Wereldreis : Thailand

Even wat hoeren oppikken
TH | Bangkok | 26 februari 2009
We wilden eigenlijk naar Ayutthaya vandaag, maar als de wekker om 08:00 gaat zijn we nog veels te moe om in actie te komen. We hebben beter geslapen dan de vorige nacht, maar niet fantastisch. We blijven liggen en gaan wel een andere dag. Een paar uur later zitten we aan het ontbijt en maken de website even af. 's Middags gaan we het enige logische doen wanneer het te heet is om ook maar iets te ondernemen; zwembad hangen! We hebben een zwembad op het dak van ons hotel en hoewel we een mooi uitzicht hebben over Bangkok, zien we al snel dat Bangkok niet zo heel bijzonder is. Een paar grote wolkenkrabbers hier en daar en soms zien we wat stoepa's boven de huizen uitsteken, maar niet meer dan dat. We relaxen een uurtje ofzo bij het zwembad in het heerlijke water voordat we gaan lunchen.

We halen een heerlijk broodje bij de Subway en wat drinken bij de supermarkt wat we lekker in onze kamer opeten. Hierna lezen we wat zodat het heetst van de dag aan ons voorbij gaat. Als de ergste hitte weg is na 16:00 gaan we op weg voor wat late-night shopping. We pakken de bus vlakbij onze straat en gaan richting het oosten. We zien diverse mensen in- en uitstappen, maar niemand lijkt te betalen voor de bus. We kunnen ons niet voorstellen dat het gratis is, maar als we bij het winkelcentrum zijn is nog niemand geld komen ophalen en zouden we niet weten waar we moeten betalen. We stappen maar gewoon uit en horen geen geschreeuw achter ons en zijn blij met een gratis ritje door de stad. We zijn bij MBK; een bijzonder groot winkelcentrum met diverse gebouwen allemaal verbonden door loopbruggen. We gaan eerst op zoek naar een scheerapparaat voor Frans en die vinden we al vrij snel. Een mooie nieuwe Philips op batterijen die lekker klein is en fijn scheert. Hierna lopen we nog rond en vinden het bijzonder jammer dat we met deze prijzen niet meerdere garderobes kunnen kopen, want het past gewoon niet meer in de tas. We eten ook in het winkelcentrum en gaan hierna nog verder naar het oosten.

In Bangkok is ook een kleine Arabische gemeenschap en (toeval of niet..) hier is ook de oppikzone van willige, kleine Thaise meisjes. We lopen een klein rondje door Little Arabia, maar dit is niet meer dan een opeenstapeling van kraampjes. Aan de andere kant van de straat staan de grote uitgaansgelegenheden en is het drinkend publiek eigenlijk altijd hetzelfde: Een wat oudere man – vaak al grijs – met een veel jonger uitziend Thais meisje/vrouw aan zijn zijde. Sommige praten, sommige zijn al uitgepraat en vooral de vrouwen proberen er nog het beste van te maken. Ook staan er een aantal dames die ‘gewoon’ opgepikt kunnen worden voor een leuk bedragje.

We gaan veilig in een Ierse pub zitten, maar ook hier zijn de gemixte stelletjes nog te vinden. We drinken een pint en zien een slanke Thaise in een mooi Heineken setje lopen; grappig. We lopen nog een rondje door de straten en lopen naar een bushalte. Het is al laat en blijkbaar te laat voor de bussen, want die komen niet meer. We wachten tevergeefs ruim een kwartier en pakken dan een taxi die ons netjes bij Khao San straat afzet. We kopen nog wat drinken en gaan lekker slapen.

Nog een wat-je dan
TH | Bangkok | 27 februari 2009
We slapen lekker uit. De nachten verlopen nooit helemaal lekker hier met als gevolg dat je ’s ochtends niet altijd even uitgerust bent. Na een laat ontbijt relaxen we even op de kamer voordat we weg moeten naar de ambassade van Myanmar. We lopen naar de ferry en stappen op als de boot zich aandient. We hadden nog een onafgescheurd kaartje van twee dagen geleden en die kunnen we nu nog gebruiken; gratis bootritje dus. We gaan weer helemaal de rivier af en kunnen door de drukte niet echt van het uitzicht genieten. Gelukkig hebben we het al gezien en kunnen we een half uurtje later alweer afstappen bij onze halte. We pakken de skytrain (bovengrondse metro) voor een halte en lopen het laatste stuk naar de ambassade.

Het is vrij druk als we binnenkomen en hoewel je zou denken dat het alleen maar bonnetje afgeven en paspoort krijgen is, duurt het toch vrij lang. Zwetend wachten we even en krijgen we onze paspoorten terug compleet met visum voor Myanmar. We zijn benieuwd of ze de complete achtergrondcontrole hebben gedaan (we moesten opgeven wat voor beroep we deden, waar we werkten en hoeveel we verdienden?!), maar geven er eigenlijk niets om zolang we naar binnen mogen.

We nemen dezelfde route terug naar de ferry en gaan er nu halverwege al af. Er is nog een chinatown en een tempel die we willen zien en zodra we de boot af zijn zien we al een andere tempel voor ons. We bekijken deze alleen maar van buiten, want de bouw is identiek aan het paleis waar we eergisteren waren. We lopen door en al wandelend door en langs chinatown zien we weer veel kraampjes met allerlei handige zooi waar wij momenteel niet zoveel aan hebben. Doorlopend komen we uiteindelijk uit bij ‘Wat Saket’ wat vooral bijzonder is door de hoge ligging van de tempel. Eerst lopen we door een gebedsplaats bij allerlei soorten gouden Boeddha’s in acht verschillende posities, maar al snel lopen we de trappen op van de ‘Golden Mount’.

Boven is er een tempel waar gebeden wordt als we aankomen en waar we rond kunnen lopen. Op het dak staat een enorme gouden stoepa die overal in Bangkok goed te zien is en ook hebben we een leuk uitzicht over de stad. We blazen even uit voordat we weer naar beneden lopen en langs de bellen komen van het Boeddhisme. We lopen helemaal terug naar huis en zijn vrij moe als we eindelijk op onze kamer zijn. Na even uitgerust te hebben, gaan we naar een parallelstraat van Khao San straat waar het een stuk rustiger is en leuke eettentjes te vinden zijn. We dineren lekker aan straat in een relaxte omgeving en kopen nog wat kaarsenhouders, passend bij onze vazen, voordat we thuis neerploffen.

Ja, daar!
TH | Bangkok | 28 februari 2009
Vandaag gaan we weg uit Bangkok. Aangezien de trein pas vanmiddag gaat en onze uitchecktijd 12:00 is, doen we natuurlijk zo rustig aan mogelijk. Na het ontbijt douchen we nog lekker en als het half twaalf is wordt er op onze deur geklopt. Of we nog een nacht willen blijven, nee dank u. Dit wordt gevolgd door het duidelijke en gezellige ‘Get Out!’ waardoor we uiteraard zo lang mogelijk in de kamer blijven. Na twaalven zijn we uitgecheckt en pakken we een taxi naar het treinstation. We rijden in eerste instantie goed, maar op een gegeven moment hebben we door dat we veels te ver doorrijden. We zijn al op het treinstation geweest en weten waar het is en dit is niet goed. We geven aan dat we naar het treinstation willen, maar de taxichauffeur hoort alleen maar busstation. We herhalen onszelf tien keer en laten het kaartje zien, maar hij zet ons keurig af bij het busstation. Als we aangeven dat hij een ‘stupid fuck’ is zegt hij ook blij ‘ja’ en dan weet je in principe genoeg. We lopen door het busstation, maar de prijzen zijn veel hoger dan de trein en pakken maar weer een taxi naar het treinstation. We komen ruim op tijd aan, kopen nog wat eten en drinken en om 13:55 zijn we op weg naar Kanchanaburi.

