Wereldreis : China

Laat maar komen
CH | Jinghong | 21 april 2009

<vervolg van Laos>
Bij de douanepost houden wij de hele rij op. Blijkbaar zien ze niet vaak Nederlandse paspoorten, want ze worden beide grondig bekeken. De ene douanebeambte kamt iedere bladzijde door en houdt alles tegen het licht terwijl de ander hier en daar wat (nutteloze) vragen stelt. Ook zijn onze vele stempels en visa van andere landen erg interessant Toch is er geen probleem en krijgen een entreestempel! Zoals gezegd rijden we over een superweg. We hebben tunnels door bergen en viaducten over dalen en rivieren. Da's wel even wat anders dan bijvoorbeeld in Laos waar we de berg meestal over moesten. We stoppen meerdere malen in wat grotere plaatsen, maar rijden daarnaast flink door. Het mooie noordwesten van Laos wordt in het huidige landschap doorgetrokken; overal zijn groene, weidse heuvels. Volgens onze Lonely Planet is de Yunnan provincie, waar we nu inrijden, de mooiste van het land. We zijn een uur opgeschoven aangezien geheel China zich aan Bejing tijd houdt (iets wat ze in het westen niet zo heel leuk vinden) en mede daarom zijn we rond 16:30 in Jinghong aan. Niet echt de stad waarin we per se willen blijven, maar het was de verste stad die we konden boeken vanuit Laos. We lopen mee met een tout die een goedkoop hotel heeft, maar dan begint een van de gevreesde 'uitdagingen' die China rijk is.

We worden keurig uitgelegd hoeveel het kost en wat de verschillen tussen kamers zijn, maar alleen in het Chinees. We begrijpen niet meer dan de prijs die ze op haar telefoon intikt en dat is voorlopig even genoeg. We willen ook nog een busticket gaan kopen voor morgen en hebben al gemerkt dat alles in het ticket office alleen in het Chinees staat. Marijke schrijft alles in het Chinees op (al een uitdaging op zich) en we gaan naar het kantoor. We worden geholpen door een vriendelijke meneer die Marijke's schrift kan lezen en binnen de kortste keren hebben we onze tickets! Tot zover gaat het aardig, maar we moeten ook nog eten. We weten niet zo goed waar we zijn, maar als we een eindje lopen, herkennen we een straat en lopen we richting een bekend restaurant. We zien een ander restaurant en lopen naar binnen en vragen de kaart. We ontcijferen zowel 'kip' als 'vlees' en bestellen iets met vlees en bier, nasi en cola erbij. De bier, cola en nasi gaan prima, maar onze 'beef' is spontaan veranderd in warme melk met ei (?!). Het is niet eens onaardig, maar lijkt totaal niet op wat we dachten besteld te hadden. Ach, voor maar ¥ 28,- (€3,-) voor de hele maaltijd maakt het ook niet zoveel uit.

Teruglopend komen we langs een bakker en kopen we een toetje voordat we naar het hotel terug gaan. We zien een vrij forse stad, maar het ziet er toch best gezellig uit. Vooral rondom het meer oogt het aardig met mensen die buiten spelletjes spelen of op het meer met een waterfiets spelen en de Chinese tempels. We blijven de rest van de avond thuis, want Marijke's maag is toch weer van streek.

Om de hoek
CH | Jinhong/Kunming | 22 april 2009
We springen ons bed uit om iets na zevenen en nadat we onszelf opgefrist hebben, staan we binnen vijf minuten alweer op het busstation. We herkennen zelfs Kunming in het Chinees in een keer en kunnen al snel de bus in. We hebben een nieuw fenomeen qua bus, want we hebben vandaag een 'sleeper'. Dat komt inderdaad neer op het feit dat het de bedoeling is dat je gaat slapen en zijn dan veelal ook nachtbussen. Toen we er gisteravond achterkwamen dat we makkelijk een nachtbus konden nemen naar Kunming, waren we al ingecheckt in het hotel en was Marijke ook een beetje ziek. De grote bus is dus opgedeeld in drie rijden vol stapelbedden en dat hebben wij nog nooit gezien; best grappig. Helaas stinkt het al als we de bus in komen, maar verder lijkt het wel op een pyjamafeestje.

We rijden verder door het prachtige landschap van de Yunnan provincie richting het noorden. Hier en daar zien we schitterende rijstvelden en verre uitzichten, maar ook erg vaak zien we grote betonnen constructies door al dit moois door. Er wordt nog steeds volop gebouwd - iets wat 10/20 jaar geleden begonnen is en blijkbaar nog lang niet geëindigd - want er moeten blijkbaar nog veel meer snelwegen en grote gebouwen (veel beton dus) bij. Af en toe val je even in slaap en af en toe stoppen we ook om een plaspauze, maar we hebben al gemerkt dat als we stoppen er past echt ranzige dingen gebeuren. Iedereen steekt gelijk een sigaret op buiten (gelukkig wordt er binnen niet gerookt), schraapt zijn keel even leeg gevolgd door een gigantische rochel en gaat naar de wc. De wc is echter niet echt een standaard wc. Het is een rijtje gaten in de grond met soms een muurtje ertussen, maar soms niet - keigezellig! - en daar kun je dan je behoeftes in doen en ondertussen lekker met elkaar beppen.

Ergens rond 18:00 zijn we dan inde avondspits van Kunming terechtgekomen waardoor de busrit nog wat uitgestrekt wordt. Nadat we het busstation veilig hebben bereikt lopen we gelijk naar het dichtstbijzijnde hotel waar we een mooie kamer met gedeelde badkamer nemen. De toiletten zijn hier ook gaten in de grond dus dat vergt wat uithoudingsvermogen van onze benen, maar die spieren zullen we vast vanzelf wel kweken in China. We gaan direct erna op zoek naar een restaurant en dat is helaas niet zo makkelijk. Zowel onze eerste als tweede keus restaurants zijn onvindbaar, maar vlak voordat we echt chagrijnig worden zien we een restaurant met mooie plaatjes op de gevel. We lopen naar binnen en zien zowaar een restaurant met ambiance, een unicum in China, met ook nog eens een Engelse kaart en betaalbare prijzen. We worden spontaan gelukkig en bestellen heerlijk voedsel wat ook echt erg lekker is! Zelden hebben we zo lekker Chinees gegeten..

Helaas gaat Marijke's buik gelijk na het eten weer tegenstribbelen dus na het toilet in het restaurant goed gebruikt te hebben, lopen we snel weer naar huis na het eten om te gaan slapen.

Rondje van de zaak
CH | Kunming | 23 april 2009
Zo, lekker uitslapen weer. We hebben een mooie kamer met een heerlijk bed en genieten er weer van. We hebben een thermosfles gekregen met thee en Frans had nog koffie verzameld van eerdere hotels dus de eerste uren worden we rustig wakker. Frans gaat even wat fruit halen voor ontbijt en loopt langs het International Post Office waar ze daadwerkelijk Engels spreken. We willen ze het liefst meenemen in onze broekzak voor heel China, maar dat zullen ze wel niet leuk vinden. We komen erachter dat een groot pakket naar huis toe sturen niet zo gek duur is dus besluiten we om toch maar wat op te sturen. We zijn al binnen twee maanden thuis, maar hebben inmiddels zoveel souvenirs en overbodige boeken dat het aardig door begint te wegen. Voor ongeveer € 30,- kunnen we ons nog wat luxe kopen qua minder kilo's en dat vinden we wel een goede investering.

Maar vandaag gaan we Kunming even bekijken. Kunming is een behoorlijke stad met ruim 1 miljoen inwoners en ook hier wordt weer volop gebouwd, maar toch ziet het er niet zo chaotisch uit. Vooral in de grote winkelstraat is het lekker rustig - autovrij - lopen en je hebt daarbij ook nog eens keus uit alle internationale merken; het is net alsof je in Rotterdam centrum loopt te winkelen. We lopen eerst naar de 'West Pagoda' waar een typische Chinese tempel de hemel in prijkt, maar waar het verder vrij rustig is. Aan de andere kant staat de East Pagoda, maar die is hetzelfde dus van een afstand is goed genoeg. Doorlopend komen we via de moslimwijk (nog een overblijfsel van de zijderoute) in de grote winkelstraat. We gaan een shopping mall binnen, maar de bekende merken zijn bijna op Europees prijsniveau dus kopen we daar maar niets. We zien een McDonald's en die kunnen we even niet overslaan. We lunchen hier dus even en gaan weer richting het noorden.

We komen uiteindelijk uit bij het groene meer park waar het erg gezellig is. Veel mensen 'dansen' of oefenen bewegingen en er is zelfs een koor aanwezig. Veel mensen spelen Mahjong, kaarten of een ander vaag spel wat we niet begrijpen. Ook zijn er een tweetal optredens met typische Chinese instrumenten die vaag lijken op een gitaar. We kopen wat drinken en blijven even hangen om het allemaal gade te slaan. Hierna gaan we weer richting het hotel, maar stoppen we weer midden in het centrum bij de Carrefour om wat lekkere dingen te kopen als tussendoortjes. Hierna zien we ook nog een leuke tas die ook voor thuis erg leuk is en we bedingen een zacht prijsje.

Wat ons in deze twee dagen aan China opvalt is dat er hard gewerkt wordt, wat we in de rest van Azië eigenlijk nog niet gezien hebben. De handel in China is alive & kicking! De mensen spreken bijna geen Engels en beginnen dan gewoon in het chinees en hopen dan dat je het begrijpt. We hadden verhalen gehoord dat Chinezen erg vies waren, maar tot op heden vinden wij het meevallen. Het rochelen op straat is niet heel erg en ook de straten zijn niet erg vies. Ook werd in onze bus niet gerookt en bijna niet gerocheld. De openbare toiletten daarentegen zijn heel erg ranzig en proberen we dus maar te vermijden.

's Avonds gaan we nog een klein beetje op zoek naar wat leuke dingen. We stoppen bij het grootste theehuis van China - zeggen ze zelf, maar dat betwijfelen we.. - om naar een paar theesets te kijken. De mooiste zijn de duurste en dat is ons een beetje te gortig. Wel kopen we iets verderop allebei een spijkerbroek om klaar te zijn voor wat koudere temperaturen. Een spijkerbroek voor € 5,- kan je sowieso geen slechte deal mee hebben. We wilden naar een guesthouse om te internetten, maar zien daarvoor al een computer staan in een restaurant dus gaan we daar even internetten. Dit hadden we beter niet kunnen doen, zowel de computer als de verbinding zijn zo traag dat we voor het eerst tijdens deze reis halverwege het uploaden maar stoppen met internetten. De website zal het dus even niet doen, maar we kijken morgen wel weer. We drinken nog een drankje in het restaurant en gaan weer onderweg naar huis. Thuisgekomen is het a laat en gaan we lekker slapen.

Ik zie door de stenen het woud niet meer
CH | Kunming | 24 april 2009
Helaas hebben we vrij slecht geslapen. We hebben gisteren de hele dag het raam open laten staan om door te waaiden, maar daardoor is het vrij warm in de kamer geworden. Ook zijn we lastig gevallen door een mug; grmpf. Maar goed, we blijven daarom extra lang liggen, want we hebben het toch niet zo gek druk. We drinken koffie (hadden we verzameld in vooral Australië) en thee (krijg je gratis in veel Chinese hotels) en ontbijten met eigen fruit wat we gisteren al gekocht hadden. Ergens rond het middaguur komen we pas op gang en dan gaan we maar eens richting het busstation. Dat is helaas niet al te gemakkelijk in Kunming, want er zijn wel vier verschillende stations die allemaal een beetje in de buurt van het treinstation liggen. Dat lijkt handig, maar is nogal onoverzichtelijk. We lopen in een keer naar de eerste goede en kopen, met ons blaadje waar we in het Chinees de plek, tijd en datum hebben opgeschreven, tickets voor morgennacht naar Dali in een sleeperbus. Dit gaat goed. We lopen een rondje over alle busstation complexen en als we het gaan vragen worden we meerdere plekken opgestuurd voor een bus naar Shilin. We komen uiteindelijk terecht..waar we begonnen waren! Mooi man. We worden door de chauffeur gedirigeerd naar dezelfde ticket office en voelen ons een beetje dom. We kopen tickets naar Shilin en stappen gelijk in de bus.

Rond 13:00 gaan we weg en vlak nadat we Kunming uit zijn zien we dat het Stenen Woud/Shilin maar 75 kilometer is. Onze Lonely Planet geeft 120 kilometer aan in twee uur, maar wij komen na krap 1,5 uur al aan. We snappen wel waarom, want we rijden over een spiksplinternieuwe snelweg (een van velen..) waar soms zelfs de wegmarkering nog ontbreekt. Vlak voordat we aankwamen bij het stenen woud, zagen we al diverse stenen vlaktes oprijzen vanuit het heuvelachtige landschap. Het stenen woud is een groot gebied waar erosie heeft plaatsgevonden op een aantal bergen door wind en regen waardoor het een verzameling stenen rotsen is geworden. De hoogste zijn rond de 30 meter en de Chinese legende vertelt dat de goden een berg hebben verpulverd om er een groot labyrint van te maken waar geliefden elkaar in stilte kunnen ontmoeten.

Nadat we even snel een bord Fried Rice naar binnen hebben gewerkt, merken we dat er van stilte even niet zoveel terug te vinden is. Er zijn massa's Chinese toeristen overal die in groepjes achter een traditioneel geklede gids aan lopen die soms met een mooi vlaggetje boven iedereen uitsteekt als moeder de gans. Gek genoeg merken we al snel dat de Chinezen niet graag laat komen, want als we voorbij het eerste, drukke stuk zijn, is het ineens erg stil. Als we bovenop de hoogste berg staan hebben we een fantastisch uitzicht en een rust die we niet meer verwacht hadden; goede tip dus voor mensen die hier ook heen gaan; zorg dat je er rond 15:00 pas bent! We lopen door het mooi bijgehouden park en zien overal mooie rotsformaties. Ook is er een klein gangenstelsel waar nog groenig water in staat waarin de rotsen erg mooi in reflecteren. Na 1,5 uur geloven we het wel en is de zon ook definitief verdwenen. We lopen terug naar de ingang, kopen bustickets voor de weg terug en wachten een half uur voordat we vertrekken. We zijn pas net onderweg en maken dan iets mee wat niet veel mensen in hun leven gaan zien; denken we: Een Chinees die pisnijdig wordt en zijn zelfcontrole verliest.

We hebben niet helemaal door wat er gebeurt, maar onze buschauffeur zet zijn bus aan de kant en wacht op meer passagiers. Een vrachtwagen gaat achter ons staan en begint te toeteren. Er moeten nog meer mensen in stappen dus wij gaan nergens heen. De vrachtwagenchauffeur heeft geen geduld meer en zet zijn vrachtwagen voor de onze met een scherpe bocht waarbij hij maar rakelings langs ons gaat. Onze chauffeur heeft het niet meer en gaat bijna door de voordeur heen. In de tien meter die hij moet lopen naar de vrachtwagenchauffeur weet hij zichzelf nog te bedaren om niet te gaan slaan, maar zijn gezicht staat op oorlog. Na dit alles merken we dat onze chauffeur sowieso een nogal norse en eigenwijze houding heeft. Als we eindelijk goed onderweg zijn staan we binnen een half uur alweer stil. Er is een ongeluk gebeurt en alle banen zijn afgesloten. We wachten ruim drie kwartier en dan zijn we weer onderweg om 1,5 uur later in Kunming aan te komen. We gaan gelijk eten bij de tent waar we gisteren ge-internet hebben en daar blijven we de hele avond hangen. We eten lekker, drinken nog een drankje of twee en internetten met onze eigen laptop. Eenmaal thuis duurt het niet lang voordat we gaan slapen.

Winkeltje hier, wc'tje daar
CH | Kunming | 25 april 2009
Ergens midden in de nacht toch weer wakker geworden van een van onze zoemende vriendjes. We staan maar weer rustig op, douchen even en beginnen dan aan het grote opruimen. Niet alleen onze tassen, maar we maken een hele souvenirtas waarmee we zo naar het postkantoor gaan. We ontbijten weer op de kamer en zijn rond het middaguur uitgecheckt. We pinnen nog wat Yuan en gaan naar het postkantoor. We hebben gelukkig dezelfde zeer behulpzame, en Engelsprekende, dame als de vorige keer en we regelen alles binnen een half uur. Voor zo'n € 28,- versturen we ons laatste pakketje van 8,6 Kg naar huis en zijn we weer een tas lichter. We beginnen aan een dagje rondslenteren en lopen eerst naar het centrum toe van Kunming.

We lunchen heerlijk bij de Mac en bekijken wat we kunnen doen in of rondom Kunming. Alle opties zijn niet zo boeiend en we besluiten gewoon maar een dagje te winkelen en lekker rond te lopen. We lopen best veel winkels in op zoek naar leuke kleren, maar de verkopers wordt je al snel gek van. Om de een of andere reden blijven ze achter je aanlopen en overal waar je iets langer naar kijkt dan 1 miliseconde pakken ze op, zoeken ze de goede maat op en laten ze eventueel hetzelfde in andere kleuren zien. Meestal komt daar nog veel Chinees bij.. We hebben inmiddels een oplossing voor alle Chinezen die maar Chinees blijven praten tegen ons; in het Nederlands terug praten. Het heeft geen zin om te zeggen dat je het niet begrijpt in het Engels en gebaren maakt van onwetendheid, want dan gaan ze gewoon door. Als we Nederlands gaan praten stoppen zij ook met praten! Na veel winkels bezocht te hebben, maar uiteindelijk niets gekocht te hebben, gaan we even rustig zitten bij inmiddels onze vaste stek. We genieten extra lang van een lekkere tiramisu met wat drankjes voordat we nog een paar winkels in gaan. Hier komen we wat Amsterdammers waar we even mee praten voordat we alweer klaar zijn met het diner. Hier zitten we onze laatste uren uit, internetten ook nog wat en relaxen totdat het ergens rond 21:00 is.

We lopen terug naar het hotel om onze tassen op te halen en lopen verder naar het busstation. We worden zorgvuldig gedirigeerd naar onze slaapbus en installeren ons op twee bovenste bedden. Frans is net niet lang genoeg om zich te strekken helaas, maar Marijke kan dit gelukkig wel. We vertrekken iets te laat in de avond en gaan al rijdend de nacht in.

Slaapwandelen
CH | Dali | 26 april 2009
Ergens midden in de nacht stoppen we even om naar de wc te gaan, maar we stoppen sowieso best vaak om onduidelijke redenen. Voor zessen zijn we erachter waarom; we zijn erg vroeg. Onze Lonely Planet zegt ons dat we er tien uur over zouden moeten doen, maar na zeven uur hobbelen in de bus worden we eruit gezet. We pakken een taxi naar het centrum van Dali wat nog een 30 minuten verderop ligt en vragen of hij ons bij de westpoort af wil zetten. Dit is onmogelijk volgens onze taxichauffeur en wij kunnen hem er uiteraard niet van overtuigen dat die gewoon om de ommuurde stad moet rijden. We worden afgezet bij de zuidpoort en lopen door een leeg, donker en verlaten stadje Dali heen. Zoveel rust gaan we hoogstwaarschijnlijk niet meer zien in het stadje, maar helaas kunnen we te weinig zien om er even van te genieten. Nadat we onze guesthouse gevonden hebben, maken we Dave wakker die gelukkig nog wel een plaats heeft in zijn 'Jade Emu Guesthouse'. We gooien de tassen neer en duiken nog even het bed in; het 'sleeper' gedeelte van sleeperbus viel een beetje tegen dus moeten we nog wat inhalen.

