Een andere techniek
LA | Vientiane | 08 april 2009
We slapen
lekker uit en gaan uiteraard weer eten bij onze bakkerij. Als we terugkomen is
de zon weg en twijfelen wat we willen doen vanmiddag. We besluiten toch maar te
gaan zwemmen en het moment dat we weer naar buiten stappen, is ook het moment
dat de zon er weer is. We waren al bang! We lopen naar het zwembad wat bij een
ander hotel hoort, maar wel gebruikt mag worden door andere toeristen en hangen
er een paar uur rond.
We vragen of
een massage mogelijk is en boeken deze ook nog. Helaas zijn de Laotianen - maar
eigenlijk alle Aziaten wel zo'n beetje - helemaal niet van het lichamelijk
contact en moeten we omkleden in speciale kleren waar doorheen we dan gemasseerd
gaan worden. Dat staat ons niet zo aan en we zien er maar vanaf; terug naar het
zwembad. na een aantal uur gaan we een tussendoortje eten bij de bakkerij, want
ze hebben lekker appelgebak. Ook dat is al een behoorlijk tijdje geleden en het
smaakt dan ook uitstekend. Hierna frissen we onszelf even op, wassen we wat
kleren en gaan we 's avonds nog dineren bij het romantische Le Provincal. Zelden
hebben we zo'n hoge rekening gehad dan deze avond, maar we hebben dan ook een
lekkere, frisse salade met zalm en garnalen en een vers gemaakte pizza,
Hoegaarden en Lao Bier. Alles smaakt fantastisch en dit diner gaat de boeken in
als één van de betere. Hierna gaan we internetten en uitbuiken waarna we lekker
gaan slapen.
Bankie hier, bankie daar
LA | Vientiane | 09 april 2009
Nog een extra
dagje in Vientiane - helaas - en nu hebben we echt niets meer te doen.
We hadden een spoedvisa kunnen bestellen bij de ambassade, maar die was twee
keer zo duur. Aangezien we weten dat het toch echt alleen maar een mooie sticker
toegevoegd moet worden op een bladzijde van het paspoort, vinden we dat een
beetje onzin. US$32,- per paspoort is al duur zat. We ontbijten wederom heerlijk
bij de bakkerij en gaan gelijk weer terug naar de kamer. We gaan nog op zoek
naar een bank met een geldautomaat, want we hebben tot nu toe bij de BCEL (geen
boterfabriek) gepind, maar die vind het nodig om bij iedere pinbeurt 20.000 KIP
in rekening te brengen wat bijna twee euro is. Nadat we half Vientiane zijn
doorgelopen, blijken we helemaal geen keuze te hebben. Een bank accepteert onze
kaart niet, de andere eist een zescijferige pincode en de laatste bank wil
alleen maar creditcards.
We moeten ook
nog wat kwijt over de Franse mentaliteit. Op onze reis zijn we vrij weinig
Fransen tegengekomen. Naast een stel in Peru, die er specifiek voor de
archeologische vondsten van Peru waren en twee meiden in Bolivia die aan het
trekken waren, zijn we geen Fransoos tegengekomen in Zuid-Amerika. Toen we naar
Tahiti vlogen, kregen we gelijk een snauw toen we per ongeluk 'buenos noches'
zeiden in plaats van 'Bon Soir'; tja, we praatten al vijf maanden dezelfde taal
en dat is geen Frans, maar lijkt er wel op! Op de rest van Tahiti was het ook al
niet al te gezellig met de Fransen, maar daarna hebben we ze nergens meer
gezien. En toen waren we in Laos en dat is vroeger - evenals Cambodja en Vietnam
- vroeger Frans geweest. En je raadt het nooit, maar daar zijn ineens hordes
Fransen overal! Er is ook erg veel Frans terug te vinden in Laos, want alle
straten in het centrum van Vientiane heten 'Rue' en de grootste bank is de
Banque Commerce pour le Exterieur Lao (de BCEL dus). Het begint er dus sterk op
te lijken dat de Fransen alleen maar naar een land toe willen als ze daar Frans
kunnen spreken en/of Frans is geweest en zoveel mogelijk oude Franse cultuur
kunnen opsnuiven. Vreemd..
We dineren
bij een klein tentje waar ze shoarma hebben en hoewel het er niet echt op lijkt,
smaakt het wel heerlijk; zeker met een verse aardbeienshake. 's Avonds kijken we
een film 'New in Town' die we op de markt gekocht hebben. Niet alleen is de film
grappig, maar de 'Engelse' ondertiteling is ook fantastisch, want dit is door
een (vermoedelijk) Laotiaan gedaan die niet echt heel goed Engels spreekt of
door een vertaalmachine gehaald. De zinnen slaan nergens op, de woorden kloppen
niet en de timing is verschrikkelijk. Ook is er een scene waar het Engels
gesproken ineens overgaat naar Russisch wat ons wat uitdaging geeft wat er nu
gezegd wordt, maar de film is niet zo ingewikkeld dat we wel een stukje kunnen
missen. Gelukkig gaat hij een paragraag later weer naar het Engels en kunnen we
de film afkijken. Hierna gaan we lekker slapen.