De trein is derde klas en eigenlijk een vergane glorie, maar het is een relaxte manier om te reizen. Het gaat rustig aan door de weilanden en je kan genoeg zien van het landschap en stoppen maar kort bij de diverse stations. Het is wel erg heet en op het op-een-na-laatste treinstation wachten we een extra half uur om een andere trein te laten passeren. Vooral hierdoor zijn we ruim een uur te laat op bestemming en kunnen we vanmiddag niets meer doen wat we wilden doen. We zoeken een hotel en vinden die bij Apple’s Guesthouse. Niet de goedkoopste optie, maar de dichtstbijzijnde en een heerlijk grote kamer met airco! We slapen al bijna een week niet goed door de herrie in Bangkok en hebben rust en slaap nodig.

We eten gelijk in het restaurant en dat is heerlijk Thais! Hierna douchen, wassen, even snel internetten want het is gratis en hierna gaan we lekker rustig slapen.

Brug over de rivier Kwai
TH | Kanchanaburi/Ayutthaya | 01 maart 2009
We zijn redelijk vroeg wakker door de wekker, maar kunnen maar moeilijk uit bed komen; die is dan ook veels te lekker om uit te gaan. Toch zitten we rond 08:00 al aan het ontbijt en huren we direct hierna een motorbike aan de overkant. We crossen gelijk naar de tourist information voor een gratis map en krijgen nog wat extra info over vervoersmogelijkheden van de vriendelijke man achter de balie. We gaan direct door naar het busstation waar we kaartjes hopen te kopen naar Ayutthaya, maar dit blijkt een nutteloze aangelegenheid. De bus gaat elke 20 minuten en kaartjes koop je in de bus. Prima, we rijden door op zoek naar het Jeath war museum. Na even zoeken komen we aan bij een paar bamboehutten naast een klooster. Het zou ook een monnik zijn die dit museum gestart is en we zijn benieuwd. Het museum is niet veel en als we tijdens het rondlopen meerdere krantenartikelen lezen - in het Nederlands - blijkt ook dat dit museum hard afgekraakt wordt door diverse officiële instanties vanwege het niet goed conserveren van belangrijke documenten en men verdenkt de monnik ervan veel geld in eigen zak en z'n eigen villa te steken. Maar goed..we leren een hoop dingen en vooral de foto's geven een verschrikkelijk beeld van wat er hier allemaal gebeurd is in de historie.

JEATH is een afkorting van alle namen van landen die iets te maken hebben met het verschrikkelijke verleden van de Death Railway. Japan (als bezetter), Engeland, Australië, Thailand en Holland (uiteraard gevangen genomen vanaf toenmalig Nederlands-Indië). Niet geheel toevallig rijmt het op Death.. In 1942 wilden de Japanners een spoorlijn bouwen om een veilige aanvoerroute van wapens te hebben naar Burma. De bouwtijd van de 415 kilometer lange spoorbaan werd geschat op vijf jaar, maar de Japanners verplichtten de krijgsgevangen tot lange werkdagen en krap 16 maanden later was de lijn al klaar. Tijdens de bouw zijn ongeveer 30.000 krijgsgevangen uit Engeland, Australië en Nederland gestorven door ondervoeding, harde werken, tropische ziektes en mishandeling. Daarbij nog eens 100.000 gevangen uit Indonesië, Singapore, Thailand en Burma. Aangezien de burg over de rivier kwai dus van strategisch belang was, is deze vaak gebombardeerd door de geallieerden. Tevens is deze brug in boek- en filmvorm bekend geworden als 'The Bridge over the river Kwai'. Het boek en de film zijn echter niet op waarheid berust.

Weer wat informatie rijker gaan we op weg naar de begraafplaatsen. We komen eerst bij de Chinese begraafplaats waar pracht en praal - zoals altijd bij de Chinezen - de boventoon voert. De ene stoepa is nog groter dan de ander en decoratie schijnt belangrijk te zijn. Direct ernaast ligt de begraafplaats van de krijgsgevangen. We lopen langs de vele Engelse graven en komen uit bij de vele Nederlandse graven. Het is toch vreemd om zo ver weg te zijn van huis en hele rijen gevuld met 'Koninkrijk der Nederlanden' te zien met allerlei Nederlandse namen. de Australische graven gaan we weer weg. Vier kilometer buiten de stad ligt de brug dan toch echt. We drinken eerst even wat om bij te komen van de warmte en zien hele hordes toeristen voorbij komen. Het 'lullige' is dat de huidige brug eigenlijk maar een normale brug is als alle andere bruggen. De koepels zijn origineel terwijl de rechthoekige gedeelten later zijn gebouwd. Vlak nadat de trein over de brug is gegaan - de spoorlijn wordt gewoon nog gebruikt - lopen wij er even over en zijn we klaar met de gruwelijke historie.

In drievoud rijden we naar het busstation met onze tassen en om 13:20 zijn we onderweg naar Ayutthaya. Op dit traject zijn geen aircobussen beschikbaar en dat betekent weer veel zweten. We zitten bij het raam, maar als we maar heel even stilstaan komt een golf van warmte over ons heen. We ruilen van bus in Suphanburi en snappen niet waarom we voor een busrit die de helft is van de eerste, meer moeten betalen. Het zal wel aan de toeristische trekpleister Ayutthaya liggen. Ruim 4,5 hebben we gereden en komen we in een druk Ayutthaya aan. We lopen vanaf het busstation de goede kant op, maar kunnen ons hotel maar niet vinden. Uiteindelijk vragen we het aan iemand, maar die is zo onhelder dat we maar gewoon instappen in zijn tuktuk om erheen gebracht te worden. We moesten uiteindelijk gewoon nog twee straten verder lopen, maar dat is toch moeilijk te weten zonder straatnaambordjes.. We checken in bij HI-Ayutthaya en nemen de aircokamer. We eten bij het hotel wat erg goed bevalt en kopen snel nog wat drinken voor vanavond.

Als we 's avonds lekker douchen valt Marijke lelijk op haar hoofd in de douche. Het doet behoorlijk veel pijn en veroorzaakt een paar pijnlijke spieren en hoofdpijn. Uiteraard doen we verder niets meer die avond anders dan in slaap vallen.

Toch even Niets
TH | Ayutthaya | 02 maart 2009
Als we wakker worden doen de spieren van Marijke nog steeds behoorlijk veel pijn. Ook de hoofdpijn is niet minder geworden en aangezien het plan was om vandaag door Ayutthaya te gaan fietsen, lijkt ons dat geen goed idee. In plaats van sightseeing komen we niet verder dan de dichtstbijzijnde winkel om eten en drinken te komen. We vermaken ons de hele dag met spierverslappers, spelletjes en film kijken. Frans brengt ontbijt op bed en we lunchen en dineren bij het hotel om niet teveel inspanning te hoeven leveren.

Poging twee
TH | Ayutthaya | 03 maart 2009
We slapen enigszins uit en als we klaar zijn met ontbijten huren we een fiets bij ons hostel. Het gaat al iets beter met de spieren van Marijke dus we gokken het erop dat ze het de hele dag vol kan houden. Als eerste moeten we een busticket regelen en dat is helaas bij de verst mogelijke terminal. We verbazen ons al een tijdje dat ieder klein plaatsje in Thailand meerdere busterminals heeft en snappen niet zo goed waar dit handig voor is. We fietsen de brug over en komen bij de terminal aan, maar die is verlaten. We krijgen te horen dat dit de oude busterminal is en dat we iets verderop moeten zijn; oké. We rijden door en zien nog een grote fabriekshal, helaas ook geen busterminal; we moeten iets verderop zijn. Weer verderop zien we een kleine wachtruimte en dit blijkt de goede te zijn. We kopen tickets voor naar Sukothai morgen en fietsen het hele stuk weer terug.

Ayutthaya is een oude hoofdstad van Thailand en vergeven van prachtige tempels, Boeddha's en ruines en wij hebben een selectie gemaakt van de meest interessante plaatsen die we graag willen bezoeken. Aangezien 'Wat Suwan Dararam' vlakbij ons hotel is, gaan we hier als eerste langs. Hier staan twee grote tempels met meerdere, witte stoepa's. Binnen de tempels zijn Boeddha's te vinden in kleermakerszit en ook zijn er grote muurschilderingen over het dagelijks leven van lang vervlogen tijden. Het gaat er wat hard aan toe, maar het zal wel normaal zijn geweest toentertijd. We rijden door langs het water en zien meerdere tempels aan de overkant van het water liggen. De oude stad Ayutthaya is eigenlijk een eiland en aan de vaste land kant zijn ook nog eens additionele tempels en gebouwen verrezen. We zien de Wat Phuttai Sawan, Wat Chai Wattanaram (veruit de mooiste van de drie) en St Joseph's kerk aan de overkant en stoppen hier vlakbij om even te lunchen. We stoppen sowieso erg vaak doordat we zoveel zweten dat we constant bij moeten vullen en de spieren van Marijke zitten helaas alweer behoorlijk vast en dwars. We eten lekkere Pad Thai bij een tentje langs de straat en na cola nummer zoveel rijden we het echte Ayutthaya Historical Park binnen.