Ergens vlak voor het middaguur komen we er maar weer uit en checken we in. We hebben een erg leuk guesthouse en hebben ook een ongekende luxe met onze kamer. We lopen naar het stadje en zien een mooi aangelegd dorpje waar water doorheen stroomt en veel traditionele gebouwen te vinden zijn. Aan de andere kant ziet er hier en daar ook behoorlijk gemaakt uit met aangelegde riviertjes, veel winkeltjes voor de (Chinese) toeristen en veel nieuw beton. Wel zijn de poorten van de oude ommuurde stad en de diverse ingangen van specifieke gedeeltes in de stad erg mooi om te zien in typisch Chinese stijl. We ontbijten/lunchen bij een leuke tent in een rustige straat waar we het dagelijks leven voorbij zien gaan en zo af en toe nog traditioneel geklede mensen tegenkomen die er erg fleurig uit zien.

We zijn nog steeds een beetje half moe/half wakker en besluiten maar terug te gaan om een film te kijken thuis en nog een beetje uit te rusten. Ook heeft Marijke kou gevat. Onze lichamen zijn blijkbaar zo gewend aan veel hitte dat dit heerlijke klimaat te koud is voor ons. 's Avonds gaan we nog uit eten bij een Tibetaans restaurant waar we ook weer heerlijk mensen kunnen kijken, maar vandaag gaan we vroeg slapen.

Culinair China
CH | Dali | 27 april 2009
Na een heerlijke nacht in bed, gaan we ontbijten in ons guesthouse wat best aardig smaakt. Het is alweer bijna 12:00 dus gaan we gelijk weg met de fiets naar het noorden. Er zijn diverse leuke dingen te doen rondom Dali en we willen richting het noorden fietsen om langs een paar plaatsjes te komen. Nadat we weer een mooie poort van Dali zien, fietsen we langs de Drie Pagodes. Dit is een symbool geworden voor Dali en zijn feitelijk een grote pagode van 70 meter en twee kleinere van elk 40 meter ernaast. De toegangsprijs is zo gigantisch hoog dat we er niet in gaan, maar je mag er überhaupt niet eens in.

Verder rijdend naar het noorden komen we erachter dat we niet helemaal zeker weten of we nu over de goede weg heen rijden. Het staat wat vaag omschreven in de Lonely Planet en voorlopig rijden we alleen maar over een asfaltweg langs oude roestbakken van vrachtwagens wiens uitlaatgassen er voor zorgen dat er meerdere jaren van ons leven worden afgeschreven. De 'schattige stadjes' onderweg zien we ook al niet dus besluiten we na een uur rijden terug te keren via een andere weg. Hier is het iets gezelliger, maar al snel blijkt dat deze hele weg ook open gebroken wordt voor twee grote vierbaanswegen. Na dit mislukte fietsavontuur besluiten we niet meer de ogen, maar de maag tevreden te stellen. Ons guesthouse heeft witbier en dat is alweer een tijdje geleden. We relaxen wat bij de bar van ons hotel en kijken op de kamer nog een filmpje voordat we er weer op uit gaan.

We eten in het centrum van Dali waar we heerlijke schotels hebben met een corona en lopen nog een extra rondje door Dali om het eten er weer af te lopen. We willen nog wel een appelgebak, maar als we hier best lang op moeten wachten, verdenken we dat we niet helemaal gaan krijgen wat we gehoopt hebben. Appelgebak wordt hier blijkbaar.. in de frituur gegooid. Zelden hebben we zo'n smerige appeltaart op (met tomaat en sla erbij?!) en we troosten ons met het feit dat de lucht schitterend is boven Dali. Thuis douchen we en gaan we nog wat drinken en poolen beneden waar het nog gezellig is. Hierna gaan we uiteraard lekker slapen.

Van ouddorp naar een oud dorpje
CH | Dali/Lijiang | 28 april 2009
We slapen lekker uit, want hoeven niet vroeg uit te checken en hoeven niet ver te rijden vandaag. We zitten rond 11:00 aan een heerlijk ontbijt in ons hostel en ruimen hierna de laatste dingetjes op. We wilden eigenlijk naar het busstation lopen, maar Dave, onze guesthouse-eigenaar, geeft aan dat die er eigenlijk niet is. Hij boekt daarom ook een enkeltje Dali-Lijiang bij een bureautje en nadat we twee spelletjes pool gespeeld hebben, worden we opgehaald door dat bureau. Even voor 13:00 zijn we onderweg naar Lijiang in een middelgroot busje.

De weg naar Lijiang is mooi en gaat in eerste instantie over de bergen heen. Dat hebben we nog niet vaak meegemaakt, maar we zien al tekenen van een nieuwe snelweg dus dat zal niet lang meer duren voordat het fantastische landschap doorboord wordt door een asfaltweg en tunnels door de bergen heen. Tegen het einde gaan we een dal in met steeds hoger wordende bergen en als we bij Lijiang aankomen, zijn de bergen zo hoog dat er zelfs sneeuw te zien is; een erg mooi plaatje. We stappen uit de bus en in een goedkope taxi op weg naar Mama's Naxi guesthouse die als eerste in de Lonely Planet staat aangegeven. Het verhaaltje erbij klonk zo leuk en huiselijk dat we daar graag willen slapen, maar we zijn niet de enige. Er is nog wel plek voor ons, maar het lijkt alsof iedere blanke in China hier zit. Het is wel erg gezellig en nadat we alle administratieve dingen hebben gedaan, eten we met z'n allen van Mama's voedsel. Voor 15 Yuan (€ 1,85) per persoon eten we onze beste maaltijd in China tot nu toe. Ook het 'Dali Bier' van maar 5 yuan smaakt prima en we kletsen nog wat weg met wat medetoeristen.

Na het eten gaan we een rondje lopen en zien een erg leuk klein dorpje met smalle straatjes en totaal geen logische opzet erin. De winkeltjes zijn wel toeristisch, maar gelukkig zien we originele kunstwerken hangen die weer eens wat anders dan anders zijn. Frans koopt nog een paar nieuwe slippers, want morgen willen we de Tiger Leaping Gorge gaan lopen en zijn huidige slippers vallen bijna uit elkaar. We drinken nog een drankje in de tuin van ons guesthouse voordat we onze grote rugtassen anders inrichten, want we kunnen het meeste laten staan en willen zo weinig mogelijk meenemen om mee te sjouwen. Nog even douchen en dan gaan we lekker slapen.

Springende tijgers spotten
CH | Tiger Leaping Gorge | 29 april 2009
's Ochtends zijn we vroeg wakker en zitten we rond 08:00 aan het ontbijt. Het gaat wat chaotisch bij Mama Naxi (eigenlijk alles gaat chaotisch bij Mama Naxi) en het duurt allemaal een beetje lang. Als we onze pannenkoeken en koffie uiteindelijk krijgen is het koud..grmpf. We stappen met een paar mensen een busje in en rijden binnen drie en een half uur naar het startpunt van de Tiger Leaping Gorge. Onderweg zien we uitgestrekte landerijen vol akkerbouw (niet alleen rijst!) en sowieso heel veel groen. De bergen worden hoger en tegen het einde van de rit hebben we uitzicht op de grote rivier die door de kloof loopt en witte bergtoppen. We worden afgezet bij Jane's Guesthouse waar we nog even lunchen, maar ook dit duurt erg lang. We beginnen uiteindelijk pas om 12:00 met de beklimming van de kloof en tegen die tijd is het al aardig warm weer.

Lang geleden is er een tijger gespot die met een grote sprong over de rivier sprong die in de kloof raast. Dit heeft de naam gegeven aan de diepe Tiger Leaping Gorge. Tegenwoordig is er geen tijger meer te vinden, maar kun je via twee manieren de kloof bekijken. Wij hebben gekozen voor de moeilijke manier; via de bovenkant. We hebben vanaf het begin al een fantastisch uitzicht op de rivieren, de bergen en de kloof en dit wordt gedurende de eerste paar uur alleen maar mooier. We klimmen eigenlijk alleen maar met als hoogtepunt (of dieptepunt, het is maar hoe je het bekijkt) de '24 bends'. Het zijn eigenlijk 28 bochten en ze zijn zo steil dat we na twee a drie bochten op adem moeten komen voordat we verder kunnen. Gelukkig zijn er op de route zat mogelijkheden om drinken en wat eten te kopen dus we rusten vaak even uit. We stoppen bij 'Naxi Family Guesthouse' waar we wat drinken met een Israëlische delegatie en een prachtig uitzicht hebben op de bergen. Na de 28 bochten rusten we laatste keer uit en dalen we eigenlijk alleen nog maar. We lopen door een bos en door een paar kleine dorpjes en stoppen weer bij 'Tea Horse Guesthouse' om weer wat te drinken. Na 6,5 lopen zijn we redelijk op en komen we doodmoe aan bij 'Halfway Guesthouse'. We vragen om een kamer en we worden in een spiksplinternieuwe dorm-kamer gezet waar nog maar twee bedden klaar zijn voor gebrek. We betalen dus dorm-prijzen voor een privékamer en dat is mooi meegenomen. We hebben een fantastisch uitzicht op de enorme bergen en genieten van de rust, het eten en wat kouds te drinken.

's Avonds douchen we en drinken we nog wat op de veranda, maar houden we het al snel voor gezien. Om 21:00 gaan de lichten uit en geven we ons lichaam de broodnodige rust.

Geen Koningin gezien
CH | Tiger Leaping Gorge/Lijiang | 30 april 2009
We zijn voor de wekker al wakker, want het is erg onrustig in deze guesthouse. Paarden met belletjes hebben de hele nacht ons een beetje wakker gehouden, veel mensen schreeuwen naar elkaar en na achten begint men al met de bouw van nog meer kamers. Dan maar ontbijten, maar helaas valt dit ook een beetje tegen. De mensen in Halfway zijn erg lief en zorgzaam, maar voor het eten en drinken hoef je niet te komen. We vertrekken hierna voor het laatste stuk lopen. Het grootste gedeelte is naar beneden en we komen langs een paar kleine watervallen die in de bergen stromen. De wandeling van vandaag is niet zo spectaculair als gisteren, maar is nog steeds langs hoge en mooie bergen. Na 1,5 uur lopen moeten we een flink steil stuk dalen naar Tina's Guesthouse waar wij klaar zijn met de Tiger Leaping Gorge trek. De Israëliërs zijn inmiddels ook klaar en met hun charteren we een minibus om ons naar het beginpunt te rijden en - na een koud colaatje - ook verder terug naar Lijiang. Zo'n vier uur later worden we netjes afgezet vlakbij Mama Naxi's guesthouse en gaan we eerst even eten met z'n allen.

De Israëliërs zijn een apart soort mensen. Ze hebben blijkbaar het idee alsof iedereen hun dood wil hebben (wat hoogstwaarschijnlijk in alle omringende Arabische landen wel zo is) en ze worden al snel een beetje 'vaag' als ze klaar zijn met hun dienstplicht voor het Israëlische leger. We praten veel over religie en Israel en begrijpen veel dingen wel, maar kunnen het nog niet zo plaatsen in onze vrije, Westerse wereld. Eenmaal thuis zijn we moe en pakken we een paar rustuurtjes op de kamer. Als het zes uur is schuiven we weer aan het dagelijkse diner wat bij Mama Naxi geserveerd wordt en zitten met een paar Nederlanders en zweden te eten wat nog een paar uur gezellig is. We drinken en eten lekker, maar genieten daarna ook erg van een heerlijke douche en een eigen kamer. We ruimen wat spullen op en gaan lekker slapen.

Een brutaal mens heeft de halve wereld
CH | Lijiang | 01 mei 2009
We hadden de wekker gezet omdat we uitgebreid gewaarschuwd zijn door de Lonely Planet. Daarin staat duidelijk vermeld dat het sowieso al vrij druk is in Lijiang gedurende de dag, maar helemaal erg is als het een nationale feestdag is. En vandaag is het een nationale feestdag voor de Chinezen, namelijk de dag van de arbeid. We gaan vroeg op zoek naar een plek om te ontbijten - vooral omdat we het vorige ontbijt bij Mama Naxi niet lekker vonden - maar zien alleen maar restaurants voor Chinezen. Wij kunnen helaas nog steeds geen gebakken rijst of noedel soep naar binnen krijgen op onze nuchtere maag dus lopen we uiteindelijk maar weer terug richting onze guesthouse. Vlak ervoor zien een ander restaurant waar we een enigszins lekker ontbijtje nuttigen.

We lopen door het oude gedeelte van Lijiang en zien een mooi dorpje met soms kleine steegjes zigzaggen door Lijiang. We komen uit bij het oude marktplein wat nog steeds prachtig is, maar we zien al diverse grote Chinese toergroepen voor ons. We lopen naar het noorden de stad uit en nemen een taxi naar de Black Dragon Pool waar een klein parkje gemaakt is. Als we daar aankomen, zien we weer een mooi staaltje van Chinese hebzucht. De entree voor het park is 80 Yuan (€ 9,10) pp wat behoorlijk fors is voor een klein parkje. Voor dit belachelijke bedrag willen we eigenlijk niet naar binnen, maar we besluiten dat alleen Frans dan maar even gaat kijken hoe mooi het allemaal is. Frans racet door het park en hoewel het vrij mooi is, is het maar de vraag of dit het geld waard is. Tegen de tijd dat Frans terug is, heeft Marijke strak in de gaten gehouden hoe de entree van mensen er aan toe gaat en komt tot de conclusie dat alleen de blanke toeristen entree moeten betalen. Als zij dan ook een beetje geïrriteerd gaat vragen hoe dit zit, zijn de Chinezen allemaal angstvallig stil en spreekt ineens niemand meer Engels en worden we uiteindelijk beide naar binnen gelaten zonder dat Marijke een ticket hoeft te kopen. Blijkbaar hebben ze zelf ook door dat het behoorlijk belachelijk is op deze manier.

We lopen dus hetzelfde rondje door het park - maar dan op ons gemak - en zien een van de mooiste uitzichten van China. Met drie oude, Chinese gebouwen en een mooie brug aan een meer op de voorgrond en de witte bergtoppen op de achtergrond is het een mooi uitzicht. De witte bergtoppen verdwijnen al snel in de wolken die voor vandaag al aangekondigd waren, dus we zijn aardig op tijd. Verder is het park drukbezocht door Chinese toeristen, maar kunnen we nog aardig rustig door het park heen lopen. Na een half uurtje hebben we het wel gezien en lopen weer richting het oude centrum van Lijiang. We kopen een colaatje en gaan eens even rustig zitten op een stenen bankje waar we het dagelijks leven van de Chinezen eens even kunnen bekijken. Er lopen opvallend veel traditioneel geklede mensen rond (niet eens allemaal voor de show) en het is lang niet zo druk als onze Lonely Planet ons doet geloven. Wel is er weinig over van het originele, traditionele centrum aangezien alle winkeltjes in het oude dorpje compleet gericht zijn op de (Chinese) toeristen met allerlei souvenirs, eetgelegenheden en reisbureautjes. Als we vlakbij onze guesthouse zijn, lopen we nog langs een vazenwinkel waar ze echt enorm mooie vazen hebben. We onderhandelen stevig en kopen voor 170 Yuan een mooie, grote vaas.

We lopen terug naar onze guesthouse en relaxen even een uurtje voordat we kaartjes bestellen voor de volgende dag naar Jinjiang. Aangezien deze bus vroeg vertrekt ruimen we onze spullen gelijk op en verhuizen we vanavond nog naar Mama Naxi Guesthouse 4, want die zit naast het busstation. We slaan onze spullen op en gaan even een lekker taartje eten bij het café waar we vanochtend ontbeten hebben. De chocoladetaart met verse koffie smaakt prima en we kaarten er even bij om wat tijd te doden. We gaan nog een laatste rondje door Lijiang lopen, maar zien dat de drukte blijkbaar pas in de middag begint. Het is nu behoorlijk druk en hoewel we nog wilde kijken voor een ander souvenirtje, hebben we het al snel gezien. We lopen terug naar ons guesthouse en schuiven om 18:00 aan bij het avondeten. Het smaakt wederom prima en na nog een biertje gedronken te hebben, gaan we verhuizen naar Mama Naxi 4 dichtbij het busstation. We zijn de allereerste gasten in deze guesthouse en dat moet uitbundig gevierd worden. We hebben een mooie, nieuwe kamer, maar moeten naar beneden komen om nog wat te drinken. Naast de gebruikelijke thee is er ook een Tibetaans goedje waarbij de resistentie van je slokdarm weer grondig getest wordt. Na een paar beleefde slokken, laten we rest maar staan. We krijgen gratis bier, nootjes en (soort van) popcorn en men wil graag een gesprek beginnen, maar met niet-Engels sprekende Chinezen en niet-Chinees sprekende Nederlanders is dat niet makkelijk. Na 21:00 bedanken we ze hartelijk en gaan we douchen en slapen.

Lopen, Bus, Taxi, Trein
CH | Lijiang/Jinjiang | 02 mei 2009
De wekker was gezet op 06:05 en na een snelle douche zitten we aan het ontbijt. We krijgen een stevig bord rijst en aangezien we weinig keus hebben voor ontbijt, eten we het maar op. Toch best moeilijk om 's ochtends een flinke bak rijst naar binnen te werken, maar we zitten wel vol erna. We worden hierna netjes weggebracht door de eigenaresse en krijgen nog appels en sinaasappels mee voor onderweg en iets na 07:00 zijn we onderweg naar Jinjiang.

We rijden over bergen en door diepe dalen en zien vaak extensieve rijstvelden. De meeste zijn pas net voorzien van de rijstplantjes, maar veelal is het een prachtig gezicht om te zien. Ook de bergen zijn natuurlijk weer indrukwekkend, maar vandaag valt het weer een beetje tegen. We stoppen een paar keer om naar de wc te gaan en om te eten, maar - afgezien van een ongeluk op de weg waar we even op moeten wachten - verder rijden we aardig door. Wel hebben we de ervaring de goorste wc van ons leven te hebben gezien en onze behoeften in te hebben gedaan. Langs de route staan er altijd een paar kleine betonnen hokjes met een aantal planken over een groot rioolgat. Men zit met elkaar in de ruimte ; veelal wordt er gepraat met elkaar. Het stinkt al ver voordat je het hokje daadwerkelijk in bent en als je een snelle blik werpt, kan je al stront, pis, maandverband en wc-papier van andere mensen zien liggen in deze wc. Als je dan nog steeds naar de wc wilt, moet je jezelf zodanig manoeuvreren dat je niets aanraakt (volgens ons ontwikkelen nieuwe verschrikkelijke ziektes in deze hokjes), je broek omlaag doet en precies boven het gat gaan hangen. Niet alleen is het handig als alles in het gat valt, maar dat zorgt er ook voor dat er niets op je kleren spettert. Als je daarbij ook bedenkt dat er flink gerocheld wordt en de neus vaak wordt geleegd waar je bij staat is het plaatje compleet.

Zodra Marijke de woorden 'wat een troosteloze stad is dit' uitspreekt, is het natuurlijk duidelijk dat we zonder het te weten al gearriveerd zijn in Panzihou wat een soort zusterstad blijkt te zijn met Jinjiang. We rijden door een vieze, grauwe, lelijke industriestad die makkelijk wint in de verkiezing van lelijkste stad ooit. Het maakt ons niet uit, wij zijn alleen op doorreis (hopen we). We pakken een taxi en rijden 20 kilometer verder naar het treinstation en kopen tickets voor de nachttrein naar Chengdu. 'Helaas' is alleen de softsleeper optie beschikbaar die tegelijkertijd het mooist is, maar ook het duurst. Voor ruim € 63,- zitten we in een vier persoonscoupe en gaan we 750 kilometer noordelijk naar de hoofdstad van de Sichuan provincie. We zijn vandaag eindelijk de Yunnan provincie uitgekomen en zitten nu in de provincie die bekend staat om haar hete (als in pittig) eten. We gaan het gelijk maar even proberen, want we hebben honger en lopen naar het restaurant tegenover het treinstation. Niemand spreekt een woord Engels dus pakken we ons zelfgemaakte menukaart er wel bij. We laten fried rice zien en een heerlijk rundschotel in het Chinees en dat begrijpen ze wel. Even later eten we lekker en wachten we nog een kleine twee uur in het restaurant voordat we richting het treinstation gaan. We kunnen al vrij snel in de trein stappen en zien dat we nog een mede-Chinees op onze kamer hebben en dat het vierde bed niet gebruikt gaat worden; da's één Chinees minder die gore geluiden kan maken dus pure winst!