Het is maar hoe je het bekijkt
LA | Vientiane/Vang Vieng | 10 april 2009
De wekker
gaat weer eens af en we maken ons klaar om weg te gaan. Na een snelle douche
gaan we nog een laatste keer lekker ontbijten en pakken we onze spullen thuis
in. We onderhandelen met de eerste de beste tuktuk die we zien voor een goede
prijs en zijn onderweg naar de Chinese ambassade. We rijden niet helemaal goed,
maar komen er wel en het is uitermate rustig en we staan binnen twintig seconden
weer buiten met onze paspoorten en twee verse plakkaten welke Chinese visa
moeten verstellen. We mogen t/m 07 juli het land in - maar dan zijn we alweer
terug in Nederland! - en we mogen de gevraagde 60 dagen blijven in plaats van de
maximaal toegestane 30 dagen. We tuktukken terug naar het busstation en we
kunnen gelijk instappen in de bus naar Vang Vieng. Het is een door de
Zuid-Koreanen afgedankte ragbak van een bus met 'open air' (geen 'airco' maar
alle ramen gewoon open) die helemaal wordt volgestouwd met mensen en om 10:30
zijn we onderweg naar het noorden.
Het landschap
verandert en na het vrij platte zuidwesten van Laos, karren we de bergen in die
Noord Laos karakteriseren. Er gaan steeds meer mensen uit dus hebben we steeds
meer ruimte en we stoppen ook maar een keertje heel snel. Dit zorgt ervoor dat
we binnen vier uur op het busstation (wat bij elkaar geharkt grind en een
platform) van Vang Vieng staan en bedenken we even wat we willen doen. We gaan
wel richting het centrum lopen, maar weten eigenlijk niet waar dat precies is en
hoe ver het is. Al snel stopt er een tuktuk en die kan ons wel afzetten voor een
zacht prijsje. We vragen bij Nana guesthouse de prijs op, maar die wil lekker
dik profiteren van haar Lonely Planet status. Bij de overkant vragen ze een
redelijke prijs en hebben we een erg mooie kamer. We gaan gelijk wat eten bij
een tentje om de hoek en lopen naar het water wat Vang Vieng beroemd heeft
gemaakt. Het ziet er erg rustgevend uit en het uitzicht is prachtig met
fantastisch mooie, groene karstgebergten op de achtergrond.
We lopen wat
rond, pinnen wat geld en zoeken naar wat we morgen willen doen. We vragen wat
rond, maar gaan eerst even douchen voordat we beslissen. We boeken een tourtje
bij 'Phone Travel' (heeft niets te maken met een telefoon) en zijn morgen de
hele dag zoet. Direct erna boeken we ook een busticket naar Phonsavan voor de
dag erna. We hebben niet per se haast meer, maar willen erg graag van de hitte
af en dat zal vanaf het noorden van Laos het geval zijn. 's Avonds gaan we nog
wat eten en lopen we rond op de nachtmarkt. Ook hebben we inmiddels door hoe
Vang Vieng opgebouwd is. De beroemde backpackersstraat 'Khoa San Road' vanuit
Thailand is hier gekopieerd in een paar straten wat zoveel betekent dat er erg
veel restaurants zijn, backpackers die vooral veel drinken en loungen, veels te
weinig kleren aan hebben en alles is helaas ook weer duurder dan normaal. Er is
maar een reden waarom al die mensen hier zijn en daar gaan we morgen achter
komen. We internetten nog even en houden het daarna voor gezien.
Waterpret
LA | Vang Vieng | 11 april 2009
Na de wekker
uitgedrukt te hebben, gaan we ontbijten met twee afleveringen van Friends.
Friends is hier een hit (waar niet?) aangezien het klanten trekt. Het is alleen
een beetje doorgeslagen, want in een klein rondje gisteren hebben we al vier
restaurants gezien die continu Friends afleveringen uitzenden en er zijn er vast
nog veel meer. Om 09:30 verzamelen we ons bij het tourbureau waar we iets later
weggaan. Met een busje en een tuktuk gaan we naar de eerste grot van vandaag. De
olifantengrot is klein en bestaat uit meerdere Boeddhabeelden en een natuurlijk
gevormde olifant. We geloven het niet helemaal, maar het lijkt in ieder geval
erg op een olifant. Ook zijn er een soort fortune cookies wat Marijke even
probeert. 'Boeddha' vertelt haar dat ze iets teveel nadenkt en dat ze momenteel
met iemand is die goed voor haar is en haar helpt. Tevens zal Marijke in de
toekomst minder nadenken en nog gelukkiger worden mede met behulp van die ene
goede persoon. Frans is blij dat Marijke
het eens een keer van iemand anders hoort en we gaan door naar de volgende
grotten. We lopen een flink stuk door de weilanden van Laos en zien overal
prachtige landschappen.
We klimmen en
klauteren twee grotten in en zien vele stalactieten en stalagmieten met de meest
vreemde vormen. Ook staat er een eenzame Boeddha in de grot die er erg duister
uitziet met een klein beetje licht dat we erop schijnen. Hierna lopen we door
naar de watergrot en dan beginnen we met een voorproefje van de rest van de dag.
Eerst lunchen we met nasi en een baguette en daarna pakken we een tube (grote
tractor binnenband) en gaan we de grot in. Het is donker, maar we hebben
zaklampen gekregen en we zwemmen een beetje rond in de donkere grot voor een
half uurtje. Hierna pakken we de tuktuk en rijden we naar een minderheden dorp.