Niet alles staat even goed aangegeven - behalve in het Thais - dus rijden we iets om via Wat Worachettharam (niet veel meer dan een kleine Boeddha) naar de liggende Boeddha van Wat Lokayasutharam. Deze is met 29 meter erg indrukwekkend, vooral met dat enorme, oranje doek eromheen. Ook hier (evenals de liggende Boeddha in Wat Phro, Bangkok) zijn de voeten en nagels goed zichtbaar en zit er zelfs een leuke lach op het gezicht van deze liggende Boeddha! We rijden een stuk door en komen langs het gedeelte van het oude paleis. We zien niet echt een ingang dus verzinnen er zelf maar een. Al snel blijkt dat we op deze manier de ticketverkoop gemist hebben en dat we gratis door het complex lopen. Alle voorgaande tempels en Boeddha's waren gratis, maar alles rondom het oude paleis moet eigenlijk voor betaald worden. Via het oninteressante 'Wat Thammikarat' (lijkt meer op een fabriekshal..) lopen we over een enorm grasveld - waar vroeger het oude paleis gestaan heeft, maar helaas verwoest door een invasie van de Burmezen - en komen we uit bij een van de hoogtepunten van Ayutthaya: Wat Phra Si Sanphet. Er staan vele stoepa's, maar de drie grootste zijn de echte trekpleisters. Dit gedeelte is nog best goed bewaard gebleven, maar alles eromheen lijkt wel alsof er gisteren nog een bombardement is geweest. We puffen uit en zien hordes mensen voorbij lopen evenals wat speelse eekhoorntjes. We verlaten het mooie complex op dezelfde manier dat we gekomen zijn om de ticketpolitie te ontwijken.

Als laatste vandaag gaan we op pad naar Wat Ratchaburana. Ook hier moet voor betaald worden, maar dit lijkt ons behoorlijk onzinnig. De omringende muur is nog geen meter hoog en daar kunnen we wel overheen kijken. De centrale khmer-achtige toren is prachtig en straalt macht uit. Het naastgelegen Wat Maha That is nog mooier om te zien en heeft nog meer torens en stoepa's. Wat echter nog veel mooier is, is het Boeddhahoofd wat compleet omringd (je kan ook gewurgd zeggen) is door de wortels van een grote boom. Het informatiebordje ernaast vertelt dat het lichaam mysterieus verdwenen is, maar wij vermoeden simpelweg dat de wortels deze kapot gemaakt hebben. Het is in ieder geval fantastisch om te zien en zeer fotogeniek.

Hierna houden we het voor gezien. We kopen wat boodschappen en fietsen terug naar ons hostel naar onze aircokamer. We puffen uit en komen alleen nog naar buiten om te gaan eten. Onze eettent voor de deur is helaas dicht dus we fietsen om de hoek naar de andere dichtstbijzijnde eetgelegenheid. Ook deze is goed te eten en we gaan lekker naar de kamer om verder te relaxen. De spieren van Marijke hebben geen zin meer en de avond duurt niet lang meer.

Van oud naar ouder
TH | Ayutthaya/Sukothai | 04 maart 2009
De wekker gaat en we nemen snel wat ontbijt tot ons. We pakken een tuktuk naar het busstation en zijn, zoals altijd, iets te vroeg op het busstation. De bus komt uiteindelijk om iets voor 10-en en dan zijn we onderweg naar Sukothai. Evenals Ayutthaya is Sukothai een oude hoofdstad van Thailand en herbergt nog meer historische schatten. Tevens schijnen de plaatsen beter bewaard te zijn gebleven dan in Ayutthaya. We stoppen zo nu en dan om naar de wc te gaan, wat kleine dingen te kopen en een keer om te lunchen. Gelukkig hebben we airco in de bus wat de reis erg aangenaam maakt.

Rond 16:30 komen we aan in Sukothai en worden we een beetje buiten de stad uit de bus gezet. We zijn gewaarschuwd voor touts die ons op zouden wachten bij het busstation, maar gelukkig is het redelijk rustig. We hebben al geconstateerd dat de accommodatie vrij duur is, zeker als je airco wil, en zijn eigenlijk wel benieuwd naar iets goedkoper. Een tout wijst ons de weg naar een kamer voor maar 350 Baht en dat klinkt goed. We pakken een tuktuk en zien een erg mooie, grote kamer op een gloednieuw terrein staan. Soms is het een erg goed idee om je toch om te laten praten met iemand mee te gaan. We zitten iets buiten het centrum, maar met het gratis gebruik van de hotelfietsen is dat niet zo erg.

We fietsen even naar het centrum om te dineren bij 'Dreams Cafe' (lekker, maar vrij duur voor weinig eten) en fietsen via de 7/11 weer terug naar het hotel. Marijke kan nog steeds wel wat extra rust gebruiken voor haar spieren.

Rising Happiness
TH | Sukothai | 05 maart 2009
We hebben de wekker vroeg gezet voor vandaag. We weten inmiddels dat het tussen 11:00 en 16:00 errug heet is en willen daarom vooral 's ochtends de dag vullen met onze bezigheden. Iets na 07:30 zitten we al aan het ontbijt en niet heel veel later fietsen we naar het 'busstation' vanwaar we een tuktuk kunnen nemen naar het oude Sukothai. De nieuwe stad Sukothai ligt 12 kilometer van de oude stad af en dat vinden we iets te lang om te fietsen. Nog steeds heeft Marijke wat last en als het niet nodig is willen we de zaken niet overmatig belasten.

We pakken de verlengde tuktuk - een kruising tussen een bus en een tuktuk - en rijden het stuk naar het oude centrum waar we gelijk bij aankomst een fiets huren. Het complex is iets te groot om te voet af te kunnen leggen en een fiets is hierbij erg handig. We beginnen de dag bij 'Wat Maha That' - grappig genoeg dezelfde naam als de laatste tempel die we als laatste in Ayutthaya bezocht hebben - en deze is ook verreweg het indrukwekkends van allemaal. Het centrale gedeelte omvat een grote stoepa met vele kleinere eromheen en uiteraard zijn er veel Boeddhabeelden terug te vinden. Het valt gelijk al op dat het gehele complex beter onderhouden is dan Ayutthaya; alles ziet er net even iets beter uit. Er staan twee enorme Boeddha's - lachend - in een gebouw met een cape aan wat ons doet denken aan superman Boeddha.

Naast het eerste complex ligt Wat Si Siwai wat goed te zien is met drie Khmer-achtige torens. De rest van het complex is helaas meer vergaan dan compleet en valt niet veel van te maken. Bij Wat Sa Si zien we onze eerste wandelende Boeddha en we moeten eerlijk zeggen dat het beeld wat homoachtige trekjes vertoont. Met een grote stoepa op de achtergrond en gelegen aan een meer is het wel een mooi plaatje. Als we op weg zijn naar een mooi uitkijkpunt begeeft de voorband van Frans' fiets het. We hebben blijkbaar een lekke band gekregen vlak voor de bandenmaker en die repareert in drievoud (het lucht blijft maar ontsnappen?!) onze band. Hij geeft aan - vermoeden wij, want hij spreekt alleen Thais - dat de band sowieso vergane glorie is en dat we een nieuwe moeten kopen, maar voor onze huurfiets geloven wij het wel. Tegen de tijd dat we klaar zijn zweten we in de schaduw al en voelen we er niet zoveel meer voor om te klimmen in de snikhete zon en keren we terug naar het park zelf.