Al snel ontpopt onze medepassagier tot een ware gastheer, want hij wil graag dat wij alles met hem opeten en drinken. Hij blijft maar aanbieden en het maakt niet zoveel uit als we zeggen dat we het niet lusten of vol zitten. We begrijpen elkaar totaal niet, maar nadat we allebei een biertje op hebben gaat hij zes nieuwe voor ons halen, maar we willen echt niet meer. Na een poosje gaan we wat lezen en geeft hij het op. Sterker nog, iets na achten gaan zijn luiken dicht en die gaan niet meer open voordat we in Chengdu zijn aangekomen. Wij gaan echter niet al teveel later slapen na nog meer gelezen te hebben, want we liggen lekker op ons bed en hebben een vermoeiende reisdag achter de rug.

Grote beer
CH | Chengdu | 03 mei 2009
Iets na zessen zijn we in Chengdu aanbeland en lopen we de grote stad in. We nemen een taxi naar Sim's Cozy Guesthouse en kunnen onze intrek nemen in een tweepersoons kamer met douche en toilet; mooi. Aangezien we toch al vroeg wakker zijn, gaan we gelijk naar het Pandareservaat waar je vroeg bij moet zijn. We eten nog snel een ontbijtje en pakken weer een taxi om zo'n 10 kilometer buiten de stad bij het pandareservaat uit te komen. We lopen een groot rondje in het park en zien uiteraard veel Panda's en ook de rode panda's. Deze lijken eigenlijk vrij weinig op de grote zwart/witte panda's (behalve de enorme hoeveelheid vacht die beide soorten hebben) en lijken eigenlijk meer op een stinkdier. Toch zijn het panda's en vooral hun kop is erg leuk en lief om te zien.

Maar de attractie is natuurlijk de vele Panda's. Ze zijn vrijwel allemaal aan het eten en dat betekent dat vele takken bamboe verloren gaan in de magen van de panda's. Ze hebben veel verschillende maten panda's en duidelijk is te zien dat de wat kleinere vooral gericht zijn op veel spelen en elkaar behoorlijk plagen. Ze halen elkaar onderuit, gaan gewoon op elkaar staan en knagen aan elkaar totdat ze achter elkaar aan gaan rennen; erg grappig om te zien allemaal. Wel valt het op dat ze erg onhandig zijn met hun vier poten wat toch vreemd om te zien is. Een simpele trap opgaan ziet er behoorlijk klunzig uit. Ook de stront is erg grappig; het is groen! Na een paar uur geloven we het wel en pakken we een taxi terug. Helaas worden we bij het oude hostel afgezet en gaan we zelf maar op zoek. We vinden het niet helemaal en pakken alsnog een taxi nu we een briefje hebben gevonden waar we precies heen moeten.

Eenmaal daar rusten we even uit. We hebben een lange reis achter de rug en moeten even relaxen. We lunchen nog wel en pingpongen nog even beneden en willen een filmpje kijken om in bed te komen, maar de dvd's die we hier kunnen huren doen het helaas niet. Gelukkig hebben we niets nodig om in slaap te komen.

Stationnetjes
CH | Chengdu (Leshan) | 04 mei 2009
Afgezien van een paar vervelende muggen, hebben we aardig geslapen en nadat we rustig opgestaan zijn, gaat Frans kaartjes halen voor de trein naar Xi'an. We wilden eigenlijk naar Songpan om een leuke paardentrek te doen, maar we hebben gezien dat het weer niet echt fantastisch is en om de hele dag in de regen te lopen is niet ons idee van vakantie. Frans loopt drie kilometer naar het treinstation en ziet hele rijen Chinezen voor zich die allemaal zo snel mogelijk geholpen willen worden. Het is echt ongelooflijk - en ongelooflijk asociaal - om te zien hoe Chinezen functioneren in rijen als ze ergens voor aan het wachten zijn. Veel mensen lopen gewoon naar de balie toe - waar wij in een mooie rij ook voor aan het wachten zijn - en schreeuwen dan gewoon wat ze willen en dan krijgen ze het nog ook. Dit gebeurt zo'n vijf keer terwijl wij netjes wachten. Ook als je naïef genoeg bent om even op het vertrekbord te kijken en een paar centimeter uit de rij stapt duwt iedereen naar voren en moet je jezelf er maar weer tussen zien te wringen. Na ruim een half uur wachten is Frans aan de beurt en hoewel hij bij de 'Foreign guests' staat, spreekt de dame geen woord Engels (anders dan 'no') dus wordt er snel iemand anders gehaald. De kaartjes zijn verder geen probleem dus morgen kunnen we in een nachttrein naar Xi'An. Frans neemt de taxi terug naar het hotel waar Marijke ondertussen alles opgeruimd heeft en rustig opgestaan is. We ontbijten en maken ons op om weg te gaan naar Leshan.

We gaan naar het noordelijke busstation en kopen bustickets voor Leshan. We doen er iets langer over doordat we een file hebben en na ruim twee uur worden we afgezet bij een busstation in Leshan. We hebben geen idee waar dus nemen maar gewoon een taxi naar een restaurant die in de Lonely Planet staat zodat we weten waar we zijn. Het restaurant is onvindbaar voor onze chauffeur dus vragen we of hij naar de ferry kan rijden; dit kan wel. Als we uitstappen staan we bij de verkeerde ferry, maar dat stukje kunnen we wel lopen. We kopen een versnapering en gaan met de ferry naar een klein eilandje. Er is niets op het eilandje behalve een fantastisch uitzicht op de grootste Boeddha ter wereld en daar komen we voor. Met 71 meter (!) is deze enorme Boeddha uitgehakt uit de berg in 803 na Christus. De oren zijn 7 meter en de grote teen is 1,60 meter en hoewel we niet naast de Boeddha staan, is de enormiteit wel makkelijk te zien aangezien er overal mensen rond de Boeddha lopen die er uitzien als kleine mieren. We blijven een half uurtje hangen en gaan dan weer richting huis. Met dezelfde ferry weer terug en we lopen naar een busstation waar hopelijk een bus klaar staat om naar Chengdu te gaan. Als we het 'busstation' binnen lopen, krijgen we gelijk wegwerpgebaren van twee Chinezen die niets anders kunnen doen dan ons wegwuiven; bedankt! Dit is dus niet goed.. We lopen naar het noorden, maar pakken uiteindelijk een taxi naar het busstation. We gaan niet heen waar we denken heen te gaan en hoewel we na een poosje afgezet worden bij een busstation, weten we nog steeds niet waar we zijn. We kunnen wel tickets kopen om naar Chengdu te komen dus dat is in ieder geval goed.

Iets na 19:00 worden we afgezet bij een busstation in Chengdu aan de rand van de stad; ook weer een station die we niet kennen. We pakken maar een taxi naar ons hotel en tot onze stomme verbazing rijden we een half uur door de grote stad om bij ons hotel te komen. We hebben van de meeste stations vandaag geen idee waar ze allemaal zijn, maar we zijn toch overal gekomen waar we wilden..vreemd. We gaan gelijk eten, want we hebben honger en na nog een biertje gaan we naar boven.

Wat een bevrijding
CH | Chengdu/Xi'an | 05 mei 2009
Rond achten hebben we de wekker gezet en dan gaan we onze grafbende van de afgelopen dagen opruimen. We douchen, ontbijten lekker en checken uit onze guesthouse. We blijven nog wel twee uur hangen, want we hebben de trein van 14:53. We pingpongen nog even en lunchen heerlijk voordat we de taxi pakken naar het treinstation. We kunnen gelijk doorlopen en nemen plaats in onze hardsleeper. Het werkt hier iets anders dan in de softsleeper-sectie, want daar waren vier bedden in een afgesloten ruimte met tv (alleen Chinees) en een hoop rust. Hier in de hardsleeper-sectie heb je zes bedden in een onafgesloten ruimte en dan 12 van dat soort ruimtes in één wagon. Toch gaat het er allemaal relaxt en rustig aan toe. Er wordt zelfs vrijwel niet gerookt en gerocheld wat toch een prestatie is voor de Chinezen.

We zijn er sowieso achter dat de nachttrein een veel relaxtere optie is dan de sleeperbussen die we al genomen hebben. Mochten we de keuze hebben zullen we daar zeker niet meer voor kiezen. Na allebei een boek gelezen te hebben, staat een jonge Chinees bij ons die zichtbaar met ons wil spreken. Hij spreekt Engels en wil dit graag perfectioneren. We praten wel even mee en al snel hebben we de halve coupe aan het meepraten. Ook de foto's van China vallen goed in de smaak en met een vertaler erbij vinden veel mensen het wel interessant. We eten wat fruit, popcorn en chippies en gaan rond 22:00 slapen. Sowieso wordt rigoureus het licht uitgedaan om 22:00 wat wij niet zelf weer aan kunnen doen, dus is het ook de bedoeling dat je stil gaat liggen.

Geen Fried Rice!
CH | Xi'an | 06 mei 2009
Af en aan hebben we wel goed geslapen, maar het was eigenlijk een beetje warm en je gaat je ook niet echt helemaal uitkleden met zoveel Chinezen om je heen. We zijn al wakker voordat we er zijn en luieren nog twee uurtjes rond voordat we opgehaald worden door de conducteur om ons klaar te maken om eruit te gaan. We zijn in Xi'an en zien dat we niet de enige zijn; het is erg druk. We worden netjes opgewacht door iemand van ons hostel en lopen binnen 10 minuten naar het hostel. Onze kamer is nog niet klaar dus we gaan gelijk ontbijten en een paar uurtjes internetten voordat we na 12:00 onze kamer in kunnen. We dumpen alles in de kamer en gaan gelijk Xi'an verkennen.

Wat gelijk alweer opvalt is dat ook Xi'an weer een grote stad is waar volop gebouwd en verbouwd wordt. De halve stad ligt open en dat maakt het wat lastig om relaxt rond te lopen in de stad. Dit naast het feit natuurlijk dat ook hier weer miljoenen Chinezen overal en nergens krioelen. We zien een elektronicawinkel en vragen of ze ook fototoestellen maken waar positief op gereageerd wordt. Ons belangrijkste toestel is nu echt klaar met zijn leven en dat betekent dat we een behoorlijke uitdaging en een beslissing moeten nemen wat we er mee willen doen en of we een andere moeten kopen. Zo dicht bij het einde van onze reis klinkt het een beetje onzinnig.. Eerst lopen we door naar het centrum en zien al snel de enorme beltoren. De grote beltoren werd vroeger gebruikt om aan te kondigen aan alle stadsgenoten dat het begin van de dag is aangebroken. Tegenwoordig staat het pontificaal op een kruising en wordt het als een rotonde gebruikt. We lunchen bij de McDonald's wat zoals altijd weer lekker standaard smaakt, maar er staat tenminste geen fried rice op de menukaart dus we genieten even van Westers eten.

We lopen terug en leveren ons fototoestel in. Morgenochtend om 10:00 is het klaar, maar we hebben de grootste moeite om duidelijk te maken dat we er niet teveel voor willen betalen - want dat is de camera inmiddels niet meer waard - aangezien bijna niemand Engels spreekt. We lopen terug naar ons hostel en rusten even uit voordat we 's avonds een pizza nemen voor diner. Deze valt een beetje tegen en het duurt enorm lang. Hierna doen we niet veel meer.

What to do..
CH | Xi'an | 07 mei 2009
Het bed is prima bevallen dus we komen wat laat ons bed uit. We vermoeden ook nog wat slaap ingehaald te hebben van de treinrit waar we niet echt in een ruk doorgeslapen hebben. We ontbijten rustig en vragen of we nog een nachtje bij kunnen boeken. Helaas zit alles vol dus besluiten we de nachttrein morgenavond te nemen naar Lanzhou. We kopen tickets bij een nabijgelegen ticketstation en gaan onze camera ophalen. Het enige Engelssprekende meisje wordt erbij gehaald en dan blijkt dat het wel gemaakt kan worden, maar dat dit een stuk duurder is dan dat we gehoopt hadden en tevens vier dagen gaat duren. We zijn niet van plan zo lang te blijven in Xi'an en willen eigenlijk ook niet heen en weer naar deze stad. We besluiten er maar vanaf te zien en gaan in eerste instantie op zoek naar een nieuwe camera. We hadden gisteren al een mooie gezien, maar al snel blijkt dat de camera's hier duurder zijn dan in Nederland. En...ze worden in China gemaakt! We berekenen dat het (een stuk!) goedkoper is om de camera in Nederland te kopen en hierheen te laten verslepen terwijl deze nota bene ergens in dit land gefabriceerd wordt. Uiteindelijk zien we het niet zo zitten om voor de resterende vijf weken een dure camera te kopen terwijl we er thuis nog een hebben liggen en nog een reserve (iets minder goede) camera in onze tas hebben zitten. We zien dus van de koop af. Dit grapje heeft ons inmiddels al twee middagen gekost en we zijn het een beetje zat. Tijd om van de mooie dingen te genieten in Xi'an.

Xi'an is er trots op te zeggen dat ze het begin- en eindpunt waren van de beroemde zijderoute. De connectie die de stad ooit had met Europa en het Midden-Oosten heeft ze in die tijd geen windeieren gelegd en nog steeds zijn de invloeden van die tijd terug te vinden in de stad. Een enorme moskee met een hele moslimbuurt eromheen ligt centraal in de stad en hier worden vooral veel prullaria en eten verkocht in nauwe straatjes. Eerst gaan we richting de zuiderpoort. Hier hebben we goed zicht op de omvangrijke muur die het oude centrum van Xi'an bevat. Hij is erg hoog en zal ongetwijfeld menig leger in vroegere tijden hoofdpijn hebben bezorgd. Wij kunnen er er nu gewoon doorheen lopen en nadat we door een straatje zijn gelopen waar we alles wat we willen in het Chinees opgeschreven kunnen krijgen op een mooi plakkaat, doen we dat dan ook.

We pakken de bus naar de 'Grote Gans Pagoda'. Hoewel er geen gans te zien is, is dit de belangrijkste tempel binnen Xi'an. In vroegere tijden - 648 n.C. - neergezet als bibliotheek voor belangrijke, religieuze geschriften vanuit India, maar nu volop in gebruik inclusief een omvangrijke gemeenschap monniken. We zien een enorm plein die uitkijkt op de statige tempel. Hij is niet eens zo gek mooi, maar eenmaal binnen het complex is het wel lekker rustig met een paar mooie tuintjes. We kijken even rond en gaan weer richting de oude stad. We pakken dezelfde bus terug en worden afgezet bij de beltoren. We lopen naar de drumtoren (deze werd dan weer gebruikt om het einde van de dag aan te kondigen) en komen in de moslimbuurt terecht. We lopen een tijdje door de buurt en gaan daar weer richting ons hotel. We eten laat en dit keer 'gewoon' Chinees zodat het allemaal wat vlotter gaat en hopelijk ook lekkerder en dat blijkt ook wel het geval. We drinken nog wat na en gaan lekker slapen.

Lemen leger
CH | Xi'an | 08 mei 2009
We slapen lekker uit en nadat we alles weer ingepakt hebben en ontbeten hebben, laten we de spullen achter en gaan we op zoek naar een bus bij het treinstation. Klinkt wat vreemd, maar het parkeerterrein van het treinstation staat vol met bussen en zodra we bij een paar bussen aanbeland zijn, komen de bijrijders vanzelf al naar ons toe om ons mee te willen nemen naar de 'Terracotta Warriors'. We kiezen er een en zijn ruim een uurtje onderweg naar het complex en dat is niet echt een relaxt uurtje. Een groot gedeelte van de weg ligt open en aangezien we erg veel mensen oppikken en afzetten stoppen we bijna elke 100 meter. Als we er eenmaal zijn, zien we een groot complex met verschillende betonnen gebouwen waar elk zeer bijzondere schatten te vinden zijn.

China's eerste keizer - hij was de eerste die erin slaagde China tot één geheel te laten functioneren - Qin Shi Huang liet een compleet leger voor hemzelf bouwen om (hoogstwaarschijnlijk) zijn heerschappij te kunnen continueren in het hiernamaals. Met bijna 8000 unieke levensgrote ridders en paarden voorzien van verschillende wapens is het een enorm complex waar een behoorlijke grootheidswaanzin aan af te merken is. Vrijwel alles is opgetrokken uit leem, maar de wagens die achter de paarden waren gespannen waren van hout gemaakt al zijn die echter al vergaan in de loop der jaren. Vlakbij de tombe van de beste man zijn ook nog eens bronzen paard en wagens gevonden. Dit alles is dan ook nog eens ruim 2000 jaar geleden gefabriceerd! Het is alsof je het spookleger inspecteert als je over de balustrades langs de soldaten loopt. Helaas zijn de meeste kleuren die erop geschilderd waren vergaan, desondanks is het een indrukwekkend geheel. Ondanks zijn wrede heerschappij, wordt Qin dus wel als grondlegger gezien van het Chinese rijk. Hij was ook degene die opdracht heeft gegeven voor de bouw van de Chinese muur..

We pakken dezelfde bus terug en doen er net zo lang over, maar het begint onderweg ook te regenen. We schuilen in de McDonalds (niet zo heel vervelend), maar het wordt niet echt minder. Uiteindelijk pakken we een tuktuk naar ons hotel en daar gaan we even een paar uur profiteren van gratis internet, een dak boven ons hoofd en de warmte. Na negenen gaan we richting het treinstation en nemen we, tegelijkertijd met honderden Chinezen, plaats in ons gereserveerde bedje die ons naar Lanzhou gaat brengen. We lezen nog wat voordat het licht uitgaat en we gaan slapen.

Weeee gaaaan naaaaaar..waarheen?
CH | Lanzhou | 09 mei 2009
We hebben maar een klein beetje last gehad van het neusconcert wat boven ons afspeelde en de warmte werd gelukkig ook steeds minder naar mate de nacht vorderde. We hebben dus wel aardig geslapen, maar zijn toch nog wel wakker geweest een aantal keer. Als we er bijna zijn, valt het op dat de bergen en het landschap er een stuk droger uit zien. Hier zijn maar weinig rivieren en we zijn een flink stuk verwijderd van de zee. We komen vroeg aan in Lanzhou en willen gelijk een ticket naar Peking boeken voor over een paar dagen. Dit gaat prima en we pakken gelijk een taxi naar het zuidelijke busstation. Vreemd genoeg hebben we een medepassagier die er halverwege uit gaat waarna ze beginnen te bakkeleien over het geld wat er gegeven moet worden. De medepassagier is duidelijk van mening dat de helft wel goed genoeg is aangezien er meer mensen in de taxi zitten; iets waar wij ook al over na zaten te denken. Voor de zekerheid zetten we zelf de taximeter gewoon opnieuw aan, want we hebben inmiddels genoeg taxi's gezien om te weten hoe dat moet. Het duurt even voordat onze hebberige taxichauffeur het doorheeft en dan begint een leuk spelletje. Hij heeft door dat iets niet helemaal klopt en begint te klagen in het Chinees. Wij begrijpen het natuurlijk niet en zetten onze beste 'ikke niet begrijp' blik op. Dan wil hij een vastgestelde prijs afspreken van ¥ 20,- wat veel te veel is dus wij accepteren dit niet en wijzen naar de taximeter. Hij zet zelf echter de taximeter nogmaals uit en aan om aan te geven dat dat geen optie meer is. Hierop stappen we gewoon uit en is hij zo verbaasd dat hij even niets meer weet te zeggen. We hebben de helft van de rit gratis en stappen vrolijk in de volgende taxi op weg naar het busstation.

We willen daar kaartjes kopen naar Xiahe, maar iedereen blijft maar met de handen zwaaien dat dit niet kan. Het duurt even voordat iemand iets kan zeggen en we worden naar het 'Public Security Bureau' gestuurd en we vermoeden dat alleen toeristen niet meer toegestaan worden in het gebied. Dit betekent nooit veel goeds en we vermoeden dat het of niet meer mogelijk is om naar Xiahe te gaan of een dure permit nodig hebben. Dit was nou juist de reden dat we niet naar Lhasa gingen (dure permits en tijdrovende, bureaucratische procedures) en naar Xiahe wilden, maar dit gaat blijkbaar niet meer. Ons hele plan was hierop afgestemd dus het duurt even voordat we verzonnen hebben wat we dan gaan doen.