Niet veel te zien daar, want iedereen is al lang aan de alcohol aangezien het
Laotiaanse nieuwe jaar bijan begint en iets later worden we afgezet bij het
beginstation van het echte tuben. En dat moet even uitgelegd worden:
Zoals gezegd
zijn er erg veel toeristen in Vang Vieng. Niet echt het standaard 'we gaan een
lange reis doen waar Laos een deel van is' maar meer een 'we gaan veel zuipen en
waar kunnen we dat goedkoop doen' groep mensen. Het geeft echter niets, want het
is erg gezellig en alles is op en rondom de rivier gebouwd. Er is een rivier -
de Nam Song - die heel rustig voort kabbelt langs Vang Vieng. Vanaf het
beginpunt van het tuben staan er zeer luidruchtige bamboecafés met verschillende
soorten muziek en overal is vooral veel alcohol te krijgen. We schatten dat er
vele duizenden liters bier Lao doorheen gaan iedere willekeurige dag. Daarnaast
hebben vrijwel alle cafés iets gebouwd waardoor je lekker in het water kan
plonsen. Van een simpele duikplank naar een swing waarmee je als Tarzan boven de
rivier zwengelt tot een soort canopylijn waarmee je tientallen meters boven de
rivier zweeft. Ook is er een enorme glijbaan te vinden waarmee je in de lucht
wordt geschoten voordat je in neerploft in het water. Allemaal erg leuk! We
worden nog een paar keer natgespetterd met het bijbehorende Happy Newyear! Hier
vieren ze het nieuwe jaar met veel water en als iemand je natspetterd of hoe dan
ook natmaakt betekend dat Veel geluk! Bij de laatste bar gaan ook wij wat
drinken en we swingen een paar keer om in het heerlijke water terecht te komen.
Na een paar uur geloven we het wel en zijn we alweer terug in het hotel.
We frissen
ons op en gaan richting een restaurant. We vinden er een waar ze heerlijke
gerechten hebben - en Friends.. - en genieten van een heerlijk stukje vlees
zoals we al in geen tijden op hebben! We pinnen nog wat en komen twee jongens
tegen die geen geld krijgen uit de enige geldautomaat in Vang Vieng met hun
Visakaart. We wensen ze veel succes en gaan thuis nog even een beetje zappen
voordat we gaan slapen.
Het is maar hoe je het bekijkt
LA | Vang Vieng/Phonsavan | 12 april 2009
We douchen en
ruimen snel op voordat we gaan ontbijten. In het hotel worden we opgehaald door
een tuktuk en daarna afgezet bij het busstation. We wachten op de bus naar
Phonsavan en die komt na 09:30 aangereden. Eenzelfde ragbak als waarmee we
gekomen zijn en de bus zit al zo vol dat we niet meer kunnen zitten op een
normale plek. We pakken een plastic krukje en zitten in het gangpad en hopen
hier snel weer vanaf te kunnen.
Niets is
minder waar helaas. We wisten niet zo goed hoe lang de rit zou gaan duren
aangezien er vijf uur stond aangegeven in Vang Vieng terwijl onze Lonely Planet
8 tot 9 uur zegt. We rijden alleen maar door bergen wat zo nu en dan
schitterende uitzichten geeft, maar dat is voor het tempo natuurlijk niet zo
bevorderlijk. We doen er uiteindelijk acht uur over en zigzaggen door erg veel
bergen heen onderweg naar Phonsavan. Het helpt ook niet dat de versnellingsbak
een verschrikkelijk geluid maakt bij iedere keer dat we terugschakelen als we
bergop gaan en deze wordt dan ook 'vakkundig' een paar keer gemaakt. Iemand
onder de auto zien kruipen met een hamer en een beitel geeft echter niet zoveel
hoop en aangezien het geluid niet beter wordt, hopen wij maar op
bovennatuurlijke krachten. Ach, wat heb je nou helemaal aan versnellingen als je
bergop - en af moet? We stoppen niet zoveel en komen dus rond 17:30 aan in
Phonsavan. We worden aangesproken door een tout die wel een hotel heeft voor een
goede prijs. We waren een beetje bang dat de prijzen omhoog zijn gegaan doordat
het 'Paisai' is in deze periode. Paisai is het ingaan van het nieuwe jaar
volgens het maanstelsel en houdt in de praktijk in dat alles en iedereen
natgespoten wordt. Onderweg hierheen is onze bus al meerdere malen getorpedeerd
met bakken water en we zien erg veel mensen met waterpistolen rondlopen op zoek
naar slachtoffers.
We pakken
onze spullen uit in 'Nice Guesthouse' en gaan gelijk op zoek naar een toertje.
Onze tout heeft ook wel toertjes, maar die zijn allemaal met exorbitant hoge
prijzen. We gaan wel even verder zoeken, maar eerst lekker eten. We eten best
lekker bij een restaurant om de hoek en hebben weer eens Saté en Noorse zalm.
Beide uiteraard niet helemaal wat we gewend zijn in Nederland, maar toch best
aardig. We lopen iets verder en zien bij een toerbureautje de toer die we willen
voor morgen. Hoewel je zelf een motor zou kunnen huren is het best ver allemaal
en zijn we bang dat het allemaal niet zo goed aangegeven is zoals we ook in vang
Vieng zagen. Bovendien moeten alle voertuigen geregistreerd staan en dan is een
toertje toch echt iets handiger. We zijn gebroken van een vermoeiende busrit en
gaan thuis nog even relaxen voordat we gaan slapen.
Whisky in the Jar
LA | Phonsavan | 13 april 2009
Ergens rond
00:45 worden we allebei wakker van een enorme lawaai wat gewoon wat jongens
blijken te zien die toevallig net naast ons hotel in een soort carpoort (dat
galmt namelijk lekker..) enorme luide conversaties aan het houden zijn.
Bovendien vindt men het nodig op alle deuren te kloppen gedurende een klein half
uurtje.. We hebben dus niet zo goed geslapen als we 's ochtends wakker worden
gemaakt door de wekker. We hebben geen zin in een herhaling dus pakken alles in
en gaan naar de overkant waar we een iets duurderde, maar met ontbijt, kamer
nemen waarna we direct gaan ontbijten. We eten een lekker broodje en om precies
09:00 staan we klaar om weg te gaan. We hebben een medetoerist, Liliana uit Peru
die nu in België woont, en twee gidsen vandaag en zijn direct onderweg naar de 'Plain
of Jars'; de vlakte der kruiken.