We komen uit bij Wat Si Chum waar een erg grote Boeddha ommuurd is met een leuke grijns op zijn gezicht. Met een gouden hand is het indrukwekkend om te zien. Helaas hebben ze hier een nogal vreemd ticketsysteem en een inflatie toegepast waar je 'u' tegen zegt. Vorig jaar was een ticket voor het gehele complex nog 150 Baht en nu moeten we voor ieder gedeelte 100 betalen wat neerkomt op 400 Baht. Toch kopen we maar een tweede ticket, want we zijn er nu toch. In hetzelfde gedeelte bezoeken we ook nog Wat Phra Phai Luang met een Khmer-toren, maar verder een ongeorganiseerd complex voordat we weer teruggaan naar het hoofdcomplex. Hier bezoeken we nog het Wat Sorasak wat vooral erg leuk is omdat er olifanten bewerkt zijn in de bouw van een enorme stoepa. Als laatste tempeltje bezoeken we nog het Wat Tra Phang Thong idyllisch gelegen in een meer met nieuw gebouwde tempels om een oude stoepa heen. We puffen uit, drinken veel en keren terug met eenzelfde grote tuktuk als waarmee we gekomen zijn. Als we bij de busstop zijn doen we snel wat boodschappen en pinnen we voordat we terug naar het hotel fietsen.

De rest van de middag besteden we aan wassen, douchen, internetten en relaxen. 's Avonds gaan we eten bij het hotel wat erg lekker is en hierna herhalen we het recept van vanmiddag.

Daar komen de bergen weer
TH | Mae Hong Son | 06 maart 2009
We staan vroeg op en eten een lekker ontbijtje in het hotel zelf. Hierna worden we netjes weggebracht naar het busstation waar we een ticket kopen om naar Chiang Mai te komen. Rond half tien zijn we onderweg en verwachten we zo'n zeven uur in de bus te zitten. Gelukkig hebben we een goede airco bus en kunnen we lekker doorrijden op de snelweg. We zien het landschap enigzins veranderen van alleen maar groen naar wat dorre stukken hier en daar. We zitten in het koele seizoen (ugh, hoe kunnen ze het zo noemen met temperaturen overdag van rond de 35) en dat betekent dat regen alweer een tijdje niet meer valt en blijkbaar heeft dat z'n invloed op het land. Ook zien we zo nu en dan heuvels verschijnen en dat is nieuw voor ons in Thailand.

Als we rond 15:30 aankomen, controleren we gelijk even of we vanaf hier naar Mae Hong Son kunnen rijden. Dit kan en we kopen gelijk tickets voor morgen aangezien we niet zo heel veel tijd meer hebben. We zullen Chiang Mai niet overslaan, maar komen na Mae Hong Son nog terug naar Chiang Mai omdat we vanaf hier willen vliegen naar Myanmar. We pakken een grote tuktuk naar het centrum en worden een half uurtje later afgezet bij same same guesthouse. Die hebben helaas geen plek, maar de eigenaresse heeft nog een ander hotel. Om de hoek in een rustige straat staat een gloednieuw hotel met mooie kamers en een goede airco. We gaan gelijk de stad even bekijken, want we hebben honger en moeten nu toch echt een vliegticket boeken naar Myanmar.

We eten lekker bij een tent in de drukke toeristenstraat en lopen door naar de straat van de 'Night Bazar' en meerdere toerbureau's zitten. De night bazar is een verzameling braderiekraampjes met allerlei zooi te koop. We kijken wel even, maar willen toch echt eerst een ticket regelen. In de Lonely Planet staat de mogelijkheid vermeld om van Chiang Mai naar Mandalay in Myanmar te vliegen en ons eigen onderzoek heeft uitgewezen dat Air Mandalay een rondje vliegt iedere donderdag van Chiang Mai naar Mandalay naar Yangoon. Na drie toerbureau's met drie dezelfde antwoorden komen we er helaas achter dat om onduidelijke reden (storm?!) air Mandalay helemaal niet meer vliegt vanaf Chiang Mai en dat het uberhaupt niet mogelijk is vanaf hier naar Myanmar te vliegen. Het kan wel via Bangkok...grmpf. Daar komen we net vandaan en we wilden juist met deze vlucht voorkomen dat we heen en weer naar Yangoon moeten gaan. Teleurgesteld gaan we naar huis en boeken we twee Air Asia vluchten van Chiang Mai naar Bangkok (14 maart) en van Bangkok naar Yangoon (15 maart).

's Avonds gaan we richting de drukke toeristenstraat om te kijken hoe het nachtleven is. Direct valt op dat de stad gebouwd is voor duizenden toeristen, maar dat die er niet zijn. Het is vrij stil en rustig en maar een paar tentjes zien er echt gezellig uit. Ook wordt hier het bekende concept van halfnaakte vrouwen toegepast om mensen te lokken; diverse schaars geklede Thaise dames moeten de mannen naar binnen halen. Wij houden het maar bij een vrij normale tent waar we lekkere loempiaatjes kunnen eten met een 'Leo' Bier. Hierna gaan we lekker slapen.

Slingerdeslang
TH | Chiang Mai/Mae Hong Son | 07 maart 2009
Weer een vroege wekker en weer gaan we naar het busstation. We eten eerst nog een lekker ontbijtje in een Harley Davidson-tent - er hangen zoveel Harley spullen dat we vermoeden dat de eigenaar aandelen heeft - en pakken de tuktuk naar het busstation. We doen wat boodschappen en zijn om 09;30 onderweg naar het noordwesten. Na een klein uurtje rijden we de bergen in en daar komen we de hele reis niet meer uit. Dit haalt ook drastisch de snelheid eruit en na ruim 5 uur zijn we de 368 kilometer verder van Chiang Mai in de plaats van bestemming. Mae Hong Son.

Noordwestelijker dan dit kunnen we niet komen in Thailand en doordat het zo afgelegen van eigenlijk alles ligt, zijn er voor ons een hoop voordelen aan dit plaatsje. Er zijn weinig andere toeristen, het klimaat is iets aangenamer dan het zuiden en midden van Thailand, er zijn leuke dingen te doen - ook anders dan tempels bekijken - en, hoogstwaarschijnlijk het leukste, er zijn veel bergstammen te vinden. In het noorden van Thailand zijn veel bergstammen te vinden aangezien het relatief makkelijk is om de problemen en interne oorlogen van verschillende landen te ontvluchten. In het noorden is de beroemde 'Golden Triangle' te vinden wat een gebied beslaat in Thailand, Myanmar en Laos en bekend geworden om de opiumteelt. Aangezien er zoveel bergen zijn, kunnen de bergstammen makkelijker de normale regels in alle landen negeren en hun eigen identiteit behouden. Daarbij worden vooral de bergstammen in Myanmar actief ondermijnd en is er zelfs een beruchte uitroeiing van mensen die 'anders denken dan de staat'. Een van de bekendste bergstammen is de 'Karen' die hun vrouwen met gouden ringen om hun nek een uitgerekte nek bezorgen.

We stappen uit en hebben geen idee waar we zijn. Gelukkig is het niet groot en vinden we uiteindelijk de tourist information die ons de weg wijst naar onze guesthouse. Gelukkig is er plek en hebben we weer een heerlijke kamer met eigen badkamer en airco. We rusten even uit voordat we uitgebreid gaan eten bij een restaurant. Heen- en teruglopend komen we langs het kleine meer van Mae Hong Son waarnaast een grote tempel gevestigd is; een mooi plaatje om te zien. Tevens zien we de eerste kledij te koop staan van een omringende bergstam en direct vallen ons de kleren op. Ze zijn zo kleurrijk dat het ons erg doet denken aan Zuid-Amerika. Alle kleren van de regenboog en met een leuke, vrolijke uitstraling kunnen we van alles kopen, maar vandaag even niet.

We relaxen verder op de kamer en slaan nog wat ongelooflijk grote muggen dood, voordat we moe gaan slapen.

Slaapkoppies
TH | Mae Hong Son | 08 maart 2009
Laat bed uit, rond middaguur pas 'ontbeten'. Toer geboekt naar bergstammen, waterval en visgrot. Daarna raften opgezocht, maar besloten niet te doen. 's Middags gelunched in de Fern met een tosti en gefrituurde groenten en garnalen. We lopen naar het busstation om een ticket te kopen voor overmorgen en we rusten thuis even uit.