We besluiten terug naar het treinstation te gaan (pfff) om de kaartjes om te ruilen. Marijke vindt iemand die Engels spreekt en we kunnen gelukkig de eerder gekochte tickets omruilen voor morgen. Het liefst hadden we gelijk door gewild, maar veel Chinezen wil blijkbaar naar Peking dus dat kon niet meer. We stationeren ons in de KFC (wees gerust, we eten ook nog geen kip nuggets als ontbijt) om wat cakejes en koffie naar binnen te werken als ontbijt en Frans zoekt even een hotel in de stad. We checken vlakbij het treinstation in en zitten eindelijk even lekker relaxed in de kamer. We kijken een filmpje om even ergens anders aan te denken en dan gaan we op pad naar wat eten en internet. We lopen een stuk de stad in en komen uit bij een bakkerij. We eten een broodje en drinken wat buiten voordat we het internetcafé induiken. We willen ons hotel verzetten in Peking omdat we eerder aankomen en we mailen wat mensen terug.

's Avonds frissen we ons op en gaan we eten bij een redelijk sjiek uitziend restaurant. Geen Engels, maar wel plaatjes dus da's makkelijk kiezen. Onze Lonely Planet van China wordt geconfisqueerd door het aanwezige personeel om wat gerechten over te schrijven in het Engels en er wordt gelijk wat Engels bijgeleerd. Hierna is het alweer tijd om wat verloren uurtjes slaap in te halen.

Lazy Sunday
CH | Lanzhou | 10 mei 2009
Na lekker lang uitgeslapen te hebben komen we erachter dat we over precies vijf weken al thuis zijn. Da's even wat anders dan nog 'maanden lang' aan het reizen zijn. We maken wat fruit voor onszelf klaar als ontbijt waarna we alles opruimen. Aangezien we nog een hele dag te vullen hebben voordat we vanavond de trein in gaan, doen we erg rustig aan. Uiteraard gaan we niet eerder dan 12:00 de kamer uit en kunnen we gelukkig de spullen achterlaten in ons hotel. We gaan eerst even naar de KFC om koffie te drinken en een goede lunch binnen te krijgen. We hebben al eerder deze reis geconstateerd dat we de KFC helemaal niet lekker vinden, maar we weten nu de truc hoe we het ons wel lekker kunnen laten smaken; geen kip eten! Ze hebben erg lekkere taartjes, koffie en koude cappuccino bij de KFC en ook een soort van shoarmahapje met lekker vlees.

We pakken de bus naar het centrum van alle activiteiten in Lanzhou. Lanzhou heeft niet zo gek veel bijzonderheden en wordt zelfs aangegeven als een van de meest vervuilde steden van de wereld. We stappen uit nadat we een enorme moskee zijn gepasseerd die pontificaal aanwezig is in het centrum van Lanzhou. Een beetje een raar gezicht zo'n moskee in China, maar blijkbaar zijn er veel moslims in deze regio. We lopen naar het 'strand' en zien een slechte poging om een strand na te maken. Er is erg veel stilstaand water (en dat is synoniem voor veel stank hier) en een klein pretparkje moet zorgen voor de nodige opfleuring. Ook zien we de gele rivier (die overigens bruin is) waar met een speedboot overheen kan worden geracet. We slaan het maar over, want het ziet er een beetje saai uit, maar we worden wel door een paar mensen aangesproken die van alles willen verkopen. Ze spreken allemaal geen woord Engels en wij antwoorden op onze standaard manier door gewoon Nederlands terug te praten. Wel valt op dat hoe verder je van het standaard toeristische pad af komt, hoe leuker de mensen zijn. Terwijl wij op zoek zijn naar wat toeristisch dingen in Lanzhou, zijn wij de toeristische attractie van veel Chinezen. We lopen verder door de stad en bekijken wat winkels, maar pakken uiteindelijk een bus terug naar een groot park verder in het centrum. Het gras staat er mooi bij, maar niemand mag erop en wij lopen door naar het internetcafé.

Na wat gemaild te hebben, gaan we eten bij dezelfde tent als gisteren en pakken we onze spullen om op weg te gaan naar Peking. We genieten nog even van een lekkere, koude cappuccino en stappen de trein in. Het duurt niet lang of de enige Engelssprekende Chinees heeft ons al gevonden en we kletsen een half uurtje met hem zodat hij weer even z'n Engels kan oefenen. Om stipt 22:00 gaat het licht uit en gaan we een poging doen om te gaan slapen.

Treindag
CH | Beijing | 11 mei 2009
Marijke heeft in ieder geval goed geslapen en we zijn allebei wakker rond 07:30 als het zonlicht binnen komt en de rest van de trein wakker begint te worden. We zijn echter nog lang niet op onze eindbestemming dus relaxen we nog wat rond. We ontbijten met ons eigen fruit en 's middags lunchen we met een soort instant noodles die iedereen in China schijnt te eten (vooral in de trein) en het smaakt eigenlijk best lekker. We lezen veel en doden op die manier veel uren. Uiteindelijk zijn we rond 16:00 op Beijing's westelijke treinstation. We hebben even geen zin om nog extra te lopen en het metrosysteem uit te vinden dus pakken de taxi naar ons hostel wat een beetje buiten de stad ligt.

We checken in en gaan gelijk even eten in ons hotel. We frissen ons op en liggen al snel in bed. Treinreizen is bijzonder relaxed, maar als je slecht geslapen hebt en de hele dag opgekoekt zit in een coupe en een beetje lanterfantert word je toch moe.

Verboden Stad
CH | Beijing | 12 mei 2009
Als de ochtend valt, blijken we zo'n 12 uur lang geslapen te hebben. Blijkbaar hadden we het nodig. We ontbijten in ons hostel en maken ons op om vandaag een van de belangrijkste en indrukwekkendste attracties te zien van China. Peking (officieel Beijing) heeft er nogal wat, maar de stad is dan ook bijzonder groot. Er wonen rond de 16 miljoen mensen in deze hoofdstad (ugh, heel Nederland in één stad!) en is daarmee enorm in omvang en groot in belangrijkheid. We pakken de metro naar het begin van Tianmen Square wat in het Nederlands gewoon het 'Plein van de Hemelse Vrede' betekent. Dit is het grootste plein ter wereld en daarmee een enorme trekpleister voor veel toeristen. Pontificaal op het plein staat het enorme mausoleum waar Mao Ze Dong gebalsemd opgesteld staat en waar je langs mag lopen. Aangezien Mao nog steeds een held is, zien we gigantische rijen Chinezen staan voor de ingang en daar hebben we even geen zin in. Sowieso weten we niet zo zeker of dit nu wel zo nodig is. Mao zelf wilde gecremeerd worden, maar dat wordt blijkbaar genegeerd en hij mag dan wel een held zijn, maar hij heeft ook bijzonder veel mensen laten vermoorden, geterroriseerd en hergelokaliseerd. Na een poosje over het enorme plein gelopen te hebben, zien we een bekend beeld wat we met China identificeren.

De ingang van de Verboden Stad was voor 500 jaar ook daadwerkelijk verboden voor de normale mens. Inmiddels staan de poorten wagenwijd open en prijkt een enorm portret van Mao boven de ingang. Het complex stamt uit 1406 en heeft een dak gegeven voor 23 keizers van China. We lopen naar de ingang en willen eerst de 'Poort van de Hemelse Vrede' op en lopen dag tegen een fikse Chinese inefficiëntie op. Onze tassen moeten meerdere keren in het complex gecontroleerd worden (waarom niet een keer bij de ingang?!), we moeten verschillende kaartjes kopen voor de verschillende hallen; er bestaat geen alles-in-een ticket, we moeten soms onze tas achterlaten (tegen betaling) en die later weer ophalen (wat dus ook betekent dat je twee keer in de rij staat en met Chinezen is dat geen pretje) en we merken dat er overal een behoorlijk stel regels voor zijn waarbij je vooral veel 'moet' en veel 'niet mag'.

Toch gaan we maar naar boven en we hebben een mooi uitzicht over het plein van de hemelse vrede waar we net op liepen. Ook de enorme poort zelf is indrukwekkend en er worden constante shows gedraaid en er is informatie te lezen .. in het Chinees. We zijn dus snel klaar en lopen door verder het complex in. Bij de 'Meridien' poort zijn we pas echt het paleis in en is het ook iets rustiger en mooier. De verboden stad heeft enorm grote pleinen met nog grotere poorten, hallen en tempels. Het ziet er allemaal behoorlijk indrukwekkend uit en net als je denkt dat er niet meer kan staan, ga je een hal door en zie je weer een nieuw complex voor je. We lopen door meerdere hallen, maar worden overal lastig gevallen door klikgrage Chinezen. Feitelijk zijn Chinezen het ergste als ze in rijen staan te wachten op iets willekeurigs en/of als ze in toergroepen lopen langs diverse attracties. Hier hebben we beide opties en ze zijn met grote getalen. In eerste instantie wilden we uit protest niet naar de Starbucks die zich in de verboden stad heeft weten te wurmen, maar nu we zien dat de Chinezen het complex zelf al gruwelijk verpest hebben, willen we graag naar de Starbucks, maar helaas bestaan ze niet meer in het complex. We lunchen bij een lokaal restaurantje wat niet al te best smaakt en we gaan weer verder.

We vinden rust bij de klokken expositie waar gek genoeg weinig mensen zijn. Een indrukwekkende collectie buiten- en binnenlandse klokken uit de 18de eeuw staan geëxposeerd en er is zelfs een showtje om 14:00 als wij er zijn. Hierna lopen we tot het eind waar wat kleine tempels te vinden zijn en lopen het hele stuk weer terug. We lopen een flink stuk op zoek naar de een plekje waar we rustig kunnen zitten, maar vinden uiteindelijk niets. We pakken de metro terug naar ons hotel en lopen naar de dichtstbijzijnde McDonald's. Vooral na de slechte lunch, hebben we echt geen zin meer in rijst en willen we iets betrouwbaars eten. We doen even wat boodschappen en hierna is het tijd om even uit te rusten op de kamer. Dit transformeert al snel in lekker slapen.

Tempels en Hutongs
CH | Beijing | 13 mei 2009
Het is alweer een tijdje geleden dat we veel tempels hebben bekeken. Ook zijn ze allemaal net even een beetje anders in China en hebben we zowaar wel weer zin om een paar mooie tempels te bekijken. Keuze genoeg in Peking, maar nadat we rustig aan opgestaan zijn, kiezen we vandaag voor een rondje vlakbij ons hostel zodat we snel en makkelijk weer terug kunnen. Marijke voelt zich niet zo heel lekker met een fikse verkoudheid en wat maagproblemen. Na het ontbijt lopen we naar de Lama tempel die echt om de hoek zit bij ons en we merken dat het niet zo heel druk is.

De Lamatempel is een oude Boeddhistische tempel en zoals alle Boeddhistische tempels die we bezocht hebben, straalt het een oase van rust uit. Het complex bestaat uit vele mooie gebouwen met erg veel mooi bewerkt hout. Hoogtepunt van het complex is het 17 meter hoge Maitreya Boeddha beeld gemaakt van sandelhout (uit een boom!). Na dit complex gaan we naar de overkant waar we in een oude Hutong belanden. Dit zijn de oude straten van Beijing (Hutong betekent 'Doorgang' in het Mongools) en zijn ook erg nauw met wat autoverkeer. We zien dat er weinig van de arme charme over is gebleven helaas, want de gezellige steentjes zijn al lang vervangen voor asfalt en de Chinezen doen vrijwel nooit iets echt op straat. Als er al kleine winkeltjes zijn, moet je zelf naar binnen in plaats van dat de winkel als het ware naar je toekomt op straat. Het is er lang niet zo gezellig zoals bijvoorbeeld in Zuid-Amerika vaak het geval was. We lopen de Confusius tempel in en zien de grote man zelf als standbeeld staan. Er staan 190 enorme stenen opgesteld met de wijze woorden van de beste man waarbij er een paar op schildpadden staan. Iets wat ze wel vaker doen al begrijpen we niet zo waarom.. Tegen de tijd dat we verder de tempel in willen, houdt ons toestel het er mee op. Ons voormalige backuptoestel heeft een niet zo'n beste accu en daar lopen we nu tegenaan. De rest van de tempel is relatief klein en niet veelzeggend dus wat dat betreft komt het wel aardig uit.

We lopen verder naar een hutong waar we hopelijk wat te eten kunnen vinden en dit lukt ook aardig. Tevens zien we dat dit een wat meer artistiekere wijk is, dus de winkeltjes zijn wat leuker en niet meer zo standaard. Je ziet erg vaak in China dat als er een iemand iets verzonnen heeft, je gelijk rijen vol ziet met exact hetzelfde product. We eten en drinken rustig en slenteren door wat straten in deze wijk voordat we weer richting huis gaan. Eenmaal thuis rusten we even uit en we eten ook thuis. 's Avonds doen we niet veel meer.

Wat een keuze!
CH | Beijing | 14 mei 2009
Het gaat wel iets beter met Marijke, maar nog niet goed genoeg om iets heftigs te gaan ondernemen. We mailen 's ochtends naar Radio538, want we hebben een internetverbinding die snel genoeg is om radio538 te luisteren, en vermelden dat we in China zitten en dat we een leuk nummertje willen horen. De DJ van dienst heeft de nachtdienst (het is natuurlijk zes uur vroeger in Nederland dus midden in de nacht) en vindt het blijkbaar wel leuk om mail te krijgen, want we komen tien minuten later op de radio! Toch grappig om je eigen mail en naam te horen.

Het weer is omgeslagen dus we besluiten een rustdag in te lassen met niets op het programma. Bijna niets dan, want als we ontbijten in een tentje iets verderop in de straat, besluiten we lekkere boodschappen te willen halen. Er zitten wat supermarkten in de buurt, maar de Lonely Planet geeft een Carrefour aan. Deze gigant uit Frankrijk heeft over het algemeen een grote winkel en we hopen veel keuze daar te zien.

We lopen een stuk door de stad heen en komen in een wat duurdere buurt terecht met bijvoorbeeld het Radisson SAS hotel. Direct ernaast lopen we de Carrefour binnen en zien we dat we niet teleurgesteld zullen worden. Keuzes genoeg en er zijn veel importgoederen te verkrijgen. We besluiten onze lunch en avondeten hier te kopen in de vorm van brood met heerlijk beleg. We verzamelen alles wat we willen en lopen een stuk terug. Het weer is nu nog slechter met een paar spatjes regen en we pakken ook nog een snelle metro om thuis te komen.

We hebben boeken, tijdschriften en elkaar dus het lijkt ons duidelijk wat we de rest van de dag doen.

Rondje stadje
CH | Beijing | 15 mei 2009
Als we wakker zijn, eten we een broodje met pindakaas en chocoladepasta van de Carrefour. Toch lekker wakker worden en even geen vieze toast vandaag. Als we met alle ochtendrituelen klaar zijn gaan we richting de metro die ons vandaag naar het Park van de Hemelse Vrede toe brengt. Dit park is een enorm park midden in Beijing en moet vooral een offerplaats zijn voor het verkrijgen van een goede oogst. De Chinezen zullen er inmiddels wel gewoon 'winst' mee bedoelen, maar dat moet de pret niet drukken. We kopen een entreekaartje en zien al snel dat we weer voor alle afzonderlijke tempels moeten betalen. Knap vermoeiend, maar misschien kunnen we de volgende keer een 'through' ticket kopen; die schijnt gelijk voor alles te zijn. We lopen een groot rondje door het enorme park en zien naast de gebruikelijke Chinese tempels dit keer ook ronde vormen terugkomen. Het complex is erg goed bijgehouden en is leuk genoeg om een uurtje rond te lopen. Hierna gaan wij er via het noorden uit en gaan we na de lunch op zoek naar de Ming stadsmuur. Zoals wel meer steden in China, heeft ook Beijing een oude stadsmuur. Veel ervan is neergehaald voor nieuwe wegen (zucht..), maar een klein stukje is gerestaureerd in het zuiden van de stad. De Ming stadsmuur is nu een kleine twee kilometer en een rustpunt in de stad. Wij gaan even op de zuidoostelijke poort en zien binnen grappige foto's van hoe het er vroeger allemaal uit zag (toen was het al een zooitje!).

We pakken de metro weer en gaan naar een hutongwijk waar de bel- en drumtoren zich bevinden. Evenals in Xi'an waren deze bedoelt om de tijd aan te geven en hoewel we de drumtoren op willen, is deze in restauratie en kiezen we voor de beltoren. We zien de bel en hebben een aardig uitzicht over de Hutongs van Beijing. We schieten wat plaatjes en lopen via de hutong terug naar onze straat waar we even bijkomen op onze kamer. 's Avonds maken we ons op voor een (hopelijk) hoogtepunt van ons verblijf in Beijing; we willen Peking eend eten!

Het hoort er natuurlijk bij om in Peking, Peking-eend te eten, maar.. we zijn zeker niet de enigen. We zijn wat aan de late kant en hebben een restaurant uitgekozen die erom beroemd staat. Als we de deur binnenlopen zien we letterlijk rijen met mensen staan en zitten wachtend op een tafel. Daar hebben we echt geen zin in dus lopen we de straat uit bij het eerste de beste restaurant wat we zien. Helaas een niet al te best restaurant komen we al snel achter dus enigszins teleurgesteld willen we terug naar het hotel. We moeten dit maar een andere dag een nieuwe poging geven. We lopen nog een klein rondje om het Plein van de Hemelse vrede heen en zien diverse gebouwen prachtig verlicht worden en pakken daarna de metro naar huis.

Dé muur
CH | Beijing | 16 mei 2009
Oef, weer eens een wekker! Maar vandaag met een hele goede reden gelukkig. We vragen ons afgegeven tasje terug en hoewel deze vrijwel onvindbaar blijkt te zijn voor het aanwezige personeel, zitten we niet veel later aan een heerlijk ontbijt met onze eigen gekochte boodschappen van twee dagen geleden. We pakken hierna wat spullen in en zijn onderweg. We pakken de metro en komen uit bij het busstation. We worden vriendelijk aangesproken door een dame die ons naar bus 980 wijst en dat is inderdaad de goede bus. We rijden in ruim een uur Beijing uit en komen in Miyun uit. Als we bij een bushalte staan, worden we eruit geroepen door iemand die zegt dat we vanaf hier naar Jinhsaling moeten en de buschauffeur geeft een bevestigend knikje. Maar als we uitstappen zien we niemand meer, de bus rijdt snel weg en we blijven alleen over met een tout die ons erg graag een dure rit naar de muur wil verkopen. We moesten eigenlijk op het busstation zijn, maar er is geen enkele andere bus te vinden!

We worden een beetje boos op de jongen die ons eruit heeft gehaald en we vragen waar het echte busstation is. Die is er volgens hem niet en ook volgens de officiële busdames die hier aanwezig zijn, is dit het enige station. Ook willen we de volgende - identiek aan degene waar we uitgestapt zijn - bus in stappen, maar dat wordt niet toegestaan. Geïrriteerd geven we toe aan de jongen en voor ¥ 70,- zitten we in een minibusje naar de muur toe. Als we vijf minuten onderweg zijn rijden we langs het busstation (he?) en schelden we onze chauffeur nog even verrot voordat we zwijgend alles negeren wat hij zegt. Zestig kilometer later zijn we er eindelijk en beginnen we aan een fikse wandeling.