De vlakte der
kruiken - feitelijk meerdere, maar we gaan er drie bezoeken vandaag - is een
grote verzameling stenen, enorme kruiken daterend van zo'n 2000 jaar geleden.
Niemand weet precies waarom men toen de kruiken gemaakt heeft, maar de meest
gangbare verklaring is een soort begraafplaats. Blijkbaar werden de doden in de
kruiken gelegd waarna de botten verband werden en het as in een kleine kruik
naast of onder de grote kruik werd begraven. Er ligt nu in ieder geval niets in
de kruiken - behalve afval.. - maar men denkt dat ze ook gebruikt zouden
kunnen zijn voor de opslag van rijst of lào-láo (rijstewijn). In site 1 liggen
er in ieder geval zo'n 250 verspreid over een paar plaatsen en is er een grot te
zien waar mensen zich verschuilt hebben in de Vietnam oorlog die ook hier heftig
aanwezig is geweest. We lopen een rondje over de site en zien vele verschillende
kruiken die meestal nog in tact zijn.
We rijden
door naar Site 2 wat een stuk verderop ligt tussen de bergen en een mooier
landschap om zich heen heeft. Hier liggen wat minder kruiken, maar is het wel
mooier gesitueerd en er is hier zelfs een kruik met een afbeelding van een mens
erop. Als we bij Site drie aankomen gaan we eerst lunchen met een noedel soep
waarna we de kruiken gaan bekijken. Ook site drie ligt prachtig tussen de
heuvels en rijstterrassen en de kruiken zijn ook nog eens allemaal
geconcentreerd op een klein veld. We krijgen veel uitleg van onze gids over de
cultuur van de Hmong mensen (een minderhedengroep van Laos, maar ook Thailand,
Myanmar, China en Vietnam) en zijn vooral verbaast over het feit dat in deze
cultuur de meisjes (14-16 jaar) gekocht kunnen worden door mannen waarna ze
moeten trouwen met de beste man. Blijkbaar komen zelfs Hmong-mensen over die
inmiddels in Amerika wonen en kopen hier een meisje die ze illegaal (de overheid
wordt gewoon omgekocht om het meisje een oudere leeftijd te kunnen geven) naar
Amerika mee terugnemen. Wij zijn weer blij Nederlanders te zijn.
We rijden het
hele stuk weer terug en stoppen nog om het lào-láo proces te zien en proeven ook
een klein beetje waarna we weer precies weten waar onze slokdarm loopt. Ook
rijden we langs een Russische tank (in dienst van de Vietcong) die opgeblazen is
door een Amerikaanse bommenwerper. Als we terug zijn in Phonsavan gaan we even
lunchen waarna we kaartjes halen voor de busrit van morgen naar Luang Prabang.
Het 'Pasai' waterfestival is het grootst in Luang Prabang en begint morgen en
duurt drie dagen en daar willen we bij zijn. Thuis douchen we en maken de
website af voordat we gaan eten en internetten.
We lopen nog
even langs het MAG info centrum wat geheel gewijd is aan UXO's. UXO's zijn
Unexploded Ordnances wat zoveel betekent als bommen die de Amerikanen hebben
laten vallen tussen 1965 en 1973. Dit was een geheime missie die de Amerikanen
als onderdeel van de Vietnam oorlog nodig vonden aangezien de 'Ho Chi Minh'
bevoorradingsweg gebombardeerd moest worden en de vele Vietcong die over de
grens waren gevlucht. In deze periode is er 1.360.000.000 kg (!) gevallen op
Laos' grondgebied waarvan er dus nog vele onder grond liggen zonder ooit
geëxplodeerd te zijn. Dit levert tot op de dag van vandaag veel ongelukken op
voor landbouwers en brengt vele verschrikkelijke verhalen en foto's teweeg in
dit museum. Hierna gaan we slapen.
Op en neer
LA | Phonsavan/Luang Prabang | 14 april 2009
Als de wekker
gaat, gaan we nog snel even onszelf opfrissen voordat we een niet erg lekker
ontbijt eten. We pakken een tuktuk naar het busstation en zijn erg blij als we
zien dat we gewoon een zitplaats hebben in plaats van een plastic krukje in het
drukke gangpad. We wachten tot 08:30 om weg te gaan en dan gaan we de bergen
weer in. We rijden vandaag de hele dag alleen maar door de bergen en ze lijken
wel steeds hoger te worden naar mate we dichter bij Luang Prabang komen. Het
weer is iets minder vandaag wat het uitzicht minder mooi maakt, maar nog steeds
is het een schitterende rit. We stoppen eenmaal om te eten waar ook wij gelukkig
een broodje kunnen halen en ergens rond 15:30 zijn we vlakbij Luang Prabang op
het busstation. We pakken een gedeelde tuktuk naar het centrum en na een bocht
worden we al nat gegooid door kinderen en volwassenen die al volop bezig
zijn met het Pasai festival.
We stappen
uit in het centrum en proberen een plek te vinden. We gingen er al vanuit dat
dit niet zo makkelijk zou zijn en dat klopt. We worden niet al teveel nat
gespoten, maar tegen de tijd dat we wat vinden zijn we toch een beetje
doorweekt. Buiten het centrum checken we in bij een mooie guesthouse voor
200.000 kip. Veel duurder dan normaal, maar alles zit vol vanwege het festival
dus de prijzen gaan tijdelijk omhoog. We pakken alles een beetje uit en gaan
eten bij een Vietnamees restaurant.