We internetten even en eten bij een rustige tent aan een van de toeristische straten. Nachtbazaar die heel rustig en relaxt is lopen we nog overheen voordat we teruggaan om het meer heen. 's Avonds relaxt

Karen Langnek
TH | Mae Hong Son | 09 maart 2009
De wekker gaat vroeg voor het ontbijt. Om 09:00 staan we klaar en worden we opgehaald door onze chauffeur. We rijden richting de 'Karen' voor de longnecks. We stoppen eerst bij een oude hangbrug met daaronder een rivier met vissersplaatsen. Er is niemand en dat maakt het een sereen geheel met het mistige landschap. Doorrijdend gaan we van het asfalt af en komen we op een klein landweggetje. We zien veel akkerbouw met veel verschillende gewassen rondom de dorpjes. Na een poosje komen we aan bij het Karen dorp waar we een entree moeten betalen van 500 Bh. Er zijn nog vrijwel niemand en we lopen ongestoord door het dorpje waar iedereen net een beetje wakker begint te worden. De stalletjes staan al opgesteld en er wordt een beetje schoongemaakt en we zien diverse vrouwen al met de ringen om hun nekken.

We lopen een rondje en besluiten bij meerdere vrouwen te gaan vragen of we op de foto mogen met ze. Bij de eerste de beste ligt er blijkbaar al een nepoutfit klaar en Marijke moet eraan geloven. Alleen de vrouwen worden voorzien van de ringen om hun nek dus is er niets voor Frans. Iets verderop staat een oudere dame die graag op de foto wil. Zij heeft dan nagenoeg geen ringen om haar nek, maar vooral om haar knieën. Iets verderop zien we nog een stalletje waar ze een erg leuk, handgemaakt potje hebben en die kopen we, als we tenminste met de verkoopster op de foto mogen. De kleine meid steekt leuk af met Frans erbij..

We rijden terug en gaan richting de Pa Sau waterval. Het regenseizoen is al een tijdje voorbij dus als we aankomen zien we niet meer dan een aantal straaltjes. Toch zijn het landschap en de omgeving mooi en het kleine plasje water wat er voor ligt zit helemaal vol met grote karpers. Ook zwermen er veel vlinders rond waardoor het soms net een sprookje lijkt. We rijden door de bergen in en komen uit bij Mae Aw. Dit dorpje is gevuld met Chinezen die het communisme ontvlucht zijn. De inwoners zijn oud strijders die de opkomst van het communisme hebben bevochten - en verloren - en moesten het land ontvluchten om de gevolgen daarvan te vermijden. Het is nu een erg rustgevend dorp en we zitten zo dicht bij Myanmar dat we de berg in Myanmar al kunnen zien. We worden afgezet bij een klein pleintje waar eigenlijk alleen theesetjes worden verkocht inclusief gratis thee proeven dus het geheel doet wat toeristisch opgezet aan. We lopen door naar het meer en blijven even zitten om het plaatsje op te kunnen nemen. Aan de andere kant van het meer gaan we lunchen en dat valt vies tegen. De blijkbaar typisch Chinese gerechten zijn niet zo heel lekker, maar wel twee keer zo duur dan alles wat we in Mae Hong Son kunnen kopen.

We rijden door naar twee andere dorpjes, maar die zijn dusdanig uitgestorven dat we er weinig tot niets aan hebben. Als laatste stop komen we uit bij de vissengrot. Het complex is erg mooi opgezet en straalt een enorme rust uit. We lopen eerst door een klein parkje heen en zien een leuk opgezette dam met graanmolen eraan vast. Direct erachter is de grot te zien waar nog veel grotere karpers - en ook heeeeeel veel - allemaal in de stroming zwemmen ongetwijfeld wachtend totdat het eten recht in hun mond zwemt. Ze worden allerlei groenten gevoerd door mensen die komen kijken en wellicht zijn ze daardoor allemaal zo groot. We lopen terug en rijden terug naar Mae Hong Son. Frans doet nog wat boodschappen en uiteindelijk komen we moe maar voldaan in de kamer terecht.

's Avonds eten we bij de Italiaan en die smaakt voor Frans heerlijk en voor Marijke een beetje saai. We zitten aan de straat, maar het is niet zo druk dat we stikken in de autosmog. We blijven even hangen en lopen nog over de rustige straten rondom het meer waar wederom de avondstalletjes zijn opgezet voor de verkoop. We zien niets leuks, maar genieten wel van de rust die van alle mensen uitstraalt. Er wordt niet geschreeuwd om iets te verkopen en je wordt niet continu achterna gezeten door vasthoudende verkopers. We douchen lekker en gaan slapen.

Slangerdesling
TH | Mae Hong Son/Chiang Mai | 10 maart 2009
Een even zo vroege wekker als gisteren. We ruimen de laatste dingen op en gaan nog even lekker ontbijten. Het is niet zo gek heet dus we lopen met onze tassen naar het busstation. We verbazen ons nog steeds over het feit dat de busstations zo onhandig ver uit het centrum zijn geplaatst. Zoals wel vaker in Thailand schijnt alles gebouwd te zijn voor duizenden toeristen terwijl er maar zo'n honderd rondlopen. Om 10:00 zijn we onderweg met onze minibus terug naar Chiang Mai.

Het landschap is prachtig en afgezien van de laatste kilometers voor Chiang Mai rijden we alleen maar door de bergen. Dit schiet niet op, maar is wel mooi om te zien. Onze chauffeur rijdt een stuk slechter en rustiger dan de heenweg en we doen er dan ook ruim een half uur langer over dan de heenweg. We stoppen nog in Pai, maar zien dat de Lonely Planet gelijk heeft met het feit dat dit een hippie plek is inclusief hippies. Als we in Chiang Mai zijn, pakken we gelijk een grote tuktuk naar hetzelfde hotel als waar we een paar dagen geleden ook zaten. Heerlijk grote en nieuwe kamers voor niet al teveel geld. Nadat we daar ingecheckt zijn gaan we gelijk eten in de stad, want we hebben honger.

Hoewel we gelijk teruggaan naar het hotel gaan we een paar uur later de zwoele zomeravond weer in om wat te gaan drinken. We lopen direct naar een Duitse tent - inclusief Thaise dames verkleed in Duitse Bierfest outfit wat echt niet bij elkaar past - waar ze geïmporteerd bier hebben. Wij nemen de allerduurste die op de kaart staat, maar dat is dan wel een lekker groot witbiertje op tap en dat smaakt erg goed. Marijke wordt er een beetje tipsy van - maar die heeft ook al lang geen alcohol meer op - en we lopen hierna nog een rondje over de nachtbazaar. Ergens rond middernacht gaan we lekker slapen.

ChiangChillen
TH | Chiang Mai | 11 maart 2009
Geen wekker vandaag en dat heeft gelijk z'n impact. Pas rond 11:00 zitten we aan het ontbijt, maar de croissants zijn er niet minder lekker om! Heerlijk met wat verse fruitdrankjes en we kunnen er weer tegenaan. Er zijn nog een aantal dingen die we kunnen doen, maar we willen zeker nog een kookcursus volgen. We verzamelen een hoop foldertjes en gaan eens even kijken wat alle opties zijn. Al snel besluiten we dat we morgen wel willen koken en de dag erna nog even een toertje gaan doen rondom Chiang Mai. Er is genoeg te doen - evenals rondom Mae Hong Son - maar het is allemaal wat beter opgezet voor de toeristen. Dit maakt het geheel wel een stuk toeristischer en hoewel we bang zijn dat dit een klein negatief effect zal hebben, zijn we ook wel weer benieuwd naar een aantal zaken. We zullen het wel zien de dertiende.