Alle muren bij elkaar opgeteld komen neer op ruim 50.000 kilometer (www.thegreatwall.com.cn) , maar wij gaan er vandaag maar 10 kilometer van zien. Hoewel men ruim 2.000 jaar geleden al begonnen is met de bouw ervan, zijn er vele verschillende dynastieën die de muur verlengd hebben. De laatste 'beetjes' zijn er in de 17de eeuw bijgezet door de Ming dynastie. Men heeft kunnen achterhalen dat rond de 1 miljoen mensen - toen ruim een vijfde van de hele bevolking - meegewerkt hebben aan de bouw ervan. Onze Lonely planet vertelde ons al dat het stuk van Jinhsaling naar Simatai rustig was en dat is niet overdreven. We zijn vrijwel alleen met alleen tegen het einde wat meer mensen. De muur krioelt prachtig over de heuvels heen en lijkt wel een verlengstuk van die heuvels. We lopen over dit schitterend stuk muur en moeten - iets meer dan gedacht - behoorlijk wat daal- en klimwerk verrichten. Om de zoveel meter staat wel weer een wachterspoort die gebruikt werd om signalen door te geven mocht dit nodig zijn. Tegenwoordig wordt het gebruikt door de verkoopsters die drank en t-shirts willen verkopen; de oude krijsheren zullen blij zijn.

Op een gegeven moment verlaten we (blijkbaar) het Jinhsaling gedeelte en komen we in het Simatai gedeelte. Nergens zie je borden op het traject, behalve als er betaald moet worden. We betalen wederom entree en wat later als we er bijna zijn moeten we een brug over naar de overkant waar ook weer voor betaald moet worden. Het lijkt wel op de verboden stad (en eigenlijk op alle andere toeristische attracties in China), want je blijft je portemonnee maar trekken; verschrikkelijk onhandig en toeristonvriendelijk. We lopen 3,5 over de muur en het was gelukkig wel fantastisch om te doen en te zien. Hoewel we maar een fractie van het bouwwerk hebben gezien, is het nu al groots en fabelachtig. Marijke koopt nog een grappig 'I Climbed the Wall' t-shirt om de wereld te kunnen laten zien van haar prestatie.

We pakken een taxi terug naar Miyun en nemen de reguliere bus terug naar Beijing. Met de metro zijn we uiteindelijk rond 20:00 terug en gaan we gelijk eten. Hierna zien we dat onze laptop het niet meer doet, maar Marijke krijgt hem na wat geklooi weer aan de praat. We frissen ons op en doen veel administratieve dingen om toch zoveel mogelijk al gedaan te hebben, mocht de laptop helemaal niet meer aan gaan. Tegen twaalven liggen we eindelijk lekker.

Zonnige parkjes
CH | Beijing | 17 mei 2009
We hebben wel de wekker gezet, maar het opstarten wordt er niet echt sneller op. We hadden eigenlijk bedacht vandaag naar het zomerpaleis te willen, maar daar hebben we niet echt veel tijd meer voor. We ontbijten even in ons eigen hostel en gaan daarna op pad naar een aantal parkjes. Beijing mag dan wel een enorme stad zijn, maar er zijn nog wel wat aardige groenvoorzieningen te vinden; vooral rondom de verboden stad. We pakken de metro en lopen.. de verkeerde kant op! Oops, we lopen wat extra kilometers door de stad, maar na de lunch komen we al snel aan in het Jingshan Park. Erg veel toerbussen inclusief Chinese toeristen, maar zodra we de berg in het park oplopen zien we ineens vrijwel niemand meer. We hebben al eerder geconstateerd dat Chinezen om de een of andere reden enorm lui zijn. Als er geen kabelbaan en asfalt ligt en de bestemming alleen te bereiken is door serieus moeite te doen, komen de Chinezen er niet. Eenmaal op de berg hebben we een mooi uitzicht over Beijing, maar een fantastisch uitzicht over de verboden stad. We wisten al dat het een enorm complex is, maar om het zo te zien ziet het er echt enorm uit.

We rusten wat uit en gaan naar beneden en lopen langs de verboden stad richting het kleine parkje naast de verboden stad. We gaan er niet in, maar de wandeling was er grappig. Via de verboden stad en het plein van de hemelse vrede komen we uit bij de metro en gaan we richting huis. We willen eten bij een Fransman bij ons om de hoek die we ineens gezien hebben, maar die is nog dicht dus eten we bij een lokale Chinees. Het eten smaakt goed en eenmaal thuis frissen we onszelf even op voordat we om iets voor 18:00 opgehaald worden door onze gereserveerde auto. We rijden naar het theater en worden afgezet met taxigeld voor de weg terug.

Om 19:15 zitten we bijna vooraan bij een Chinese acrobaten show. Ruim een uur lang zitten we vol verbazing te kijken tot waar de jonge meisjes en jongens allemaal in staat zijn met krukken, hoepels, tollen, drums en hun eigen lichaam. Een superleuke ervaring om mee te maken en zeker een tip. We zijn alleen een beetje verbaasd over de entreeprijs. We hebben niet zo gek veel betaald voor onze plaatsen en zien alleen maar dure tickets staan. Aangezien we geen daadwerkelijk ticket hebben gekregen, kunnen we alleen maar concluderen dat het zwart is gegaan; maakt ons niet uit.

Na de voorstelling lopen we terug naar de metro en gaan we naar huis waar we op de kamer nog wat samen drinken voordat we gaan slapen.

Zomer in het paleis
CH | Beijing | 18 mei 2009

Evenals gisteren wil het niet zo vlotten met het opstaan. De wekker doet het wel, maar ons opstartmechanisme hapert. We ontbijten in het hostel met onze lekkere pindakaas/chocoladepasta combi en rond 13:00 zijn we eindelijk op pad richting het zomerpaleis. Als we een paar stappen buiten zetten, merken we al dat het erg heet is. De zomers in Beijing zijn berucht om hun hittegolven en vandaag is blijkbaar het begin van een 30+ serie. We pakken de metro en daarna bus 808 naar het zomerpaleis, maar voordat we in de bus stappen zweten we al.

We rijden door de buitenwijken van Beijing die ook al vol staan met torenhoge wolkenkrabbers en komen na 14:00 eindelijk aan bij het zomerpaleis. Eerst nog even lunchen en dan zijn we er klaar voor. Het zomerpaleis werd door de vroegere keizers en aanhang gebruikt als resort om zichzelf even terug te trekken. Men heeft een kleine heuvel gebruikt voor de belangrijkste tempels en hallen, maar ook veel waterpret bijgebouwd. Een enorm meer is aangelegd en een schitterende brug inclusief klein eilandje in het midden is gefabriceerd om de belangrijkste mensen te plezieren. We beklimmen de heuvel waar een paar prachtige gebouwen staan - ook mooi bijgehouden - en dalen daarna weer naar het meer. We lopen een kwart rondje om het meer om de brug en het eilandje te bekijken en keren dan om. Het hele complex is prachtig aangelegd en vooral de tempels en hallen in de heuvels geven een mooi uitzicht met het meer er voor. Ergens onderweg zien we een man met een traditionele (soort van) gitaar en zijn stem muziek maken wat eigenlijk vrij lelijk is. Prachtig om te zien dat hij dan weer wel een 'Megadeth' t-shirt aan heeft. Eenmaal terug bij de ingang pakken we de bus en de metro naar het treinstation van Beijing.

We kopen kaartjes voor de volgende dag om naar Datong te gaan en gaan terug naar huis. We frissen ons snel op en gaan eten bij een Fransman die we een gisteren gezien hebben. We dineren voortreffelijk en hebben grote spijt dat we dit restaurant pas de laatste avond ontdekt hebben. Nog nooit hebben we zoveel uitgegeven voor een diner in Azië, maar het smaakt fantastisch. Marijke wil eigenlijk niet meer weg en de hele tent leeg eten, maar na een douche zijn we beide kapot van een vermoeiende dag.

Lange tong
CH | Beijing/Datong | 19 mei 2009

Om iets over de zevenen worden we wakker geblèrd door de wekker en frissen we onszelf even op. Een theetje, koffie en een broodje later hebben we alles wel ingepakt en zijn we klaar voor vertrek. We pakken de taxi naar treinstation west en rijden door een drukke ochtendspits in de file daar naar toe. Het belooft weer een erg hete dag te worden dus het is goed dat we weggaan. Sowieso hebben we alles gezien wat we wilde zien in Beijing en willen we onszelf de tijd geven om de laatste paar weken bijzonder rustig aan te doen. We gaan de trein in en zien de de minste trein tot nu toe. Ook hebben wat onverlaten al in onze bedden geslapen dus die sturen we even weg en pakken nieuw beddengoed. We zijn er vanmiddag al, maar kunnen wellicht nog een paar uurtjes weg doezelen voordat we in Datong aankomen.

Een paar uurtjes later zijn we ook echt even weg gedut, hebben we wat gelezen en wat gegeten. We komen aan in Datong en lopen het treinstation uit op zoek naar een hotel. Voordat we bij onze eerste keus hotel zijn aangekomen, worden we aangesproken door een verrassend goed Engelssprekende Chinees. Die hadden we niet verwacht in Datong en we horen hem uit. Hij heeft een goedkope deal en we besluiten met hem mee te lopen. De kamer die hij in gedachte had is er niet meer (niet echt verrassend), maar wel een grotere tweepersoonskamer. We zeggen dat we alleen blijven als we die voor dezelfde lage prijs krijgen als geadverteerd en hoewel er erg moeilijk over gedaan wordt, gaan ze toch akkoord. Hij heeft ook nog toertjes in de aanbieding, maar die zijn veels te duur dus we gaan lekker naar de kamer.

Als we alles gedropt hebben, lopen we naar de stad en zien we een behoorlijk vieze, lelijke stad voor ons. We zijn nog niet eens in het centrum, maar rondom het treinstation ziet het er allemaal troosteloos uit. We belanden in een duur uitziende tent die erg vage gerechten heeft, maar we vinden ook Peking eend op het menu staan. We hebben het niet voor elkaar weten te krijgen om dit in Beijing zelf te eten dus dan maar hier en dit blijkt een goede keus. Het gerecht smaakt prima en is uitgebreider dan we gedacht hebben. Blijkbaar moet je - soort van - pakketjes maken in deeg met Peking eend, sojasaus, komkommer en lente-uitjes; goede combi. Hierna gaan we naar huis om onszelf op te frissen en om te gaan slapen. Rond 21:30 krijgen we nog een telefoontje van Paco. Paco is een Spanjaard die blijkbaar later dan ons is aangekomen en morgen graag nog een toertje zou willen doen, want hij is hier maar een dag. Hij is alleen en dan is privétransport erg duur dus dezelfde Engelssprekende Chinees die ons vanmiddag aansprak, heeft tegen hem gezegd dat er nog twee Nederlanders zijn die wellicht wel mee willen. We onderhandelen even en komen tot een goede prijs voor een leuk toertje morgen.

In de bergen
CH | Datong | 20 mei 2009

Met enige moeite komen we ons bed uit en staan we om 08:00 beneden. Niet alleen Paco is er dan al, maar ook nog een Amerikaan, Dustin. Een klein minibusje wordt gecharterd en we zijn niet lang daarna onderweg. We proberen de stad uit te rijden, maar het is echt een grafbende in en rond de stad. Alles ligt open, de ochtendspits van Datong is in volle gang en we hobbelen met zeer lage snelheid de stad uit. Ook buiten de stad hobbelen we nog even door voordat we eindelijk op een asfalt weg terecht komen. Het duurt behoorlijk lang voordat we zijn waar we wezen willen, maar we hebben inmiddels een wat groener uitzicht met bergen en heuvels om ons heen.

Na een paar uur komen we aan bij het hangende klooster. Blijkbaar zijn er wat stukken uit een berg gehakt en is er een klein klooster tegen aan gebouwd. Met houten palen die in de berg zijn geramd wordt het op z'n plek gehouden - al ziet het er niet zo stevig uit.. - en het geeft een grappig beeld. We lopen door het klooster heen en zien nog diverse Boeddha's en wachters staan. Het uitzicht is wel aardig, maar er is vlakbij een dam gebouwd en zo hier en daar ziet het eruit als een bouwput. Na een tijdje houden we het voor gezien en rijden we weer terug richting Datong. We stoppen nog bij een piepklein dorpje waar lemen huizen staan. De Chinese zilvervloot is niet langs dit dorpje gekomen en de economie zal hier zeker niet met ruim 10% per jaar groeien, maar de vrouw des huizes lacht wel. We krijgen het hele huis te zien en in ruil daarvoor kopen we wat souvenirs van haar. Voor ¥5 (€0,57) kopen we twee schattige, stoffen poesjes.

Als we terug rijden merken we dat onze chauffeur ineens erg langzaam gaat rijden. Na een poosje worden we ingehaald door een grote vrachtwagen waar wij ineens strak achteraan gaan rijden. Als we bij een tolpoort zijn (die zijn er veel in China) merken we ineens waarom. De vrachtwagenchauffeur betaalt netjes, de poort gaat open en wij scheuren door diezelfde open poort heen. De tolmedewerkers gooien de paal nog dicht die hard op ons dak terecht komt, maar ons minibusje is al dusdanig verragt dat die extra deuk niet op zal vallen. De Chinezen doen ook alles om meer geld te verdienen.. We stoppen bij de Yungang grotten om te lunchen wat bestaat uit noedel stoep en dumplings. Hierna gaan we de grotten bekijken.

De Yungang grotten stammen uit 460 n.C. en zijn daarmee de oudste Boeddha bewijzen in China. Met ruim 50 grotten die bezichtigd kunnen worden, is het een groot complex met uitgehakte grotten en uitgehakte Boeddha-beelden. Ze verschillen allemaal in mooie kleuren en grootte en één specifieke, enorme Boeddha staat voor de grotten alsof hij de wacht houdt. Het is soms een wat vreemd gezicht, want de kleuren zijn soms erg goed bewaard gebleven en de Boeddha-beelden zijn niet zo standaard als normaal. Al met al een leuk complex om een paar uur rond te lopen. Hierna gaan we onderweg terug naar Datong waar we iedereen afgooien en wij naar ons hotel gaan.

We frissen ons even op voordat we naar hetzelfde restaurant gaan als gisteren om vandaag een hele peking-eend op te eten. het smaakt net zo goed als gisteren en als we thuis uitbuiken, duurt het niet lang meer voordat we gaan slapen.

Dat is ongelooflijk
CH | Datong | 21 mei 2009

Frans heeft erg slecht geslapen om de een of andere reden en daardoor Marijke ook niet al te best. We maken ons op voor een lange dag in Datong. We hebben gisteren al geconstateerd dat Datong echt een bijzonder lelijke en gore stad is en daar moeten we het mee doen vandaag. Pas vanavond om 11 uur hebben we de nachttrein naar Pingyao en we doen dan ook extreem rustig aan.

We doen alle praktische zaken voor 12-en en checken om die tijd uit. We lopen richting het centrum en besluiten al snel een foto reportage te maken van de stad. In een eerder stadium, een behoorlijk tijdje geleden alweer, vonden we Puerto Montt in zuid-Chili de meest deprimerende stad op deze aardbol. Het weer zat toen ook al niet mee en er was minder dan niets te doen Lopend door Datong komen we hiervan terug en beginnen we te vermoeden dat Datong wellicht met die eer moet gaan strijken. We zullen binnenkort een mooie reportage online zetten. We lopen door de stad op zoek naar iets te eten en belanden in een tent waar we door middel van plaatjes onze lunch kunnen bestellen. We blijven een tijdje hangen en zien dat een van onze tussenstops onderweg naar het zuiden helemaal niet zoveel zin heeft. We besluiten om na Pingyao direct door te gaan naar Guilin al is dat een vervelend eindje weg. We moeten nog maar even bekijken hoe we dat gaan doen.

We lopen door en zien een KFC waar we een heerlijke ijscappuccino drinken. Hierna begint het te miezeren en lopen we meerdere shopping malls binnen om de kou en regen te vermijden. We dineren bij de Mac en lopen terug naar het hotel. We internetten en lezen nog een paar uur voordat we naar de trein toe kunnen. Als we in de wachthal aangekomen zijn, horen we een paar megafoons en paniek bij meerdere mensen wat blijkbaar iets met onze trein te maken heeft. Bij navraag blijkt onze trein 50 minuten verlaat te zijn. De 50 minuten blijkt werkelijk maar een half uurtje te zijn en rond 23:30 rijden we het station uit op weg naar het zuiden. We installeren ons in onze bedden en hopen gelijk te gaan slapen.

Schattig
CH | Pingyao | 22 mei 2009

Zoals altijd wel in de trein slapen we enigszins, soms een beetje onrustig. Om iets na zevenen komen we aan op een slaperig treinstation en staat een electrische tuktuk al op ons te wachten. We zien dat het dorpje net zo slaperig is om dit uur, maar als we aankomen bij onze guesthouse zien we gelukkig toch nog werkende mensen. We moeten een paar uur wachten op onze kamer, want onze gereserveerde kamer blijkt erg klein te zijn met een veels te hard matras en dat kunnen we even niet hebben. We slapen niet zo goed de laatste tijd, Frans is erg verkouden aan het worden en Marijke zou ook graag willen dat alles gewoon goed werkt.

We lopen een groot rondje door Pingyao en zien een dorpje wat erg lijkt op Dali en Lijiang. We vinden Lijiang iets mooier dan Pingyao, maar het is hier vele malen rustiger dan in Lijiang wat het erg relaxt maakt. We kopen een ticket waarmee we alles in het dorpje kunnen bekijken en zijn daarmee hopelijk klaar met het trekken van de portemonnee voor de komende dagen. Thuis in het hotel bespreken we het actieplan voor de komende tijd waarbij we vooral wat moeite hebben met de reis naar Guilin/Yangshuo toe. Het is een behoorlijk stuk zuiderlijker in China en een treinreis zou ons 38 uur duren naast het feit dat we moeten overstappen. De hoteleigenaresse brengt ons op het idee om te gaan vliegen, maar de paar keer dat we daar naar gekeken hebben, vonden we dat een beetje te duur. We kijken wat rond totdat een Nederlander zegt dat ze een site weten waarop vliegprijzen met kortingen worden aangeboden. Via elong.net komen we inderdaad aan een goede prijs, maar dan wel vanaf Xi'an. Daar zitten we 'vlakbij' en we besluiten om de nachttrein naar Xi'an te nemen en van daaruit te vliegen naar Guilin voor een goedkope prijs. Frans koopt treinkaartjes bij het treinstation en daarna boeken we online onze vliegtickets.

De rest van de dag relaxen we op de kamer en eten we Chili con Carne (nou ja, soort van) bij een ander hostel en poolen we nog een paar rondjes daar. We frissen ons hierna op en gaan lekker slapen.

Daakjes en draakjes
CH | Pingyao | 23 mei 2009

Eindelijk hebben we allebei heerlijk en goed doorgeslapen en dat was echt even nodig. We doen erg rustig aan met opstaan en ontbijten wederom in een ander hostel, want we weten dat ze daar lekkere milkshakes hebben. Hierna gaan we gelijk door op onderzoek door Pingyao. We hebben gisteren al een alles in een ticket gekocht en zijn van plan die erg goed te gaan gebruiken. Om de hoek stoppen we al bij het ouderwetse overheidsgebouw waar vroeger van alles gedaan werd. De oude plaatjes en het hele complex ziet er leuk uit en vroeger werd dit alles voor allerlei zaken gebruikt zoals een belastingkantoor, theater, gevangenis en ook de beltoren zit eraan vast wat de tijd vroeger aangaf.

Doorlopend komen we langs het RishenChang museum wat de oudste bank van Pingyao is. Vele telramen en kleine kantoortjes van waaruit de accountants hun werk deden. Ook dit complex is weer erg groot, maar we beginnen door te krijgen dat in alle museums in Pingyao - naast de kamerbenaming - alles alleen maar in het Chinees wordt uitgelegd helaas. Niet ver hier vandaan is het 'The first armed escort agency in North China' museum waar meerdere transportmogelijkheden op display staan waarmee al het geld en andere waardevolle zaken getransporteerd werden. Best grappig, vooral om te lezen dat de 'beste bokser' in die tijd automatisch de manager van het gehele transport werd gemaakt.