Aangezien we
een vermoeiende rit achter de rug hebben en niet al te best geslapen hebben,
gaan we vanavond nog even niet meedoen met het feesten; het duurt toch drie
dagen dus zien we het morgen wel.
If you can't beat them..
LA | Luang Prabang | 15 april 2009
We slapen
heerlijk uit en gaan naar de Scandinavian Bakery (ja, ook hier!) om te
ontbijten. Onderweg gaat het steeds harder regenen en we zien dat het
waterfestival blijkbaar niet 's ochtends al begint. We ontbijten heerlijk en
drinken nog wat extra totdat het opgehouden is met regenen. We lopen wat langs
leuke winkeltjes en zien dat het water gooien inmiddels op gang begint te komen
en besluiten ook maar een groot watergeweer te kopen. We gaan eerst nog even
naar huis om onze kleren op te laten drogen en nog even iets te wachten voordat
het natmaken weer begint.
We lopen een
rondje richting het centrum en hebben al snel door waar het echte feest zich
bevindt. In de grote winkelstraat staan hordes mensen mensen bakken met water en
waterpistolen te wachten op gewillige (en ongewillige) slachtoffers. Niet alleen
water wordt over de mensen heen gegooid, maar ook wit, groen en rode poeders.
Officieel wordt het Boeddhistische nieuwjaar gevierd wat samen met het
waterfestival gevierd wordt. Het water is bedoelt om alle zonden van het
afgelopen jaar 'van je af te spoelen' zodat je weer fris nieuwe zonden kunt
begaan (okay, dat laatste is misschien niet helemaal waar). We vragen ons af of
iemand überhaupt nog weet waarom we dit allemaal doen, maar het lijkt niemand te
deren. Iedereen gooit iedereen nat en daarbij wordt iedereen ingesmeerd. Mensen
die er niet veel voor voelen om nat en/of vies te worden hebben allemaal pech.
Er komen af en toe praalwagens voorbij met opgedirkte mensen en zelfs twee
auto's met monniken, maar niemand kan de kracht van de massa's omzeilen.
We stellen
ons op in een beschut hoekje van waaruit we snel kunnen toeslaan. Ons
watergeweer maakt overuren en we maken erg veel mensen compleet nat, maar Frans
weet het geweer al snel te slopen (made in China hè) dus stappen we over op de
bakjes water; sowieso efficiënter! Hoewel we erg veel succes hebben, zien
wijzelf er na een paar uur helemaal verrot uit. We zijn doorweekt, ons hele
gezicht is zwart van de smeer en ook de kleren zijn rijp voor de afvalbak. We
gaan naar huis en willen onszelf opfrissen, maar we hebben geen water (in het
waterfestival nota bene!). We wachten even een half uurtje en dan kunnen we
gelukkig aan de grote schoonmaak beginnen. Uit vrijwel alle kleren kunnen we de
vlekken nog wel halen, maar een shirtje van Marijke gaat het niet redden. We
zijn zeker een uur bezig om al het zwart van onze lijven te halen en daarna
rusten we even uit.
's Avonds
lopen we weer naar de stad om te gaan eten en dan zien we dat het waterfestival
toch echt geconcentreerd is in de middag; er is niemand meer die water gooit. We
eten bij een Italiaans restaurant de Carbonara, maar die valt een beetje tegen.
We lopen terug over de nacht markt en daar hebben ze vooral veel dekbedden (?)
en kleden. We zoeken naar een kleed voor over een tafel en vinden er zelfs twee.
Ook hier is afdingen erg belangrijk en dan is het allemaal vrij goedkoop. Hierna
gaan we naar huis en relaxen we nog even voordat we gaan slapen.
Onderduikadres
LA | Luang Prabang | 16 april 2009
In principe
slapen we totdat we er klaar mee zijn, maar op de een of andere manier zijn we
er om 08:30 al klaar mee. We slaan sloom op en gaan eerst ontbijten bij onze
bakkerij. We zien de chaos van gisteren niet echt meer terug op straat dus het
lijkt erop alsof er toch een beetje opgeruimd wordt. We merken dat het een erg
hete dag is, dus we doen alles in een versnelling lager dan normaal. We lopen
naar het noorden van het schiereiland wat Luang Prabang rijk is en lopen tussen
twee grote rivieren door; de machtige Mekong en de Nam Khan. Vlak voordat we
beide rivieren inlopen staat het erg mooie Vat Xieng Thong. Deze tempel
dateert uit 1560 - ook wel te zien - maar is toch nog erg mooi en anders dan de
meeste tempels in Laos en omringende landen. De scherpe daken zijn rijk
gedecoreerd en binnen staat uiteraard een gouden Boeddha te pronken. De
aanwezige vrouwen geven wateroffers wat ongetwijfeld iets met het waterfestival
en het nieuwe jaar te maken heeft.
Hierna gaan
we weer terug naar het centrum waar we een lekkere milkshake drinken, maar
Frans' maag stribbelt een beetje tegen. We gaan snel naar huis en komen hier de
eerste paar uur niet meer van onze hotelkamer af. We slaan dag twee van het
watergooien dan maar over en verruilen dit voor een dagje thuishangen. We komen
alleen de deur nog uit voor het diner. We lopen weer naar het centrum waar we in
de staart terecht komen van het waterfestival. Dit zijn de laatste uren van de
laatste dag en vooral de blanke toeristen blijven zo lang mogelijk hangen om
zoveel mogelijk zooi te maken. Wij hebben er nu even geen zin in (alles is net
weer schoon en droog!) dus gaan bij een van de weinige restaurants zitten waar
het erg rustig is. We eten alleen maar een lekkere baguette en gaan weer naar
huis om de dag rustig te beëindigen.