's Middags duurt het even voordat we echt op gang komen. De middaghitte is weer toegeslagen en we lezen eerst een paar uurtjes weg om de ergste zon te vermijden. Nadat we een late lunch hebben genomen, pakken we een tuktuk naar Tiger Kingdom. Een nogal moeilijke beslissing eerlijk gezegd, want dieren die in het wild horen te zitten, horen zeker niet in een relatief kleine kooi te zitten en aangeraakt te kunnen worden. Wij zijn echter toch van mening dat het wel zin heeft om te gaan kijken aangezien de wilde tijgers helaas sowieso een uitstervend ras is en verreweg de meeste tijgers in het Tiger kingdom überhaupt nooit wild geweest zijn en het dus nooit zouden redden in de echte natuur. Als we ruim tien kilometer hebben geracet (hij is zeker opgevoerd!) met de tuktuk komen we aan bij het complex en zien we dat de faciliteiten goed zijn. Er wordt veel met veiligheid gedaan en ze doen ook mee met een wereldwijd fokprogramma voor tijgers; voor ons een teken dat het gelukkig serieus is opgezet en dat de tijgers zo min mogelijk 'gebruikt' worden voor toeristische doeleinden. We kiezen ervoor om bij de grote tijgers te zijn voornamelijk ook omdat de kleintjes niet echt heel klein meer zijn. We worden naar twee grote vrouwtjes geleid en kunnen de kooi in met twee bewakers.

De enorme beesten rusten blijkbaar veel en in eerste instantie kunnen we aan twee tijgers zitten die een beetje aan het chillen zijn. Al snel gaat er één aan de wandel en volgen we haar. We kunnen af en aan goed aan haar zitten en het is eigenlijk wel superstoer om aan zo'n groot, krachtig beest te kunnen zitten. Soms bedenken we waar tijgers allemaal met het grootste gemak toe in staat zijn, maar de veiligheid staat toch echt voorop zo blijkt bij alle handelingen die we wel en niet mogen doen. Wat wij erg jammer vinden, maar zeker logisch, is dat je niet echt kunt spelen met dit formaat tijgers. In hun complete doen en laten lijken ze heel erg op de normale huiskat, maar ze zijn zo groot - vooral die poten! - dat 'even spelen' in ons geval betekent dat we een arm ofzo kunnen kwijtraken. We blijven een kwartier in de kooi bij de tijgers en zien dat vooral over de buik aaien een hit is bij de tijgers; daar gaan ze echt voor liggen.

We lopen nog een rondje over het complex als we klaar zijn en zien nog tijgers van diverse maten liggen. In een kooi liggen twee kleine eeuwtjes te slapen die net zijn overgebracht uit Bangkok. Deze zien er heel erg lief uit met een hoog knuffelgehalte. Ze liggen lekker te slapen en heel soms gaan de oogjes open, maar niemand mag hier nog bijkomen helaas. De kooi ernaast zijn onder andere het bezit van drie speelse tijgers die continu hun vechttechnieken aan het uitproberen zijn op elkaar. Marijke weet ze goed gek te maken en uiteindelijk heeft ze ze alle drie zo gek om met haar te spelen. Hier zit nog wel een hek tussen, maar toch is het een leuk gezicht!

Hierna gassen we weer terug naar Chiang Mai stad en gaan we gelijk even eten. We lopen nog een beetje over de markt voordat we teruggaan naar onze kamer. We bellen even met het thuisfront en relaxen wat voordat we lekker gaan slapen.

Naked Chef
TH | Chiang Mai | 12 maart 2009
We slapen lekker uit en gaan op zoek naar een ontbijtplek. We willen even ergens anders ontbijten dan normaal, maar al snel komen we erachter dat ze niet overal hebben wat wij willen (behalve een overheerlijke 'Pain Pancake' wat ons erg zeer lijkt te doen!). Toch maar ontbijten bij ons gebruikelijke stekkie dan maar. Hierna worden we nog even rustig wakker op onze kamer en gaan we op zoek naar een leuk toertje voor morgen. We hebben al wat leuks gezien, maar als we deze daadwerkelijk willen boeken bij een reisbureautje wordt de halve toer bekritiseerd en wordt een andere sterk aangeraden. Aangezien de meneer nogal aanhoudend is om die specifieke toer te verkopen, verdenken we hem ervan een leukere commissie bij die ene te krijgen dan bij de andere; doen we dus maar niet. Doorlopend komen we eerst uit bij 'Baan Thai' waar we een kookcursus voor vanavond reserveren. Weer eens wat anders en koken is alweer een tijdje geleden voor ons allebei!

Als we teruglopen komen we bij een strak georganiseerd tentje en iemand die gelukkig Engels spreekt. Ze hebben een leuke toer en boeken deze gelijk voor morgen. We lopen door naar 'Top North' Guesthouse die als één van de weinige plekken in Chiang Mai een zwembad heeft. Het is heerlijk weer, uiteraard een beetje aan de warme kant, en een zwembad is de perfecte plek om een paar uur rond te hangen. We chillen een paar uur en zijn rond vieren weer terug in het hotel om opgehaald te worden door Baan Thai. We halen nog wat mensen op en vormen een puur Nederlands gezelschap van vijf mensen. We kiezen vier gerechten uit en doen er twee tegelijk. We beginnen met het maken van de Thaise Groene Curry en dat is nogal een agressief werkje. We hakken en stampen er flink op los, maar uiteindelijk hebben we lekkere groene curry! Dan volgen de eerste twee gerechten die we direct erna opeten met wat lekkers te drinken en na een half uurtje het eten laten vallen herhalen we dit. Het is best gezellig en we eten ook nog eens heerlijk. Wel merken we dat de aanpak en de ingrediënten ietwat eentonig lijken, maar we kunnen gewoon simpelweg op elkaar lijkende gerechten hebben gekozen.

's Avonds worden we netjes afgezet bij ons hotel en lopen we nog even richting de bazaar voor een drankje. Hierna houden we het voor gezien met de helft van 'Miss Congeniality' op tv.

Zinkend Schip
TH | Chiang Mai | 13 maart 2009
Een hele vroege wekker voor ons gevoel. We zijn blijkbaar iets te laat naar bed gegaan en iets te vroeg de wekker weer gehoord. Om 07:30 zitten we aan het ontbijt bij ons inmiddels vaste plek en rond 08:30 worden we opgehaald met een klein busje om op weg te gaan met onze veelzijdige toer van vandaag. We halen nog wat mensen op en rijden een flink stuk buiten Chiang Mai waar we even stoppen bij een vlinder- en orchideeënboerderij. We lopen even rond en hoewel de vlinders mooi en met veel zijn en er mooie orchideeën hangen zijn we na vijf minuten uitgekeken. De rest van het halve uur wachten we met z'n zessen totdat we weer verder kunnen. We rijden uiteindelijk nog een flink stuk door naar de bergen rondom Chiang Mai en stoppen bij een piepklein Hmong dorpje. Er lopen een paar vrouwen rond waarvan één in traditionele kleding en dat is toch leuk om te zien. We lopen een rondje rondom het dorp langs een waterval en in de jungle voordat we beneden uitkomen bij de olifanten van hetzelfde dorpje. We zijn inmiddels nog maar met z'n vieren en gaan gespreid op twee olifanten zitten.

We waggelen door de jungle op de olifant die nogal eigenwijs is. Blijkbaar heeft hij honger en blijft bij bijna alle bomen en grote struiken stilstaan om te eten. Dit resulteert in het feit we een ravage achterlaten overal waar we lopen. Als de olifant op een gegeven moment een bananenboom meesleept is het toch wat veel en onze olifantenberijder zorgt ervoor dat we doorlopen. Als we klaar zijn met de olifant kopen we nog wat bananen en voeren deze aan de hongerige olifant. Erg leuk om te doen en het geeft ons ook nog de kans om even mooi aan de lange slurf te zitten. We lopen naar boven en zijn al snel weer onderweg naar het raften. We gaan op twee manieren raften; het whitewater raften met de rubber boot, maar ook bambooraften. Dit hebben we op plaatjes gezien en ziet er wat rustig en saai uit dus zijn benieuwd of het leuk is.