Aan het einde van de straat is de (blijkbaar enige openbare in de wereld) Qingxuguan Taoist Tempel. Hoewel de tempel indrukwekkend begint met twee enorme, blijkbaar geïrriteerde wachters is de tempel zelf niet zo heel bijzonder. Ook als we het Tao geloof lezen, komen we er niet eens wijs uit. Je moet één zijn met de natuur (een concept waar de Chinezen volledig aan voorbij gaan) en je moet een levensvorm hebben die je nooit echt kunt definiëren (?). Hierna lopen we langs de enorme muur die rondom het oude dorpje gebouwd is naar beneden en komen we vanzelf weer in de drukkere straatjes van Pingyao. We bezoeken de Confucius tempel die, zoals ook in Beijing, groots is opgezet en heerlijk rustig is. Vroeger was dit complex ook gebruikt om examens af te nemen wat nu nog duidelijk te zien is. Aan de overkant staat nog de Chenghuang tempel, maar die is wat minder boeiend.

We lopen terug om te lunchen bij ons eigen hostel wat helaas een stuk langer duurt dan geplanned doordat ze onze bestelling zijn vergeten, maar hierna gaan we weer verder. We beklimmen de Zuidelijke toren van de muur en hebben een leuk uitzicht over de oude stad, maar helaas ook over de nieuwe. Doorlopend komen we bij het voormalig huis van Lei Lutai (de stichter van de bank), maar dit is lang niet zo boeiend als de bank zelf.

's Avonds gaan we naar een ander hostel om een lekkere pizza te eten, te poolen en in de bar nog een drankje te drinken. We raken aan de praat met de barman die gelukkig redelijk Engels spreekt en komen zo een paar bijzondere dingen over China te weten. Door het één-kind beleid worden kinderen bijzonder eigenwijs en arrogant (iets dat wij allang wisten, maar gelukkig zien ze het zelf ook), een jaar geleden is er een discussie geweest om prostitutie te legaliseren (naar voorbeeld van Nederland), maar dit heeft het niet gered en mannen (inclusief hun familie) vinden het nog steeds redelijk belangrijk dat hun toekomstige vrouw een maagd is.

Blij met onze eigen vrijheden in Nederland gaan we naar huis om lekker te slapen.

Onderweg
CH | Pingyao/Xi'an | 24 mei 2009

Vandaag begint het eerste gedeelte van een reis naar Guilin. Een behoorlijk eind verderop en we gaan het in twee stappen ondernemen. We hebben een nachttrein vanavond om iets over 23:00 en vanuit Xi'an morgenmiddag een vliegtuig iets na zessen. Dit houdt in dat we zo laat mogelijk opstaan, zo laat mogelijk uitchecken en zo langdradig mogelijk alles ondernemen. Geen probleem in Pingyao, want we hebben alles gezien, het is geweldig weer en we weten inmiddels waar we lekker eten en drinken kunnen halen.

We checken dus om 12:00 uit en gaan gelijk ontbijten in een ander hostel wat we de afgelopen paar dagen al doen. 's Middags lezen we veel en doen we veel praktische dingen met gratis internet van het hostel voordat we 's avonds weer een lekkere burger eten in het andere hostel. Gelukkig hebben ze daar ook een pooltafel en is het redelijk gezellig dus kunnen we makkelijk blijven hangen.

Omstreeks 22:00 lopen we naar het treinstation waar we maar een half uurtje hoeven te wachten voordat we de trein in hoeven. We gaan gelijk slapen als we in de trein zijn, maar worden gestoord door onze bovenburen die hun paspoort vergeten zijn in Pingyao en daar wat zenuwachtig van worden, maar nog veel erger is de deur die continu open en dicht wordt gesmeten naast onze bedden. We zien morgen wel hoe goed we geslapen hebben.

Onderweg, the sequel
CH | Xi'an/Guilin | 25 mei 2009

En dat slapen ging natuurlijk niet zo heel goed. Het was ook nog eens best warm dus met een lekker deken over je heen in slaap sukkelen kon ook al niet. We zijn om iets na 08:00 in Xi'an en lopen direct naar het hostel waar we een paar weken geleden gezeten hebben. We kunnen gelukkig gratis onze tassen achterlaten en gaan gelijk ontbijten. Marijke ziet kans om nog even lekker te douchen en nadat we een paar uur internetten en lezen, gaan we richting het centrum. We lunchen bij de McDonald's die toevalligerwijs erg dicht bij de halte van de shuttle bus is die ons naar het vliegveld brengt.

We worden netjes afgezet bij terminal 1..maar we moeten terminal 2 hebben. Die is vijf minuten lopen naar rechts en daar wachten we nog een uurtje voordat we kunnen inchecken. Alles gaat goed en we worden bijzonder goed gecontroleerd door de douane (geen idee waarom eigenlijk, we hebben een binnenlandse vlucht) en om 18:15 stijgen we op richting het zuiden.

Rond 20:00 landen we alweer en halen we de tassen op. Via een shuttelbus komen we de stad in voor niet al teveel geld, maar worden we op een onhandige plek er weer uitgezet. We zijn in de stad, maar zowel de Lonely Planet als onze flyer geven weinig straten aan. We vragen een taxi, maar die wil 40 voor het ritje wat ons veels teveel lijkt dus lopen we wat rond. Na een kwartiertje zijn we niets opgeschoten en vragen we een andere taxi. Die zet gewoon de meter aan en dan zijn we voor 8 klaar. We worden netjes bij.. het Sheraton afgezet, want dat staat nou eenmaal op het kaartje van ons eigen hostel. De deur wordt opengehouden en de bediende van het Sheraton komt netjes helpen met de bagage, maar we geven aan dat we vannacht niet zullen slapen in het Sheraton. Het gebeurt blijkbaar wel vaker en hij wijst ons de weg en om de hoek checken we in bij ons gereserveerde hostel.

We hebben zo'n twee dagen gereisd en veel gewacht tussendoor en dan ben je goor, kapot en blij dat we er eindelijk zijn. We drinken nog een overwinningsbiertje op de kamer, douchen en gaan gelijk slapen.

Tussen de bergen door
CH | Guilin | 26 mei 2009

Toen we gisteravond binnen kwamen was het al donker, maar waren toch al duidelijk de contouren van de karstgebergten te zien. Deze karstgebergten, samen met de Li rivier, vormen een prachtig landschap die wij de komende week vaak hopen te gaan zien. We zijn een dagje in Guilin om rond te kijken, maar zullen morgen doorgaan naar Xingping wat direct aan de rivier ligt.

We staan op met zelfgemaakte koffie en thee en lopen naar een bakkertje toe om wat brood te halen. Dit is niet helemaal een succes dus moeten we morgen maar weer wat anders zoeken. Allereerst zijn we benieuwd of we met een ballonvaart mee kunnen. We hebben de optie op internet zien staan toen we onderzoek deden naar dit gebied en we zijn benieuwd wat het kost en waar we heen moeten. Het CITS kantoor zit vlakbij, maar na de derde persoon zijn we nog geen steek verder; ze verwijzen ons naar Yangshou. We lopen weer terug en komen langs Shan Hu meer. Het meer is aardig aangelegd in het midden van de stad, maar de twee slanke Chinese torens die er zijn aangelegd zijn echt prachtig. We lopen door het winkelgedeelte en besluiten straks eens lekker wat inkopen te gaan doen.

Eerst lopen we door naar het noorden waar we het park binnengaan met de 'Solitary Beauty Peak'. Het park eromheen is een oud paleis en ziet eruit als een klein dorpje compleet met eigen muur. We lopen eerst door het park en zien wat oude voorwerpen, maar alles is in het Chinees en ook niet echt bijster interessant. We drinken eerst even wat moed in voordat we aan de klim beginnen. Het is een behoorlijk steil stukje berg, maar bovenop hebben we een prachtig uitzicht. Guilin zelf is een beetje doorgeschoten in ontwikkeling - zoals zoveel steden in China - en zo nu en dan kan je de karstgebergten niet eens meer zien achter de hoge flatgebouwen. Toch ziet het er mooi uit en kunnen we de hele stad in een keer zien.

We gaan naar beneden en het park uit om weer bij de winkelstraat uit te komen. We gaan allebei wat shoppen, maar uiteindelijk koopt alleen Frans wat shirtjes. Het valt ons op dat het niet eens zo goedkoop is om kleren te kopen. We weten allemaal dat erg veel kleren in Europa uit China komen en dan zou je verwachten dat ze hier veel goedkoper zouden zijn. 's Avonds gaan we eten bij een Chinees restaurant waar we een hotpot proberen naast onze persoonlijke hit, sizzling hot plate beef. De hot plate is zoals altijd heerlijk, de hotpot is een beetje heet. Hierna drinken we nog wat in onze eigen hostel en gaan we slapen.

Blokkie om
CH | Guilin/Xingping | 27 mei 2009

We slapen lekker uit en genieten in alle rust van ons eigen, kleine ontbijtje. Om 12:00 zijn we uitgecheckt en halen we wat brood bij een andere bakker die een stuk lekkerder is. We pakken de taxi naar het busstation waar we een ticket kopen naar Yangshuo. We zijn inmiddels de efficiëntie gewend van de spoorwegen en dan valt het chaotische tafereel bij het busstation des te meer op. We kunnen gelukkig al snel weg en in ruim een uur rijden we het drukke Guilin uit om in de prachtige omgeving van de Li Rivier te rijden. In Yangshuo aangekomen pinnen we wat geld en gaan we gelijk door met een andere bus naar Xingping. Het landschap wordt hier pas echt mooi, want eindelijk zijn de betonnen huizen en hoge gebouwen weg en is er alleen maar groen te zien.

We lopen naar het hostel en checken in onze leuke kamer. We frissen ons op en relaxen even voordat we naar buiten gaan. We bekijken het dakterras van ons hostel en zien wat we een adembenemend uitzicht hebben op het fantastische landschap, maar we hebben honger dus eten we eerst een heerlijke steenoven pizza. Hierna lopen we een rondje door het dorpje en dat blijkt niet erg veel te zijn. Als de avond gevallen is herhalen we dit in de hoop wat activiteit op de rivier te zien, maar het is rustig. We eten nog een broodje en gaan lekker in het hostel nog een paar biertjes nuttigen voordat we naar boven gaan. Nog een filmpje en we vallen in slaap.

Toch maar niet
CH | Xingping | 28 mei 2009

We worden iets later wakker dan we gewild hadden, maar dat krijg je als het donker is en je een heerlijk bed hebt. We hebben een klein ontbijtje voor onszelf en dan komen we altijd vrij laat de kamer uit. Als we dan daadwerkelijk helemaal klaar zijn, zien we dat het behoorlijk druilerig weer is. Het blijft maar naar beneden komen en we willen vandaag naar Yangshuo. De weersberichten hadden we al gezien en helaas kloppen ze dus.

We besluiten om niet te gaan en een ander keertje de trip te ondernemen. Als vervanger gaan we eerst even eten bij het café van ons hostel. Dit is helaas geen onverdeeld succes. Marijke wil een combinatie van dingen die op de kaart staan en dat is blijkbaar onmogelijk. Vol onbegrip bestelt ze dan maar niets en dat wat Frans bestelt smaakt ook al niet al te best. De niet servicegerichtheid begint ons een beetje de keel uit te komen en we besluiten hier in ieder geval niet meer te komen. We lopen terug met een grote bocht naar het hostel om het dorpje even goed te bekijken en we zien dat er nog wel meer tentjes zijn om wat te eten. Tevens doen we boodschappen zodat we even goed zitten in ons hostel. Daar aangekomen poolen we even en lezen we wat en kans zelfs Frans z'n vingers weer aan het werk zetten op een zes-snarige gitaar (meestal missen ze wel een snaar).

's Avonds eten we weer een heerlijke pizza en drinken we wat in de bar beneden - die overigens een stuk gezelliger is dan het café iets verderop. Hierna doen we niet veel meer.

Herkansing
CH | Xingping | 29 mei 2009

We staan iets vroeger op en zien wel een bewolkte hemel, maar geen regen naar beneden komen. We eten en drinken wat voordat we op weg zijn. We pakken de bus naar Yangshuo en merken dat de bus terug goedkoper is dan de bus heen; vreemd. We rijden in drie kwartier door het prachtige landschap rondom de Li rivier en komen aan in het drukke Yangshuo. We zijn specifiek op zoek naar een ballonvlucht en tickets naar Guangzhou voor over een paar dagen. Daarnaast willen we gewoon lekker rondlopen in het dorpje en misschien wat winkeltjes bekijken.

Al snel komen we langs een vrouw die wel wat kleren te koop heeft en voor krap 8 euro is Frans twee t-shirts rijker. We lunchen even en zien een mooi aangelegd meertje in het midden van Yangshou waar een oude visserman met zijn grote vogels aan het wachten is totdat zijn toeristische act kan beginnen. In deze omstreken worden aalscholvers gebruikt bij het vissen. Hoe gaat dat in z'n werk:

Als de vissers het meer of de rivier op gaan, weten de aalscholvers dat er vis te halen valt. Maar..aalscholvers kunnen zelf ook goed vissen. Ze vliegen naar de boot van de visser waar deze de aalscholver graait en een touw om zijn nek doet. Niet strak genoeg om de vogel te verstikken, maar wel strak genoeg om de vis niet op te kunnen eten. De aalscholvers duiken naar vis, komen weer op de boot om bij te komen en de visser kan zo de vis uit de bek van de aalscholver pakken.

Wij lopen maar gewoon door het dorpje door, maar vinden niet echt veel interessante winkeltjes. Het is meer van hetzelfde en dat hebben we wel gezien inmiddels. We lopen langs de rivier waar ook weer het landschap erg mooi is en we zien dat de Li rivier behoorlijk door stroomt; beetje gevaarlijk om te zwemmen lijkt ons. We drinken een paar keer wat voordat we bij een bureautje uit komen die de ballon vaart kan regelen voor rond de 50 euro per persoon voor een uur. Goede deal dus boeken we deze voor over twee dagen. We kopen op het busstation tickets naar Guangzhou voor over drie dagen en gaan terug met de bus naar Xingping.

Daar aangekomen relaxen we even op de kamer voordat we bij een restaurant heerlijk gaan eten. Weer eens echt Chinees en dat smaakt prima! Terug in het hostel poolen, drinken, internetten en kletsen we een paar uur voordat we het voor gezien houden.

Mooiste van China, gratis
CH | Xingping | 30 mei 2009

We staan een beetje vroeg op om op tijd te zijn voor een van de mooiste dingen in China. Het landschap rondom de Li rivier is vaak adembenemend en daar willen we vandaag eens even flink van genieten. We hebben expres een paar dagen gewacht vanwege het weer dat soms een beetje druilerig was de afgelopen paar dagen, maar nu is het lekker warm, een flauw zonnetje en een paar wolken. We ontbijten eerst bij een restaurant en gaan gelijk weg.

We zijn pas net weg, maar we worden belaagd door mensen die hun bambooraft (trouwens gewoon plastic buizen) aanbieden om naar Yangdi te gaan. Dit wordt ons - niet overdreven - zeker 50 keer gevraagd en op een gegeven moment ga je vanzelf flauwe antwoorden geven. Al snel komen we bij het punt waarbij het uitzicht gebruikt is op de achterkant van twintig Yuan. Het is redelijk eenvoudig te herkennen, maar eigenlijk de hele omgeving is mooi genoeg voor de nationale munt. We lopen soms langs de rivier, maar ook door de achterliggende dorpjes. Op de rivier is het behoorlijk druk door alle grote bootjes en kleine bambooraften en helaas constateren we dat het getoeter wat zo gewoon is op de weg, ook al op de rivier zijn intrede heeft gedaan. Onder andere hierdoor hebben we een hele leuke sponsoropdracht gekregen van Danny & Esther.

We hebben gisteren op de weg terug al een flinke duizendklapper gekocht voor een paar centen en die gaan we eens even afsteken op een moment dat het het rustigsts is rondom de Li-rivier om de Chinezen een poepie van eigen deeg te kunnen geven. Als de meeste boten weg zijn en de rust echt vredig is, steken wij het vuurwerk aan en horen we een oorverdovend geluid weerkaatsen tussen de karstgebergten. Niemand begrijpt waarom we dit doen, maar voor ons is het even een klein beetje revanche nemen. We gaan door en lopen naar de rivier waar we even rustig zitten met een drankje. Het is echt een prachtig landschap en we genieten er erg van. We besluiten terug te lopen voordat we bij het eind zijn, want daar moeten we ineens betalen voor de trek die we nu gratis doen. Ook de terugweg is weer super en we drinken nog een koud drankje bij de rivier.

Eenmaal terug drinken we wat beneden met de pooltafel erbij en gaan we uiteindelijk onszelf even opfrissen. We dineren laat bij dezelfde tent als gisteren en 's avonds doen we niet veel meer.

99 luchtballonnen
CH | Xingping/Yangshuo | 31 mei 2009

Heerlijk rustig staan we op en doen we alle ochtendrituelen voordat we iets te laat na twaalven uitchecken uit ons hotel. We pakken weer de bus naar Yangshuo en genieten weer van de kleine rit naar de wat grotere stad aan de Li rivier. We hebben een hotel geboekt in Yangshuo voor een nacht, maar hebben de grootste moeite met het vinden van dit hotel. Marijke loopt dan maar een paar rondjes terwijl Frans bij de tassen blijft en na een poosje heeft ze het dan toch gevonden.

We lunchen in Yangshuo en lopen nog een rondje door het winkelgedeelte. Frans kan wederom wat goedkope kleding op de kop tikken terwijl Marijke maar niets kan vinden. Toch niet leuk voor een vrouw om te willen shoppen, maar gewoon niets te kunnen vinden. We drinken lekker nog een drankje ergens en zijn om 16:30 op tijd bij ons toerbureautje waar we een paar dagen geleden de ballonvaart hebben geregeld. We halen nog twee andere toeristen - natuurlijk Nederlanders - op en rijden de stad uit. Onze ballon staat al klaar en we kunnen gelijk instappen. Voor Frans is het voor het eerst, maar Marijke heeft het in Tilburg al een keer gedaan. We stijgen behoorlijk hoog (850 meter) voordat we weer een beetje dalen. We vliegen op de wind dus het is - afgezien van het gas wat vaak in de ballon moet worden gespoten - heerlijk rustig en rustgevend. Het landschap en de karstgebergten zijn uiteraard weer ongelooflijk mooi en nog steeds kunnen we er geen genoeg van krijgen. Op een gegeven moment zitten we tussen meerdere pieken in en dalen we in een soort dal en gaan we laag over de grond. We zien veel akkerbouw en een paar mensen aan het werk en overal waar je kijkt groene, wijde uitzichten. Na een uur zit het er alweer op, maar het is een fantastische manier om het landschap te zien; naar onze mening stukken beter dan de overbetaalde, overbevolkte toerboten op de Li rivier. En daarbij nog goedkoper ook; we waren maar ¥ 480 (€ 54,-) pp kwijt voor de vlucht terwijl de boot meestal voor ¥ 500 wordt aangeboden.

We worden netjes teruggebracht naar het centrum waar we gelijk aanschuiven bij een restaurant wat we vanmiddag al gezien hadden. De burritos smaken niet echt Mexicaans, maar het is een welkome afwisseling. Hierna lopen we nog een extra rondje naar huis en kijken we lekker een filmpje en alle foto's en filmpjes die we zelf gemaakt hebben.

Laatste lange bus
CH | Yangshuo/Guangzhou | 01 juni 2009

We staan op met de wekker en ontbijten in ons hotel. Dit smaakt best aardig en we nemen gelijk een club sandwich mee voor lunch tijdens de busrit. We lopen naar het busstation en om 10:30 zitten we comfortabel in een grote stoel en zijn we onderweg naar het zuidoosten. Dit zal onze laatste lange busrit zijn en we hebben besloten dit overdag te doen. De slaapbussen bevallen niet zo goed en de nachttrein doet er twee uur langer over en is een stuk duurder. We rijden eerst door de prachtige karstgebergte waar we nu afscheid van gaan nemen en al snel worden dit normale heuvels en zelfs die verdwijnen op een gegeven moment.