China, here we come!
LA | Luang Prabang | 17 april 2009
We slapen
lekker uit en gaan uiteraard weer eten bij onze lekkere bakkerij. Frans'
buikprobleem is alweer voorbij dus valt alles weer helemaal goed. We slenteren
door het centrum heen om alles nog eens rustig te bekijken. De zooi van het
waterfestival is behoorlijk opgeruimd - wat ons alles meevalt eerlijk gezegd -
en de rust is wedergekeerd. We vragen bij diverse toerbureau's de vertrektijden
van de bus naar Luang Nam Tha omdat onze Lonely Planet 06:00 's ochtends zegt,
maar alle reclameborden 09:00. Het blijkt 09:00 te zijn en we gokken er morgen
op dat we die bus wel kunnen halen.
Het is weer
erg warm vandaag en we hebben nog een hoop voor te bereiden voor China. Ook
willen we even wat wassen, maar als we terug op de kamer zijn, is het water
alweer afgesloten. We lezen wat en plannen een paar uur voordat we weer richting
het centrum lopen. Hoewel Luang Prabang een stad is, oogt het erg dorps. Het is
er rustig - als er geen water gegooid wordt dan - en heeft prettig brede
straten. Het staat ook al sinds 1995 op de UNESCO World heritage lijst en we
snappen wel waarom; heerlijk om een paar dagen te zijn. We hadden bedacht de heuvel midden in het dorpje te
beklimmen, maar aangezien het net flink geregend heeft, zien we vooral veel
wolken en dat lijkt ons de klim niet waard. We eten bij een Indiër en dat
bevalt, zoals eigenlijk altijd, weer uitstekend. We zien massa's nieuwe
toeristen aankomen in Luang Prabang allemaal zoekend naar een slaapplaats en we
zien ze ook één voor één bij de defecte pinautomaat staan voor onze neus. Luang
Prabang is nou niet echt bezaaid met pinautomaten dus we zijn benieuwd hoe ze
dat denken op te gaan lossen..
Na het eten
gaan we naar de waterkant waar we alsnog van een mooie zonsondergang genieten
met een drankje aan de snelstromende Mekong rivier. Hierna lopen we via de nacht
markt terug en weten we dit keer eindelijk eens niets te kopen. Thuisgekomen
betalen we de kamer en ruimen we op. Tijdens het douchen houdt het water er
(weer) mee op dus bekijken we morgen wel weer of we douchen of niet.
Van Luang lang naar Luang
LA | Luang Prabang/Luang Nam Tha | 18 april 2009
De wekker
schreeuwt ons wakker en binnen vijftien minuten zijn we opgefrist en klaar om
weg te gaan. We lopen met onze tassen naar het centrum en vlak voordat we
beginnen te zweten, zitten we gelukkig al bij de bakkerij. We eten een lekker
ontbijtje en pakken de tuktuk naar het busstation in het noorden. Daar
aangekomen kopen we tickets naar Luang Nam Tha en zien we gelijk dat je flink
uitgemolken wordt in Luang Prabang zelf. We hebben nagevraagd wat de tickets
kosten aldaar en dat varieerde van 100.000 (exclusief tuktuk naar busstation)
tot 120.000 (inclusief tuktuk naar busstation) kip terwijl het ticket maar
65.000 kip is! Wel komt daar nog 20.000 kip bij voor de tuktuk, maar dan nog
steeds is het goedkoper; zeker voor met z'n tweeën.
We wachten
nog een uurtje en dan zijn we onderweg. Dit keer een niet zo heel gammele
rammelbak, maar wel één die in omastijl uit de jaren vijftig is ingericht met
verschrikkelijk lelijke motiefjes. Maar ja, als de remmen en de versnellingen
het maar doen. Wederom rijden we het hele stuk tussen de bergen door, maar niet
zo hoog als eerdere stukken. Het is behoorlijk warm en zonder airco zweten we
ons kapot. We stoppen een paar keer, maar eten alleen maar ons fruit en namaak
pringles als lunch, want het aanwezige barbecuevoedsel lijkt niet zo goed voor
onze maag. We zien nog een ongeluk onderweg, maar de schade lijkt mee te vallen
en na negen uur beginnen we ons af te vragen hoe lang het allemaal nog duurt.
Onze 'Expres'bus zou er 8 a 9 uur over moeten doen, maar we merken nog niets van
een stad. Als we eindelijk de goede provincie binnen rijden begint het met
bakken uit de hemel te vallen en hebben we flinke onweer, maar een half uur
later is dit alweer rustiger geworden. Dit zorgt overigens wel voor een
schitterend landschap met een flauwe zon, regenboog, heuvels in de mist en verre
uitzichten.
Uiteindelijk
komen we om 18:30 aan na 9,5 uur bussen en dan staan we in de middle of nowhere. Onze informatie vertelt
ons dat we 400 meter verwijderd zijn van het centrum, maar we zien niets. We
pakken maar een tuktuk en rijden 10 kilometer (?!) verder naar de stad. We
begrijpen het niet zo, maar we zijn wel waar we wezen willen.. We zoeken een
geschikt hotel en vinden die al snel voor maar 50.000 kippetjes (€ 4,70 p/n) en
gaan gelijk eten. We dineren bij een restaurant waar alle toeristen zitten, want
er is weinig keus. We hebben drie Nederlandse meisjes naast ons die de boel een
beetje opstoken en het hoort wat vreemd aan dat we een gesprek kunnen verstaan;
blijkbaar is het alweer even geleden dat we Nederlanders hebben gezien. Het is
inmiddels al te laat om nog iets te boeken voor morgen en we hebben ook geen zin
meer om echt op zoek te gaan. Luang Nam Tha ziet er behoorlijk uitgestorven uit
als de zon verdwenen is dus we gaan morgen wel verder kijken. Sowieso willen we
even kijken hoe ver we China in kunnen met een bus vanaf hier.