We pakken eerst de rubberboot en krijgen de slechtste raft-uitleg ooit. "Naar voren als ik 'Forward' roep, naar achteren als ik 'Backwards' roep, iedereen naar rechts als ik 'right' roep en iedereen naar links als ik 'left' roep". Dit was alles en dan ook nog in Thais-Engels. Mensen die ooit wel eens geraft hebben weten dat dit ietwat kort is, maar we hebben de rivier gezien onderweg en verwachten weinig problemen. Zodra we in de raft zitten blijken onze gedachten waar; we gaan erg langzaam en zien onze stuurman bij iedere bocht die we moeten maken maar een beetje aanklooien om door de stenen heen te gaan. Uiteindelijk zitten we meer vast op stenen dan dat we eromheen varen. Het maakt allemaal echter maar weinig uit, want niet het raften is de hoofdzaak geworden, maar het nat spetteren van nietsvermoedende rafters in andere boten is veel leuker geworden. Er zijn blijkbaar meerdere boten met mensen die nog nooit eerder geraft hebben, want ze kijken allemaal een beetje boos en argwanend naar ons voordat ze echt mee beginnen te doen. De kwalificatie van deze rivier kan nooit meer dan klasse II zijn, maar uiteindelijk is het toch best leuk. Daarbij is ook vooral de omgeving erg mooi. We stappen uit de rubberboot en stappen op de bambooraft. Dit valt direct in de categorie 'zo dom, dat het weer leuk is'.

Zodra we opstappen wordt Marijke - als enige - opdracht gegeven om te sturen. Vervolgens worden er zoveel mensen op onze raft gezet dat we direct al zinken en al zinkend moeten we toch vooruit zien te komen. De stroom zorgt hier wel voor, maar geen moment varen we op het water. Ook het sturen is nogal een uitdaging met zoveel mensen en iedereen komt ons voorbij. Na ruim een kwartier zijn we gelukkig bij de kant waar we eraf mogen en drogen we even op. We rijden naar een Lisu dorpje in Maetaeng waar het behoorlijk rustig is als we aankomen. We zien een paar vrouwen in traditionele kledij bezig met iets maar we lopen eerst even door het dorpje heen. Armoe is troef als we rondlopen. Er is geen elektriciteit en soort van stromend water wordt door de straten geleid en we kunnen alleen maar gokken hoe de sanitaire voorzieningen zijn. We lopen er snel doorheen en gaan even kijken wat de vrouwen aan het doen zijn. Ze zitten er kleurrijk bij in hun kleding van regenboogkleren en ze zijn blijkbaar kleine armbandjes aan het maken. Marijke koopt een klein bandje voor haar enkel (voor € 0,20 kan je ook geen miskoop doen) en wachten hierna even op ons busje. In 1,5 uur rijden we terug naar Chiang Mai en worden we in het centrum afgezet. Wetend dat we naar Myanmar gaan waar zeker geen Amerikaanse winkels zijn, zondigen wij nog een keer bij de McDonalds.

's Avonds doen we nog even een snel wasje, kijken wat tv en dozen we af naar verre werelden.

Binnenlandse zaken
TH | Chiang Mai/Bangkok | 14 maart 2009
Vandaag is het tijd om Thailand min of meer te gaan verlaten. Min of meer, want we vliegen vandaag alleen maar naar Bangkok (terug) om te overnachten waarna we morgenochtend de vroege vlucht kunnen nemen naar Myanmar. Tevens zullen we ergens in mei nog terugkomen als we klaar zijn met het rondje rondom Thailand heen en via Bangkok naar Hong Kong vliegen. We worden rustig wakker en ontbijten voor het laatste bij ons favoriete restaurant. We vragen gelijk of hij ons weg kan brengen (één van de eigenaren is ook een tuktuk chauffeur) naar het vliegveld iets later en dit kan voor 70 Bh.

We pakken in, checken uit en tuktukken naar het vliegveld wat drie kilometer buiten het centrum ligt. We kunnen gelijk inchecken en loungen ruim een uurtje in de vertreklounge voor onze gate. Rond 12:30 sjezen we het asfalt af omhoog op weg naar Bangkok. Gelukkig is het vliegtuig niet vol en kunnen we alleen naast elkaar zitten op drie plekken. Iets meer dan een uur later landen we al en gaan we op zoek naar onze ophaalservice. We hebben een hotel vlakbij het vliegveld geboekt om diverse redenen. We hebben geen behoefte meer om Bangkok te zien aangezien we alle - voor ons - interessante dingen wel gezien hebben, het duurt alleen al een uur om de stad binnen te komen, het is er erg druk en morgenochtend moeten we om 06:15 uiterlijk alweer op het vliegveld zijn. We worden naar een oude Volvo gedirigeerd (wat later verkocht wordt als 'limousine ophaalservice'?!) en zijn binnen het kwartier bij ons hotel. We komen er al snel achter dat de 'spa' niet meer is dan een tafel waar je op kunt liggen om gemasseerd te worden (tegen prijzen drie keer zo hoog als in Chiang Mai), maar daar kwamen we toch niet echt voor.

In de buurt is er niet zoveel dus het wordt verder vooral een dagje van praktische dingen doen en lekker rustig aan doen. Natuurlijk doen we nog wat boodschappen waaronder twee colablikjes om mee te nemen naar Myanmar. Cola is of niet verkrijgbaar in Myanmar of schrikbarend duur en aangezien Marijke nogal verslaafd is, kopen we maar een paar blikjes om mee te smokkelen. Verder gaan we natuurlijk nog dineren, maar dit valt een beetje tegen helaas. We hadden gehoopt en verwacht lekkerder te eten in Thailand, maar dit is lang niet overal het geval geweest helaas. Gelukkig weten we inmiddels zelf hoe we Thais eten kunnen klaarmaken (nou ja, een paar gerechten dan) en kunnen we er een lekkere, Westerse draai aan geven.

We proberen vroeg te gaan slapen..

Wakker worden, wakker worden, wakkerwakkerwakker worden.
TH | Bangkok | 15 maart 2009
..Maar van slapen komt weinig. We gaan blijkbaar te vroeg slapen, want we liggen allebei een behoorlijke tijd wakker, kunnen onze draai niet vinden en daarbij is de airco eigenlijk te koud en zonder airco is het eigenlijk te warm. Soms zijn we vertrokken, maar dan worden we weer wakker.. Als dan ook nog eens de wekker gaat om 05:30 staan we al chagrijnig op. Maar we moeten door dus snel even douchen en op naar het vliegveld. We zijn aardig op tijd, maar de boarding time is iets vervroegd; geen probleem. Als we echter bij de paspoortcontrole staan, blijkt dit toch een klein beetje een probleem te zijn. We willen nog ontbijten, maar de lange rij buitenlanders zorgen voor een behoorlijk tijdsverlies. Uiteindelijk lopen we in straf tempo naar onze gate wat geheel in de stijl van schiphol, kilometers verder lijkt het wel in het vliegveld, en zijn we nog op tijd voor de 'final boarding call'. We zijn onderweg en kopen dan maar ons ontbijt in het vliegtuig. De prijs valt nog alleszins mee en we zitten eindelijk rustig op weg naar Myanmar.

Reis terug naar Maleisië

Naar fotoalbum

Reis verder naar Myanmar

Nooit gedacht, maar toch gekomen
TH | Bangkok/Phuket | 27 maart 2009
<vervolg van Myanmar>
Een uurtje later zijn we alweer in Bangkok en lopen we voor de derde keer op het vliegveld van Bangkok. We halen onze bagage op en dan gaan we eens even lekker shoppen. Niet voor nieuwe kleren, nieuwe gadgets, maar voor vliegtickets. We voelen er niet zoveel voor om de stad in te gaan, bus of trein te pakken en na een dag op het strand aan te komen dus gaan we lekker vliegen. We lopen langs Lao Airlines - voor een ticket naar Vientiane voor over een week - maar die is blijkbaar niet te boeken om dit uur. De chagrijnige dame (type: waarom stoor je mij in mijn drukke bezigheden van totale nietsheid) weet niets zeker en we vragen ons af wat ze achter de balie doet. We vragen bij Bangkok Air en AirAsia alle mogelijkheden op en na wat berekeningen komen we tot de conclusie dat we het beste naar Phuket kunnen gaan. Dat hadden we van tevoren echt nooit kunnen bedenken, want Phuket klonk ons supertoeristisch en nep in de oren. Nu zien we dat het redelijk betaalbaar is, wel een strand te vinden is die nog wel lekker rustig is en het handigst qua verbindingen. We boeken een AirAsia vlucht en nadat we een heerlijk broodje hebben gehaald voor lunch, zitten we 1,5 uur later alweer in het vliegtuig. Ook deze vlucht duurt maar een uur en als we aankomen gaan we op zoek naar een manier om naar Kamala Beach te komen. Helaas worden we flink genaaid door de taxi bende die allemaal identieke prijzen vragen en we kunnen geen gedeelde taxi's of minivans vinden. Voor 500 Bh nemen we de taxi naar Kamala en worden we afgezet bij een - voor Phuket begrippen - goedkoop hotel.