We zien veel armoede onderweg bij de mensen en zien dat de enorme groei van China nog lang niet overal een positieve invloed op de welvaart van de mensen heeft. Ook komen we door een aantal steden die - zoals helaas wel vaker - weer extreem lelijk zijn met veel betonnen hoogbouw en lelijke fabrieken. Iets na zessen komen we een groot stedelijk gebied binnen en beginnen we te beseffen dat we er wellicht al zijn. We hadden gevraagd bij het kopen van deze ticket hoe laat we aan zouden komen wat werd beantwoord met '9'. Wij interpreteerden dit als negen uur 's avonds, maar ze blijkt bedoeld te hebben dat we er negen uur over zouden doen. En da's mooi, want iets na zevenen komen we aan op het chaotische busstation van Guangzhou en kunnen we op zoek naar ons hostel. We lopen naar de metro, stappen over op een andere lijn en lopen nog een kwartiertje voordat we aankomen in 'Riverside Youth Hostel'. We checken in en willen gelijk gaan eten. Dit is nogal lastig, want we zitten een beetje buiten het centrum. We moeten eerst even pinnen (weer helemaal terug naar het metrostation..) en zoeken een restaurant waar we kunnen eten. We eindigen vlak bij ons hostel bij een Chinees restaurant en dat valt even vies tegen. Onze beide gerechten zijn opgewarmd, oud, taai, vies en vrij smakeloos. We drinken nog wat op de kamer en gaan lekker slapen.

We gaan los
CH | Guangzhou | 02 juni 2009

We staan op en zitten nog net op tijd voor elven aan het ontbijt. Het valt een beetje tegen dus zien we morgen wel weer waar we ergens anders gaan ontbijten. We frissen ons verder op en zijn onderweg. Er zijn een paar dingen te doen in Guangzhou, maar we zijn er vooral op gebrand om even lekker te gaan shoppen! We hebben gelezen dat Hong Kong lang niet zo goedkoop is voor allerlei zaken en dat Guangzhou veel van Hong Kong heeft gekopieerd maar nog wel de goedkope Chinese prijzen heeft. We pakken de metro naar Shamian Island wat een klein eilandje middenin Guangzhou is waar van oudsher veel handel gedreven werd tussen het westen en China. De Fransen en de Engelsen hebben lang hun intrek genomen op dit eiland en dat is nog goed terug te zien in de bouw van de gebouwen. Ook is de sfeer Europees en lekker rustig. Wij genieten extra van de rust (en de koffie) in de Starbucks voordat we een rondje lopen over het eiland.

Hierna is het tijd om te gaan shoppen. We lopen langs honderden winkels en zien veel goedkope kleding, maar helaas vooral voor Frans. Het valt erg op dat de kleding voor vrouwen nogal kinderachtig is; Marijke kan maar moeilijk iets leuks vinden in alle winkels. Daarnaast kopiëren alle winkels elkaar en zien we erg vaak exact dezelfde spullen hangen in alle winkels. Frans koopt dus nog wat kleren terwijl Marijke niet verder komt dan één broek. Tussendoor hebben we nog een snelle lunch gegeten en na al dat geshop en geslenter door de vele straatjes, willen we lekker eten. We vinden met de Lonely Planet een Duits restaurant en dat staat garant voor een lekkere schnitzel en witbier. De schnitzel valt een klein beetje tegen, maar het is weer een welkome afwisseling van het standaard recept.

's Avonds douchen we lekker en bellen we met het thuisfront voordat we gaan slapen.

Niet meer zo los
CH | Guangzhou | 03 juni 2009

We slapen lekker uit en komen niet eens de deur uit voor twaalven. Heerlijk zo'n vakantie. We lopen langs de 7-eleven en kopen ons ontbijt die we even later in het grootste park van Guangzhou lekker opeten. Het is een rustig en erg groot park waar we wat mensen een soort badmintonveertje aan het hooghouden zijn. Als we klaar zijn met ontbijten, drijven de donkere wolken naar binnen en begint het zachtjes aan te gieten. We pakken de metro naar een shopping mall, maar die blijkt niet zo boeiend te zijn dus lopen we gelijk door naar een straat waar ze van alles schijnen te hebben. Dit klopt ook niet helemaal vooral omdat de helft van de straat is platgegooid en rijp is gemaakt voor nieuwe hoogbouw, maar we vinden in ieder geval thee en wat thee attributen. We drinken een lekker witbiertje bij het Duitse restaurant waar we gisteren gegeten hebben en dineren daarna bij de Mac.

Wederom een kooploze dag voor Marijke en die gaat dan ook gelijk door naar huis. Frans koopt nog twee paar schoenen en keert even later ook terug naar huis. We eten en drinken wat lekkere dingen van de supermarkt op en proberen te bellen naar een hotel in Hong Kong. Dit gaat niet helemaal goed, maar als we ze te pakken hebben willen ze graag een voorschot (hoe?!) en als ze begrijpen dat dat niet kan, zeggen ze dat we niet kunnen reserveren. Oh, ze zijn zo behulpzaam. We zien morgen wel waar we heen gaan dan.

's Avonds kijken we een filmpje en horen we de donder en bliksem aan vanuit ons lekkere warme bedje.

Uit China, in SAR
CH | Guangzhou | 04 juni 2009

Als we wakker worden realiseren we ons dat we China gaan verlaten vandaag. We gaan naar Hong Kong toe en hoewel dat officieel bij China hoort, is het een behoorlijk apart gedeelte wat we dan ook apart gaan adresseren. We ontbijten met wat eigen spulletjes en zijn krap voor twaalven klaar met alles opruimen; een hels karwei, want we hebben erg veel spullen inmiddels. We checken uit en terwijl we naar het metrostation lopen, worden we gevolgd door een medetoerist die toevallig ook op dit moment weggaat en ook naar Hong Kong gaat. Hij is er echter al eerder geweest dus gaat via een andere, goedkopere route. Wij besluiten mee te gaan hoewel het een beetje onhandiger is. We pakken twee metro's naar het centrale treinstation en kopen kaartjes om naar Shenzhen te gaan wat aan de grens ligt.

Na krap een uurtje met een veel mooiere trein dan dat we gewend zijn, komen we aan in Shenzhen en bereiden we ons voor voor grensformaliteiten. We kopen wat lunch en vullen onze gezondheidsverklaringen in. Momenteel is de 'Mexican Swine Flu' hier een bangmaker dus iedereen wordt naarstig gecontroleerd voor verkoudheidsverschijnselen.

HONG KONG

Hong Kong is in 1997 teruggegeven door de Engelsen aan China. Blijkbaar vond met echter de transitie te ingrijpend en heeft men gekozen voor een vrij geleidelijke overgang in de vorm van een 'Special Administrative Region (SAR)' voor de komende 50 jaar. Zo zijn er een hoop eigen regels en eigen waarden in Hong Kong die behoorlijk verschillen van het vaste land van China. Naast het Chinees is Engels ook een officiële taal (iets waar wij erg blij mee zijn), hebben ze een eigen munt, eigen wetten en een eigen politiek systeem.

We halen een exitstempel van China en krijgen een mooie, nieuwe entreestempel van Hong Kong waarin staat dat we 90 dagen mogen blijven. Wij houden het maar bij een week, maar zijn blij te zien dat ze zo vrijgevig zijn met hun visa. We stappen gelijk in de metro en gaan helemaal door naar Hong Kong Central. Hier lopen we de deur uit, eten we wat en pakken we de boot naar ons eilandje. Hong Kong is niet alleen een grote stad, maar bestaat uit maar liefst 236 eilanden waarvan wij een rustige hebben uitgekozen om te verblijven. Frans kijkt wat rond voor een goede deal en we checken in bij een hotel vlakbij de haven van waaruit we de ferry naar het centrum kunnen nemen.

Het leek een beetje op een wereldreis, want na de benenwagen, twee metro's, een trein, benenwagen, nog drie metro's, benenwagen en de ferry zijn we eindelijk op onze bestemming. We kopen wat boodschappen voor in de koelkast en relaxen heerlijk op onze kamer.

Even weg
CH | Hong Kong | 05 juni 2009

We worden rustig wakker en bedenken wat we allemaal gaan doen de komende week. We willen het rustig aan doen in onze laatste week, maar er zijn nog wel een paar leuke dingen te zien in Hong Kong. Het is een grote stad, maar wat men vaak niet weet is dat Hong Kong voor 80% uit tropisch regenwoud bestaat en zoals gezegd vele eilandjes heeft. We besluiten vandaag op ons eigen relaxte eilandje te blijven en ons nog niet in het drukke centrum te begeven. Nadat we een klein ontbijtje op de kamer hebben gegeten, lopen we naar buiten en zien we al snel een goede tent om onze brunch te eten. We zitten in een klein dorpje met een smal straatje waar het leven rustig aan voorbij wandelt. We hebben uitzicht op een baai en zien in de verte nog een groen eilandje, maar de rest is allemaal zee. Je zou totaal niet verwachten dat we in de op drie na grootste havenstad ter wereld zijn, dat hier 7 miljoen mensen wonen en in een van de grootste en beroemdste steden ter wereld zijn.

We doen een wandeling op het eiland, maar zien tot onze verbazing dat we op een echt betonnen wandelpad zijn beland. Het doet wat af aan het 'terug naar de natuur' gevoel, maar we hebben zo wel een makkelijke wandeling en leuke vergezichten. Evenals gisteren ligt er vandaag ook een kleine smoglaag over de eilandjes heen wat verre uitzichten een beetje belemmerd, maar het is wel duidelijk te zien dat naast ons kleine dorpje het eiland niet veel meer voorstelt. We komen bij een rustig strandje waar wat mensen liggen te zonnen en een paar strandtenten zijn en besluiten gelijk hier nog een keer terug te komen. We lopen nog heen en weer naar het uitkijkpunt, maar gaan daarna weer terug richting ons hotel.

's Avonds eten we bij een visrestaurant een heerlijke zalmmoot bij een ondergaande zon en drinken we wat later in een van de barretjes die het eiland rijk is. Het weer is op z'n best als de zon aan het ondergaan is, want dan stop je eindelijk met zweten en begint een lange, zwoele zomeravond. Wel iets om gewend aan te raken!

Heb jij die wolkenkrabber al gezien?
CH | Hong Kong | 06 juni 2009

Marijke heeft om de een of andere reden slecht geslapen, dus het duurt erg lang voordat we op gang zijn vandaag. Gelukkig hebben we gisteren veel boodschappen gedaan en hebben we genoeg voor ontbijt. Uiteindelijk gaan we rond twaalven naar de ferry en zitten we binnen een half uur op Hong Kong Island. We lopen via een groot winkelcentrum naar het centrum en na de lunch beginnen we aan onze klim op 's werelds grootste roltrap. Feitelijk zijn het allemaal kleine stukjes, maar blijkbaar maakt dat voor het Guiness Book niet zoveel uit. We lopen boven door naar de botanische tuinen waar ook een paar dieren te vinden zijn. Ook hier valt weer op hoe verschillend het hier allemaal is met China.

Hong Kong is dus teruggegeven aan China, maar is bij lange na niet Chinees. Heel veel dingen zijn hier anders: Er wordt niet geduwd en meer rustig gewacht op elkaar. We zien veel meer blanke gemixt met de Chinezen. Uit de Chinese mondjes komt nu ineens Engels. We hoeven ineens nergens meer voor te betalen qua bezienswaardigheden. De mensen maken niet zoveel geluid! En zo zijn er vast nog een paar dingen te verzinnen, maar waar het op neer komt, is dat het een verademing is voor ons. We waren de Chinezen een beetje zat aan het worden. Na de botanische tuinen lopen we naar de 'Peak tram'. Een soort must om te doen en we zullen snel beleven waarom. We kopen kaartjes en stijgen met een klein trammetje de Victoria Peak op. We hebben wat moeite met het verlaten van het gebouw boven, maar kunnen uiteindelijk een leuke wandeling doen op de heuvel die midden in Hong Kong staat. We hebben een leuk 360 uitzicht met het hele rondje en genieten van de rust die er hier heerst. We eten bij de Delifrance en wachten hierna totdat de zon ondergaat. Dan volgt een plaatje wat typisch Hong Kong is: Een prachtig uitzicht over twee belangrijke eilanden, vele wolkenkrabbers voor zowel bedrijven als huizen en vele, leuke lichtjes die daarbij komen. Een indrukwekkend en erg mooi uitzicht waar we wel even bij stil staan.

Hierna gaan we naar beneden met dezelfde tram en lopen we naar de pier waar we net op tijd zijn voor de ferry naar Lamma eiland. De rest van de avond relaxen we lekker op de kamer.

Stranddag
CH | Hong Kong | 07 juni 2009

Na een heerlijk ontbijtje kijken we naar buiten en zien we dat het lang niet zo zonnig eruit ziet als aangekondigd was. Dit zou een van de laatste echt goede dagen worden qua zon dus hadden we een stranddag ingepland, maar we betwijfelen of dit nog wel zo leuk is. Het is nog steeds warm, want het is wel tropisch hier dus gaan we in ieder geval nog wel even lopen.

We doen eerst nog wat extra boodschappen waaronder lekker brood en hebben ook nog een lunch op onze hotelkamer voordat we gaan lopen. Het is een stuk drukker dan een paar dagen geleden terwijl het minder goed weer is. Ons eilandje schijnt dan ook vooral in het weekend te floreren en we zien onderweg zelfs meer winkeltjes dan open dan een paar dagen geleden. Op het strandje liggen ook best wat mensen en wij drinken dan ook gezellig een drankje bij het restaurant aldaar.

Hierna lopen we terug en frissen we onszelf op voordat we gaan eten. We hebben vandaag de Japanner uitgekozen, maar de sashimi is niet voor ons weggelegd. Wel is de biefstuk erg lekker, maar we besluiten hier niet meer terug te gaan. De rest van de avond brengen we rustig op de kamer door.

Boeddha Shops
CH | Hong Kong | 08 juni 2009

We slapen uit en ontbijten op de kamer voordat we onderweg zijn naar het grote Hong Kong Island. Vandaag willen we wat cultuur gaan zien van Hong Kong, maar hopen we het vooral droog te houden, want er zijn buien en onweer voorspeld. We pakken maar liefst drie metro's voordat we bij onze gewenste halte zijn. We willen naar het klooster van de 10.000 Boeddha's, maar we eindigen op Moon Hill waar een Boeddhistische begraafplaats gevestigd is. We zien nog wel in de verte de berg met de vele Boeddha's, maar het is klam en hoog en we hebben de puf niet meer om nog een andere berg op te gaan. Wel hebben we nog nooit een Boeddhistische begraafplaats gezien dus dat is wel weer een ervaring. Vreemd genoeg hebben ze er een soort tempel van gemaakt waar iedereen ter plekke gecremeerd kan worden waarna de urn in een kleine, van tevoren gekocht gat in de muur geplaatst wordt. Het ziet er gezellig uit..

Via een kleine meubelboulevard stappen we weer in de metro en gaan we naar een groot winkelgedeelte. We lopen een saai winkelcentrum door, drinken wat bij de Starbucks en lopen door een aantal straten naar wat leuks. Het valt een beetje tegen en het begint behoorlijk door te gieten dus willen we er eigenlijk alweer mee stoppen, maar we stappen nog een pakkenwinkel in en lopen er weer uit met een complete outfit voor Frans. Het gaat blijkbaar toch echt gebeuren dat Frans in pak, inclusief stropdas, gaat verschijnen.

We pakken de metro en de ferry terug naar ons hotel en gaan gelijk eten. We eten voortreffelijk bij een visrestaurant waarbij Marijke geniet van een verse zalmsteak en Frans de grootste garnaal ooit eet tezamen met een heerlijke halbut. We sluiten af op de kamer terwijl de regen buiten op onze ramen tikt.

Makke dag
CH | Hong Kong | 09 juni 2009

We zijn op tijd wakker en zien tot onze verrassing een lekker zonnetje buiten. De weersverwachting was erg slecht en we hadden een bezoekje aan Macau al uit ons hoofd gezet aangezien het slecht weer was en we eigenlijk geen zin meer hebben in weer een grote stad. 'Gelukkig' zien we een paar uur later de donkere wolken binnen drijven en begint het enorm te gieten..

We nemen afscheid van meerdere kleren die ons het afgelopen jaar warm hebben gehouden alsmede niet al te heet. Het 'University' t-shirt van Frans (op menig foto te zien!) en de korte broeken van Frans en Marijke worden gepromoveerd tot het grijze archief en zien we niet meer terug. Ze zijn op, lelijk, niet meer schoon te krijgen en het meeslepen naar huis niet meer waard. Verder ruimen we alles een klein beetje op, doen we nog een wasje en lunchen we met onze eigen spullen.

's Avonds eten we een pizzaatje bij een erg oninspirerende tent en drinken een biertje op de kamer.

Mondkapje
CH | Hong Kong | 10 juni 2009

We staan op en na het ontbijt besluiten we dat het genoeg is geweest met Frans' rugpijn. Hij heeft al een paar dagen last van zijn onderrug en met het vooruitzicht op een 10-urige vlucht, is de pijn niet zo leuk meer. We gaan naar de dokter, want dat is blijkbaar de enige plek waar je medicijnen kan halen. We lopen naar binnen en krijgen gelijk een thermometer in ons gezicht gedouwd waarmee ze willen zien of we verkouden zijn. De 'Mexicaanse griep' is al een tijdje geleden in Hong Kong gesignaleerd en ze zijn een beetje panisch geworden. Ook krijgen we een mondkapje; iets wat ons doet terugdenken aan de filmpjes op het journaal ten tijde van SARS een paar jaar geleden. Grappig..

Ons bezoekje bij de dokter gaat snel. Frans legt uit wat het probleem is, hij doet wat testjes en we krijgen medicijnen en een zalfje. De rest van de dag vermaken we ons met opruimen, dingen weggooien die we thuis echt niet meer gaan gebruiken en zaken regelen voor volgende week. We gaan nog even op zoek naar een theemok van Marijke, want we hadden een mooie gekocht, maar die heeft Frans alweer vernield; het is niet zijn dag. Gelukkig kunnen we wel nog een hoop boeken ruilen en kopen om ons lekker rustig bezig te houden de komende tijd.

's Avonds eten we heerlijk bij een organisch restaurant en praten we even met een Nederlander die inmiddels al zo lang in het buitenland woont dat zijn accent meer Amerikaans is dan Nederlands. We versturen veel e-mails om wat voorbereidend werk te doen en Marijke wrijft veel zalf in Frans' rug.

De laatste stempel..
CH | Hong Kong | 11 juni 2009

Hoewel we verwacht hadden ons helemaal rot te schrikken bij een vroege wekker, na een week lang de wekker niet eens gezien te hebben, valt het allemaal behoorlijk mee. Om half zes springen we ons bed uit en ruimen we nog wat op, douchen snel en eten wat ontbijt. Binnen een uur lopen we de ferry op en voor zevenen komen we al aan op Hong Kong Island. We checken in en verbazen ons over de handigheid hiervan. We checken in, midden in Hong Kong en dus niet op het vliegveld, met onze gegevens, hebben een boarding pass en zijn onze bagage al kwijt; heerlijk. We pakken gelijk de metro naar het vliegveld en binnen een half uur staan we op een van de beste luchthavens ter wereld; in 2007 zelfs de beste gekozen.

We drinken een lekkere cappuccino van onze laatste Hong Kong dollars en halen onze laatste exitstempel van deze reis. Om 09:30 stijgen we op en na een klein beetje turbulentie, vliegen we al snel rustig en veilig op ruim 10 kilometer hoogte. Het duurt eeuwen voordat we überhaupt China uit zijn, maar de reis gaat voorspoedig met een grote keuze aan films en spelletjes. Boven Rusland hebben we nog een beetje turbulentie die vooral erg irritant vindt, want ze mag niet naar de wc. Verder niets aan de hand.

< Lees verder bij Finland>

De Gemiddelde Chinees..