Thuis wassen
we onze spullen en lezen we nog wat voordat we in slaap vallen.
Zondag, rustdag
LA | Luang Nam Tha | 19 april 2009
We slapen
lekker uit en zijn blij gemerkt te hebben dat dit bed een stuk beter is dan dat
we in Luang Prabang hadden. We ontbijten redelijk bij het restaurant naast de
deur en maken de plannen op voor vandaag. We willen morgen een leuke
wandeling/trekking doen door het prachtige gebied rondom Luang Nam Tha en willen
de dag erna naar China reizen. We zien ook dat Luang Nam Tha een erg rustig
provinciestadje is waar alles op z'n dooie gemak voorbij kabbelt. We huren een
fiets en gaan richting het busstation rijden waar we gisteren in eerste
instantie gedropt waren. Dat is een goede 10 kilometer verwijderd, maar het is
niet al te heet en je kan zo lekker het dagelijks leven zien als je rustig
fietst.
We rijden
door een prachtig landschap en zien gewoon op straat al vele mensen in
traditionele kleding van de diverse bergvolken. Het gebied staat erom bekend
vele bergstammen te hebben die ook nog eens niet zo toeristisch of verwesterd
zijn. We zijn weer in de gouden driehoek en zitten niet zo gek ver van China,
Myanmar en Thailand af. We stoppen bij Green Discovery waar we een eendaagse
trekking boeken. We hadden van tevoren bedacht wel meerdere dagen te willen
doen, maar het is een stuk heter dan we dachten en zoals al eerder gezegd, zijn
we de continue warmte een beetje zat. We fietsen verder naar het busstation en
daar aangekomen blijken we helemaal geen tickets te kunnen boeken voor de bus.
Feitelijk vrij dom van ons, want dit is vrijwel overal zo in Laos, maar we
hoopten op een uitzondering als het een lange rit betreft die ook nog eens
internationaal is. We drinken als troost maar een lekker koud colaatje en gaan
met een extra rondje weer richting Luang Nam Tha.
We fietsen
door twee kleine dorpjes en merken dan weer dat het de mensen toch echt leuker
zijn als ze weinig toeristen hebben gezien. Vele glimlachen, iedereen zegt hallo
en zwaait naar je en is heel vriendelijk. Sowieso hebben we dat beeld over
Laotianen en we zijn ook blij nu hier te zijn voordat het eventueel dezelfde
kant op gaat als Thailand. Ook valt ons enorm op hoeveel kinderen er wel niet
zijn overal in Laos. We hebben aardig wat busritten erop zitten hier en in alle
kleinere dorpjes waar we doorheen reden waren zo'n gigantische hoeveelheid
kinderen dat je je afvraagt of ze niet ergens te koop zijn. Kinderen zijn hier
nog de oude dag voorziening, maar we vragen ons wel af of al die kinderen wel
gevoed kunnen worden en een goede toekomst tegemoet gaan; tijd zal het leren.
Marijke heeft
helaas last van buikloop dus blijven we een paar uur dichtbij de wc. Tegen
etenstijd gaat het wel weer en pakken we de fiets weer om op zoek te gaan naar
een restaurant. We komen een paar blokken verder uit bij de Indiër. Wellicht
niet de meest verstandigste optie als je een beetje last van je buik hebt, maar
wel onze favoriete keuken; toch maar doen dus. Het eten is wederom heerlijk en
we genieten ook nog eens van het heerlijke weer en de zon die achter de heuvels
verdwijnt en een mooie lucht geeft. We doen nog wat boodschappen, leveren de
fiets in en relaxen verder op de kamer.
Trek in een trek
LA | Luang Nam Tha | 20 april 2009
De wekker
gaat om kwart voor acht en binnen een kwartier zitten we aan het ontbijt bij een
minderheden restaurant. Het eten is ook wat minder, maar er is niet zoveel keus
hier. Iets later zijn we bij het bureau van Green Discovery waar we een half uur
later vertrekken richting de bergen. We rijden de asfaltweg af en komen op een
stoffige weg die ons langs kleine dorpjes leidt. We worden afgezet bij een dorp
waar een kleine minderheden groep woont. Er lopen een paar vrouwen rond in
typische zwarte kleren met felgekleurde slierten erop en een soort
scheenbeschermers; niet echt sexy te noemen. We beginnen aan onze trek en gaan
gelijk de bergen op en in.
We lopen door
de heuvels in de omgeving van Luang Nam Tha en zien erg veel groen met af en toe
een houten hutje waar wat mensen wonen. Afgelegen en rustig ziet er erg
idyllisch uit, maar de mensen hebben, naast hun eigen groentevelden, feitelijk
niets. We stijgen veel het eerste stuk en komen na een uur of twee uit in een
klein dorp waar afstammelingen van Chinezen wonen. Sommige zien er Chinees uit,
maar het is ook duidelijk dat ze inmiddels al wat gemixt zijn met andere
volkeren. We lunchen er en tegen de tijd dat we klaar zijn breekt de zon door.