We nemen onze intrek voor een week in een vrij grote kamer (700 Bh) met groot bed, goede airco en fan en eigen badkamer. We zijn van plan niets te ondernemen en bij te komen van de laatste paar weken. Natuurlijk is het hier heet, maar het is al een stuk minder erg als je op het strand kan liggen en niet jezelf door steden hoeft te gaan slepen op zoek naar tempels, boeddha's of andersoortige bezienswaardigheden. Na onze intrek te hebben genomen, eten we wat aan het strand bij de Indiër. We hebben gelijk twee dingen door: Het strand is vrij rustig, mooi en relaxt en wij zijn echt een fan van het Indisch eten, want het smaakt weer erg lekker.

's Avonds kunnen we eindelijk echt tot rust komen en komen we de kamer niet meer uit.

Wij zijn er even niet
TH | Phuket - Kamala | 28 maart t/m 03 april 2009
Zeven dagen lang doen we eigenlijk hetzelfde. We slapen erg veel uit en komen soms nog maar net voor het middaguur ons huisje uit. Ons ritme verplaatst naar steeds iets later naar bed en lekker lang blijven liggen in de ochtend. Over het algemeen eten we twee keer per dag en routeren we steeds een restaurant om alles een beetje gezien te hebben en geproefd te hebben. We gaan ook een paar keer naar het strand, maar we zitten nog wel steeds in de tropen. Dit houdt in dat de wind ergens in de middag altijd begint op te steken en niet veel later gevolgd wordt door een flink buitje. Een uurtje later is het weer droog en lekker. Het is wel warm, maar dat is wel lekker als je altijd vlakbij het strand bent.

We horen ook dat twee van onze pakketjes veilig zijn thuisgekomen waar we erg blij mee zijn en bellen vrijdag ook nog naar huis omdat er iemand jarig is. Het belangrijkste echter wat we doen is niets. Even geen tempels, geen tickets regelen, geen uitzoekwerk; gewoon niets. We hebben nog wel vliegtickets geboekt om hier weg te komen en we vliegen via Bangkok naar Udon Thani vier april. Dit ligt vlakbij de grens tussen Thailand en Laos en de goedkoopste optie.

We hadden van tevoren nooit gedacht dat we naar het drukke, toeristische Phuket zouden gaan, maar het is toch echt een mooi eiland met toch nog rustige strandjes. Ideaal om even bij te komen al zijn alle prijzen zijn wel een stuk hoger dan normaal in Thailand. Na een week lang uitgerust te hebben, hebben we weer zin om verder te gaan. We zien er nog een klein beetje tegenop om door de hitte van Laos te gaan, maar eenmaal in China zijn het weer heerlijke temperaturen.

Waar is iedereen?
TH | Phuket/Udon Thani | 04 april 2009
..En dan gaat ineens die wekker weer. Na een week lang de wekker genegeerd te hebben, gaat hij toch behoorlijk genadeloos af. Een paar muggen hebben de nachtrust flink verstoord en om 06:10 wakker worden is dan niet zo grappig. We douchen snel en komen er dan pijnlijk achter dat overal in Thailand - en eigenlijk Azië - alles vroeg al begint, behalve op Phuket. We willen gaan ontbijten, maar er is nog geen enkel restaurant open en als we dan maar naar het vliegveld willen, is er nog geen tuktuk of taxi te bekennen. Iedereen die we langs zien komen zetten we aan het werk en uiteindelijk is er een tuktukker wakker gemaakt om ons naar het vliegveld te brengen.

We checken in en zitten met allerlei vakantiegangers om 09:00 klaar voor vertrek. Ruim een uur later zijn we alweer in Bangkok voor de vierde keer tijdens deze reis - hopelijk ook de laatste keer. We doden wat tijd voordat onze tweede vlucht gaat met eten en wat spelletjes doen. De tweede vlucht is wat verlaat en pas rond 17:00 gaan we de lucht in om binnen het uur uit te komen in Udon Thani. We twijfelen of we door willen naar Nong Khai vandaag, maar we zijn moe van het reizen en de slechte nachtrust. Bovendien begint het al donker te worden en ergens in het donker aankomen is eigenlijk nooit handig. We nemen de taxi - bij gebrek aan beter - naar het centrum en worden afgezet bij een hotel wat aangeraden wordt door onze taxichauffeur. Het hotel ziet er goed uit en is spotgoedkoop. We gaan gelijk de stad in en komen uit bij een grote shopping mall. We gaan op zoek naar een Rough Guide van China, maar vinden alleen een oude versie die we niet willen. We gaan dineren bij de KFC wat wederom tegenvalt en we nemen ons voor daar nooit meer heen te gaan.

Via het busstation en de 7eleven lopen we terug naar huis waar we lekker douchen, tv kijken en gaan slapen.

Vriendelijk bruggetje
TH | Udon Thani | 05 april 2009
Ergens rond middernacht zijn we allebei flink lek gestoken en hebben we de klamboe maar opgehangen. De rest van de nacht slapen we wel door, maar als de wekker alweer om 06:00 gaat, zijn we nog lang niet uitgeslapen. We strompelen ons bed uit, eten wat en lopen naar het busstation. Onze bus naar Vientiane zit al vol dus we kunnen of wachten op de volgende of staan in het gangpad. Het is niet zo gek ver dus kiezen we voor staan wat misschien niet het beste idee was. Na een klein half uurtje wordt Marijke onwel hoogstwaarschijnlijk omdat ze niet goed naar buiten kan kijken. Niet veel later zijn we gelukkig al bij de grens en kunnen we er even uit. We halen een exitstempel en rijden over de 'Vriendschapsbrug' die tussen Thailand en Laos ia aangelegd over de Mekong en wat de officiële grens voorstelt.

Hoogtepunten	De tempels van Ayutthaya: Oud, veel geschiedenis en vooral de 'Boeddha in wortels' is erg mooi. De rust van Mae Hong Son De Longnecks, heel erg bijzonder volk Phuket; heerlijk uitrusten!
Dieptepunten	Khoa San Road in Bangkok met bijbehorende standaard backpackers
Hotel	Met warm water en airco ongeveer 500 Bh
Eten	Uiteraard Pad Thai. Veel groenten met rijst of noedels
Cola	14-25 Bh
Bank	Siam brengt per transactie 20 Bh in rekening. Bangkok Bank, Bank of Ayudhya en TMB Bank zijn gratis.
Tips	Verblijf in Bangkok niet op Khoa San Road. Kijk een half uurtje rond en ga daarna snel weer weg, behalve als je van plan bent tot 5.00 te gaan stappen. Mis je Engels voetbal op TV? Kom naar Thailand! Het is onmogelijk om een wedstrijd te missen zelfs als je niet van voetbal houdt. Rondom Chiang Mai kan je erg veel doen, maar het bezoeken van bergstammen is heel erg toeristisch. Dit is bijvoorbeeld al veel leuker rondom Mae Hong Son, maar wellicht loont het de moeite om de meest afgelegen dorpjes op te zoeken.

Op bezoek in:	Thailand
Oppervlakte:	514.000 km² (14x Nederland)
Inwoners:	65 miljoen
Hoofdstad:	Bangkok
Munteenheid:	Baht - 1 EUR = 45 THB
Taal:	Thais
Godsdiensten:	Boeddhisme (95%), Islam (4%), e.a.
Bijzonder:	Zijde, Tuc-Tuc's, Singha bier & veel 'liefde' voor 10$