Stijlvol
Op zich is er natuurlijk niets mis mee dat een ander land en een ander volk ook een andere stijl heeft qua kleding en opmaken. Waar het echter fout gaat is hoe ze ermee lopen. Soms zie je de mooiste Chinese vrouwen in een mooie jurk op hakken lopen.. als een bouwvakker. Benen helemaal gespreid met grote stappen en gaan met die jurk. Het valt sowieso op dat Chinezen totaal niet op hakken kunnen lopen. Ze lopen er moeilijk op, hebben gegarandeerd pijn in hun rug na een paar uur en het ziet er niet echt vertrouwd uit.

Chinglish
En spreken die Chinezen nu echt zo slecht Engels? Ja! Mensen in de toeristenindustrie kunnen een beetje Engels spreken met een grappig Chinees accent en na verloop van tijd kwamen we erachter dat de jeugd in de puberteit soms Engels spreekt als ze het zelf echt willen. Heel vaak hebben we verlegen meisjes en jongens achter ons gehad die de paar zinnen Engels wilden proberen wat we meestal leuk vonden, maar vaker durfden ze niets en dan wordt het moeilijk.

Engels is nog steeds geen vereiste bij iedere willekeurige positie waar je misschien iets met toeristen te maken hebt, en dat is jammer. Er zijn simpelweg teveel Chinezen om deze eis nodig te vinden blijkbaar.

Vraagje
Soms hadden wij een vraag waarvan we toch erg graag het antwoord hadden, maar heel vaak kwam het voor dat Chinezen tegen ons aan begonnen te praten als ze ons iets wilde verkopen, ons wilde helpen bij het uitzoeken van kleren of iets ondefinieerbaars van ons wilde. In eerste instantie gaven we in het Engels antwoord iets in de trant van ‘No, thanks’, maar al snel kwamen we erachter dat ze dat ook al niet begrijpen.

Na verloop van tijd ontwikkelden wij de techniek om Nederlands terug te gaan praten. Hoe meer er aan onze kop gezeurd werd, hoe groter onze Nederlandse verhalen werden. In Lanzhou heeft Frans een heel betoog over zijn handen gehouden tegenover een verkoper die graag een Rolex wilde verkopen. Meestal gaven de Chinezen het echter al snel op als wij Nederlands begonnen te praten. Het leek er veelal op dat de mensen het maar raar vonden dat niet iedereen op de wereld Chinees spreekt. Tja..

Het zijn er zoveel
1,3 Miljard Chinezen kan wat benauwend klinken voordat je naar China gaat. Gelukkig is het land ook erg groot en hebben wij plekken gezien waar je bijna niemand ziet. Toch moet iedereen uiteindelijk langs grote steden en dan zijn de grote getalen te begrijpen. China is een verzameling van enorme steden waar vaak miljoenen mensen wonen (Peking is inclusief alle deelgemeenten net zo groot als Belgie!)

Wachten, rijen en autorijden
Drie dingen die Chinesen allemaal systematisch haten. Als ze in grote groepen op straat lopen, slentert iedereen vrolijk door, maar als er gewacht moet worden of auto gereden wordt, dan gaan alle remmen los. In het rustige dorpje Pingyao kwam een BMW ons voorbij gescheurd terwijl bijna iedereen op straat rustig alles aan het bekijken was en ontelbare keren hebben we gezien dat als wij netjes in de rij aan het wachten zijn, dat jan en alleman even voor gaat omdat hij belangrijker denkt te zijn dan de rest.

Vaak hebben we in taxi’s gezeten die iedere verkeersregel makkelijk aan z’n laars lapt en geen donder geeft om mensen die om zich heen rijden. We hebben een keer zelfs een ongeluk gezien waarbij twee brommerrijders tegen elkaar op botsen. Geen woord gewisseld met elkaar (hoe gaat het? Alles goed? Brommer nog heel? Kan je door? Kan ik ergens mee helpen?!), alleen maar een paar boze blikken die iets in de trant weergaven van ‘ik had toch voorrang’ en ze waren allebei weer onderweg. Ronduit asociaal, maar in China normaal.

Personal Space
In Nederland heeft iedereen zo zijn eigen ruimte. Binnen een straal van 1 meter om iemand heen, zal er niet snel iemand anders zijn naast misschien je geliefde. In China is er geen persoonlijke ruimte en dat is vooral goed te merken bij wachtrijen. We hebben vooral erg vaak in de rij gestaan voor treinkaartjes en zodra men ziet dat er iemand geholpen is, begint het duwen al en zitten ze bijna in je als ze achter je staan. Geirriteerd achterom kijken heeft niet echt veel zin, want het is normaal!

Hardwerkend?
Werken die Chinezen nu echt heel hard? Het antwoord hierop is moeilijk te geven, maar zeker is wel dat de Chinezen keihard werken om zoveel mogelijk geld te verdienen. Zodra er een mogelijkheid gezien wordt om wat meer geld te verdienen, zijn ze er als de kippen bij en proberen ze allerlei manieren te verzinnen om er nog meer van te maken.

In plaatsen die vooral veel door toeristen bezocht worden, worden prijsafspraken gemaakt met taxi’s en wordt er overal gesjoemeld om de harde valuta van de toeristen af te kunnen troggelen.

Aan de andere kant zien we, zoals eigenlijk overal in Azië, een vreemde tegenstelling in mensen die in loondienst zijn. Die maken erg veel uren, zeker meer als in Nederland, maar de productiviteit is daarbij bijzonder laag. Ontelbare keren hebben we mensen zien slapen, hangen, relaxen, lekker kletsen met elkaar op de werkvloer. Een speciale vermelding verdienen de Chinezen die in loondienst zijn van de staat. Ticketverkopers en ticketcontroleurs kijken standaard bijzonder chagrijnig en er kan nooit een lachje vanaf.

Niet-Chinese toeristen
Het land is ongelooflijk toeristvriendelijk opgebouwd. Als je tenminste een Chinees bent en graag aan groepsvorming doet. Het transportsysteem in China is hierom in principe erg goed opgezet en je kan echt overal heen waar je wil, maar als je van het standaard pad af wil wijken en iets wil zien wat niet in een standaard Chinese toergroep reis zit, heb je ineens pech.

Voorbeeldje:
We willen naar de Chinese muur, maar liefst niet met horden Chinezen. Als je in Peking bent, kun je makkelijk naar Badaling waar alle Chinese toeristen heen gaan. Heel simpel, lekker georganiseerd inclusief kabelbaantje zodat je niet veel hoeft te lopen, prima. Wij willen een rustig gedeelte en gaan naar Jinhsaling. Hier gaat geen directe bus heen. Sterker nog, als je een normale bus neemt naar een plaatsje wat wel in de richting ligt, sta je daarna ergens in het midden van nergens en kom je niet verder. Taxi charteren dan maar. Die taxi kost vervolgens vijf keer zoveel als het ritje met de normale bus en is nog eens minder lang. Grmpf. Okay, en als je klaar bent met lopen, moet je hetzelfde nog een keer doen, want je wilt ook nog terug!

Toegangsrituelen
Voor praktisch alles moet je betalen in China. Dat zit blijkbaar in het bloed van de Chinezen en op deze manier probeert alles en iedereen zich staande te houden in de sterk groeiende economie. Vervelend is het alleen dat je heel vaak het idee hebt dat je je portemonnee aan het trekken bent. Het is veelal niet zo heel veel geld, maar het simpele gevoel dat je elke vijf minuten maar aan het betalen bent is toch niet zo leuk. Toegangsprijzen zijn ook vaag en ondoorzichtelijk. We hebben ¥ 140,- (€ 15,85) betaald voor het bezoeken van het stenen woud bij Kunming. Evenzoveel zouden we moeten betalen als we bij Dali de drie pagoda’s zouden bezoeken, maar dat werd ons te gortig dus hebben we overgeslagen. Beide bezienswaardigheden waren aardig, maar verre van dat geld waard. Dan ben je ineens bij de grote, Chinese muur en betaal je ¥ 40,- (€ 4,52) om daar heel de dag op te mogen lopen! Vreemd.

In Lijiang wilden we naar het Black Dragon Pool park. Een klein parkje aan de rand van de oude stad. Men wilde hier ¥ 80,- (€ 9,04) voor vangen. Niet alleen is dit een behoorlijke prijs voor een klein parkje, maar na verloop van tijd hadden we door dat alleen de blanke mensen moesten betalen. Marijke heeft er wat van gezegd en mocht uiteindelijk gratis naar binnen..

En dat gerochel
We waren al goed voorbereid in Laos en Myanmar, want in het noorden van Laos en op meerdere plekken in Myanmar hoorden wij al flinke jetsers uit de monden verdwijnen op de grond. In China lijken ze echter vaak vanuit hun tenen te komen. Even goed inademen, slijm ophalen uit je hele lichaam, een mooie bal maken in je mond en spuwen maar! Aangezien Marijke keelontsteking had gekregen, deed zij vrolijk mee en daar keek niemand van op. Dat was eigenlijk nog meer beangstigend.

Overigens blijken er net zulke grote klodders te komen uit hun neusgaten. Even inademen weer, het ene neusgat dichthouden en pompen maar. Als de klodder er niet uit komt, gewoon even helpen met die ene vinger die net nog het andere neusgat dicht hield.

Liever lui dan moe
Wil je even weg van de karavaan aan Chinezen? Geen probleem.. ga gewoon iets doen waar je fysieke moeite voor moet doen en je zult geen Chinees tegenkomen. Als er geen golfkarretje is, geen kabelbaan is, geen roltrap is of geen bus de gemiddelde Chinees er heen kan brengen, is het lekker rustig lopen of klimmen.

Internet
Leuk hoor, filmpjes, maar op Youtube kan je ze niet kijken in China. Dit is een van de vele websites die niet door de regering gedoogd wordt en wordt daarom dan ook geblokkeerd voor geheel China. Volgens onofficiële cijfers zou 10% van het ineternet geblokkeerd worden door de rode bazen. Ons is verteld dat bijna niemand tegenwoordig weet wat voor drama er op Tianmen Square is gebeurd in 1989. Geen enkel geschiedenisboek verteld erover en alles wat negatief zou kunnen zijn over China en de Chinezen wordt geblokkeerd, gewist of ontkend. Onze website zal wel de volgende zijn. Overigens zijn deze restricties niet van toepassing als je in Hong Kong zit!

Here to serve
De Chinees in Nederland staat bekend om zijn service gerichtheid. Maarruh..hier in China lijkt het wel alsof het concept volledig onbekend is. Vooral in Xingping werd dit pijnlijk duidelijk. Marijke wilde een baguette met een omelet. Zou in principe geen probleem moeten zijn, want men had toast met omelette en ergens anders stonden baguettes. Kunnen we misschien een baguette met omelet krijgen? Nee. Maar..we willen wel meer betalen? Nee. Maar..waarom dan niet. ‘Is more expensive..I don’t know.. Nee. Okay, bedankt.

Verder werd het eigenlijk overal wel duidelijk dat de Chinezen graag willen verkopen, maar dat alles zo simpel mogelijk gedaan werd. Zeker geen service, want daar moet tijd en dus geld in gestoken worden.

1 Kind beleid
Al jaren is het een-kind beleid bij wet geregeld in China. Het klinkt misschien wel aardig om het land wat beperkingen te geven die al de meeste mensen in de wereld heeft. Het brengt echter gigantische maatschappelijke problemen terweeg. In Pingyao hebben we met een jonge Chinees gepraat die maar al te graag toegaf dat het 1 kind beleid misschien niet zo goed is voor het karakter van de Chinezen. Alle ouders krijgen 1 kind die bijna dood verwend wordt en hierdoor zichzelf het middelpunt van de wereld zal gaan vinden. Vervolgens trouwt dat kind later en krijgt ook een kind. Dat kind heeft dus twee ouders en vier grootouders die puur en alleen dat kind aan het verwennen zijn. Geen broers, geen zussen, geen neven, geen nichten, hij/zij is de belangrijkste persoon in dat hele gezin.

Het is niet zo vreemd om dan jaren later te zijn dat diezelfde arrogante persoon in alles wat hij/zij doet zichzelf de belangrijkste persoon op aarde vindt. Wellicht nog een veel groter bijkomend probleem is dat, vooral op het platteland, een jongetje nog hoger in aanzien is dan een meisje. Immers kan een jongen harder werken op het platteland en dus meer verdienen. Aangezien inmiddels in een vroeg stadium al gezien kan worden wat het geslacht wordt, worden er relatief veel abortussen gepleegd. Tegenwoordig, zo werd ons verteld in Pingyao, komt het er dan ook op neer dat China breed er een tekort van meisjes is wat al opgelopen is naar 1 op 3,5. De jongens van de toekomst zullen het nog moeilijk gaan krijgen om een vrouw te vinden.

Openbare toiletten in China
In China heb je overal openbare toiletten. Dat lijkt goed geregeld, maar een openbaar toilet in China is net even wat anders dan in Europa. Je bent bijvoorbeeld nooit alleen in de toilet. In principe zijn er altijd hurktoiletten (gat in de grond waarover je moet hangen), Westerse toiletten tref je soms in de betere restaurantsen bij sommige toeristenattracties. Voor de rest is het dus een kwestie van bilspieren trainen.

Toiletten doorspoelen is blijkbaar niet nodig in China dus het is overal een smerige zooi waar je niet eens je behoefte in zou willen doen. Voor meer info hierover zie China Logs 2 mei 2009.

Het is zo’n herrie
Een van de dingen waar je een beetje langzamer gek van wordt is het geluid wat zo’n hoeveelheid mensen produceert. Het is de normaalste zaak van de wereld om keihard te gaan schreeuwen in je mobiel zodat je zeker weet dat iedereen je hoort inclusief de persoon aan de andere kant van de lijn. Ook is het normaal dat bussen en vrachtwagens hele zinnen aan tekst hun wagens uitschreeuwen zodat men op de hoogte is van de aanwezigheid van de bus. Veel souvenirs en kraampjes maken veel geluid en iedere gids die met een Chinese toergroep werkt heeft een megafoon om alles rond te schreeuwen.

Oordoppen zijn geen overbodige luxe in China!

Chinezen eten alles wat poten heeft, behalve de tafel..
En dat is ook wel waar. Vaak heeft onze Lonely Planet ons gewaarschuwd wat er allemaal te vinden is in een bepaald dorp. Helaas vindt niemand het blijkbaar een probleem dat een beest bijna uitgestorven is, want het eten van die beesten kan wel eens goed zijn voor het lichaam. Wij hebben het maar wijselijk gehouden bij herkenbare zaken en de hanenpoten, berenlullen, kuikentjes, etc overgeslagen.

Steek er nog een op
Astmapatiënten doen er goed aan China te vermijden. De mannen in China roken als een schoorsteen. Aan de ene kant ook logisch, het is een rijk land en mensen hebben het geld om het aan sigaretten uit te geven. In andere Aziatische landen wordt veel minder gerookt. In China wordt overal gerookt, tijdens het toiletbezoek, ‘s nachts in de trein of sleeperbus, echt overal. Er zijn speciale tabakswinkels in China, China Tobacco. Deze winkels zien er niet uit als een tabakswinkel maar lijken meer op een luxe parfurmeriezaak. En je vindt ze overal, want een Chinees kan geen moment zonder sigaret. Gekgenoeg hebben we vrijwel geen enkele vrouw zien roken!

Hoogtepunten	Lijang is voor ons het mooiste, authentiekste dorpje van China. Probeer vroeg het dorpje te ontdekken en dan is het adembenemend De Tiger Leaping Gorge trek is echt fantastisch. Niet alleen ben je even af van de Chinezen, maar het landschap is fantastisch De muur: Onze wandeling bij Jinhsaling was echt adembenemend en aan te raden De Terracotta Warriors geven een blik in de grootheidswaanzin van de eerste keizer van China, maar is bovenal indrukwekkend Li-Rivier en omgeving. Ons verblijf in XingPing was rustgevend en fantastisch. Vooral de ballonvaart is een superaanrader! De Panda’s bij Chengdu waren schattig en geweldig om een keer echt live te zien Hong Kong, maar dan vooral Lamma Island. Het is leuk om op een rustig, relaxt eilandje te zitten, maar tegelijkertijd zo dicht bij een mega wereldstad Een weekje peking voor de verboden stad, acrobatenshow en de lama tempel moet zeker in een bezoek aan China zitten
Dieptepunten	Reizen naar Tibet en Tibetaanse dorpjes is duur, onlogisch en tijdrovend. Wij zijn helemaal naar Lanzhou gereist om naar Xiahe te kunnen, maar dit mocht niet vanwege ‘veiligheidsredenen’. Speciale permits kosten veel tijd en geld. Chinezen zelf: Vermoeiend, vies, asociaal, arrogant en niet servicegericht
Hotel	¥ 60-120 (tweepersoonskamer incl douche). Goedkoop in kleine dorpjes, duur in grote steden zoals Beijing. Een stuk duurder in Hong Kong
Eten	Chinees natuurlijk, maar niet de Chinees zoals je gewend bent van ‘om de hoek’.
Cola	¥ 3-8 (500 ml). Goedkoop in supermarkt en duurder in restaurants.
Bank	De Bank of China werkt altijd. De rest van de banken hebben meestal geen Cirrus/Maestro behalve in de grote steden en supertoeristische gebieden. Alle banken zijn wel gratis voor rabobankpassen
Tips	Bekijk heel goed van tevoren of alle plaatsen waar je heen wil, wel open zijn voor buitenlandse toeristen. Doe dit vooral op LonelyPlanet Thorn Tree Forum en dergelijke sites. Geen enkele keer (behalve hostelling International) hebben we de prijs van een hotelkamer betaald die daadwerkelijk op de bordjes angegeven stonden. Over alles kan onderhandeld worden. Mocht je de entreeprijzen te gek voor woorden vinden, ga er eens flink over zeuren tegen de ticketverkopers. Soms kan je daarmee gratis naar binnen komen! (in Lijiang bij de Black Dragon Pool in ieder geval). Hong Kong staat wellicht al snel op het verlanglijstje om heen te gaan. Aangezien de kamers klein en de prijzen hoog zijn in de drukke stad, is het aan te raden om buiten de stad te verblijven. Onze keuze voor Lamma Island vonden wij fantastisch; heerlijk op een rustig idyllisch eilandje terwijl je maar 25 minuten, een bootritje, verwijderd ben van de grote stad. Met de trein reizen is relaxt en efficiënt in China. Zorg dat je een briefje maakt waarbij je in het Chinees opschrijft welke stoel/bed je wil (hardsleepers raden we aan; niet te duur en toch comfortabel. Tevens moet je dan het middelste bed nemen aangezien iedereen op de onderste zit en de bovenste is het dichtst bij de boxen die vrij hard staan) en natuurlijk de bestemming en de tijd, en je kan makkelijk zelf kaartjes kopen. De commissie die hostels soms vragen zijn vrij hoog. Vraag bij het aanvragen van je visum of je langer kan blijven. Hoewel de officiële max 30 dagen is, hebben wij gratis 60 dagen gekregen. Normaliter moet je hiervoor een andere (veel duurdere) visum voor hebben. We hebben veel mensen gehoord die een beetje gek worden van de Chinezen. Als tip kunnen we meegeven dat er nagenoeg altijd een waterkoker te vinden is op je ho(s)telkamer. Koop zelf oploskoffie of thee en je kan de eerste paar uren van de dag rustig op je kamer wakker worden voordat je de gekte van China weer in duikt.

Op bezoek in:	Volksrepubliek China
Oppervlakte:	9.956.960 km² (282x Nederland)
Inwoners:	1,3 miljard
Hoofdstad:	Peking
Munteenheid:	Chinese Renminbis (Yuan) - 1 EUR = 8,86 CNY Hong Kong Dollar (HK$) - 1 EUR = 10,8 HK$
Taal:	Mandarijn, e.a.
Godsdiensten:	Traditionele religies en levensfilosofieën (Confucianisme, Boeddhisme & Taoïsme), e.a.
Bijzonder:	Panda's, Muur, Peking (-eend), Terracotta leger & Karstgebergten bij Li rivier