We zien een dorp waar erg veel kleine wezens rondlopen. Kinderen, kleine
varkentjes, kuikens, hondjes en eenden krioelen overal rond en moeten zorgen
voor een rooskleurige toekomst. We lopen door en dan begint het echte klimwerk.
Niet echt onze tak van sport en nadat we eindelijk de laatste berg hebben
beklommen, zijn we compleet doorweekt in ons eigen zweet. Af en toe hebben we
een prachtig uitzicht over uitgestrekte heuvels, maar dat had wat ons betreft
wel wat meer gemogen; vaak zitten we diep in het bos en zien we niet zoveel van
de omgeving.
Na nog een
uurtje dalen komen we weer aan bij het startpunt en lopen we nog even naar de
waterval. Een rustige, kleine waterval waar lekker koel, helder water uit komt
dus we kunnen gelukkig een beetje afkoelen. We nemen de tuktuk naar ons hotel en
gaan alles eens uitgebreid wassen uiteraard inclusief onszelf. We rusten even
uit en gaan dan op pad voor nog een missie die vandaag op het programma stond;
dineren. Maar niet zomaar dineren!
We hebben van
Armand & Charlotte nog een opdracht gekregen om een specifiek menu in Laos te
gaan eten. We zijn al bijna uit Laos en het moet er nu dus wel van komen.
Gisteren hebben we het opgegeven menu - wij weten overigens niet wat het
inhoudt - aan ons toerbureau gegeven en hebben ze het vertaald in echte
Laotiaanse letters. Tevens hebben we een tip gekregen waar we het menu wel
zouden kunnen krijgen. We lopen naar Fan Mai restaurant en laten trots het
papiertje zien aan de ober. Hij bekijkt het allemaal eens en geeft aan dat een
optie niet mogelijk is - waarvoor we een fried rice in de plaats nemen - en als
toetje heeft die niet het specifieke fruit wat opgegeven is, maar daar kunnen we
een fruit shake voor in de plaats krijgen. Prima. We krijgen een biertje en al
snel volgt de noodle soup. 'Helaas' wordt Noodle soup in Azië niet echt gezien
als een voorafje, maar als een complete maaltijd dus hebben we er onze handen
vol aan. We eten de gebakken rijst op en de gebakken groenten samen met onze
fruit shake en dan hebben we min of meer het hele gerecht op!
Eenmaal thuis
ruimen we op en gaan we vroeg slapen. Onze spieren zijn moe en we moeten er
vroeg uit.
Laat maar komen
LA | Luang Nam Tha | 21 april 2009
En dan worden
we wakker op de laatste dag dat we in Laos zijn. Nog even wat eten en we pakken
de tuktuk naar het grote busstation. Daar aangekomen lijken we als een van de
weinige naar China te gaan vandaag en zijn we eigenlijk een uur te vroeg voor
niets; beter zeker van je zaak dan misgrijpen! Om 08:45 stappen we in een iets
kleinere, Chinese bus en scheuren we richting de grens. Vanaf het busstation in
Laos rijden we over efficiënte, superwegen - identiek aan Nederlandse - en dat
is alweer een tijdje geleden. Met een uurtje zijn we bij de grens en halen we
een exitstempel van Laos en zien we gelijk dat de Chinezen gelijk alles
overgenomen hebben waar ze mochten bouwen; niets is meer aangegeven in iets
anders dan het Chinees!
<lees verder
bij China>
|
Hoogtepunten |
-
Vang Vieng 'tuben': Bijna te
flauw voor woorden, maar het is toch echt erg grappig om heel de dag
een beetje te dobberen met een lekker drankje, veel muziek, veel
gezelligheid en springen in het water.
-
Luang Prabang waterfestival:
Sowieso is Luang Prabang al een relaxte 'stad', maar tijdens het
waterfestival gaat iedereen ook nog een heerlijk uit z'n dak. Leuke
mensen, leuk festival, veel water, veel zooi en alleen maar
gezellig.
-
De mensen: De meeste zijn
leuk, lief, aardig en behulpzaam!
|
|
Dieptepunten |
Geen! |
|
Hotel |
Goedkope guesthouses beginnen wel bij 50.000, maar in de wat
drukkere plaatsen is het al wat duurder. Wil je ook een
airco ga je al snel richting de 100.000 kip |
|
Eten |
Naast
de standaard Aziatische gerechten - die erg veel lijken op de Thaise
keuken - zijn er opvallend veel Franse gerechten te vinden. Vooral
Vientiane, maar Luang Prabang kan er ook wat van. Wat duurder, maar soms
is die verandering van eten welkom. |
|
Bank |
Helaas, helaas is er maar één bank die Maestro/Cirrus kaarten accepteert
en dat is de
Banque Commerce pour le Exterieur Lao (BCEL).
Deze rekent bij elke pinbuurt 20.000 Kip wat neerkomt op bijna twee
euro. De drie andere banken accepteren soms nog wel Visa/Mastercard,
maar dan heb je weer credit card kosten. |
|
Tips |
-
Het gebied rond Luang Nam Tha staat inmiddels erg goed bekend om
zijn trekkingsmogelijkheden en om het verantwoord bezoeken
van bergstammen. Dit kan in Myanmar, Thailand en Vietnam ook, maar
daar is het veelal meer toeristisch en heb je er al snel een
ongemakkelijk gevoel bij. Bewaren dus voor Noord-West Laos!
-
Wij zijn er allebei niet geweest, maar hebben veel positieve
verhalen gehoord over 'The Gibbon Experience' (www.gibbonx.org)
en Muong Ngoi Neua in het noordoosten.
|
